«Γιατί τα παιδιά αντιμετωπίζουν το μάθημα της ιστορίας ως μια ύλη που πρέπει να καλύψουν έτσι χάνουν τον πραγματικό σκοπό του μαθήματος». Αποστολοπούλου Ε.
«Τα παιδιά, δεν ξέρουν για την επανάσταση του 1821 γιατί, μπορεί οι γονείς τους ακόμα και το σχολείο να μην τους έχουν παρέχει τις κατάλληλες γενικές γνώσεις, ώστε να το έχουν εμπεδώσει. Επίσης μπορεί να μην τους ενδιαφέρει και τόσο η ιστορία και να την θεωρούν υποδεέστερη από τα υπόλοιπα μαθήματα στο σχολικό σύστημα». Μαλτέζης Α.
«Αυτό που πιστεύω είναι ότι, ο μαθητές και γενικώς οι νεαροί άνθρωποι, δεν ξέρουν για την 25η Μαρτίου επειδή ως λαός την θεωρούμε περισσότερο γιορτή, παρά σημαντικό συμβάν. Στα σχολεία, μαθαίνουμε γι’αυτό μόνο τις μέρες κοντά στην 25η, κάνουμε γιορτές στο σχολείο οι οποίες επαναλαμβάνονται με αποτέλεσμα να βαριόμαστε και να μην προσέχουμε αφού δεν μαθαίνουμε κάτι καινούργιο ή κάτι σε βάθος. Τέλος, θεωρούμε πως ως Έλληνες, δε χρειάζεται να ψάξουμε παραπάνω για το τι συνέβη, αφού τα ξέρουμε, κάτι εντελώς λάθος». Βασίλαινα Κ.
«Γιατί η ενημέρωση από το εκπαιδευτικό σύστημα λειτουργεί μηχανικά και δεν εμβαθύνει στα επίμαχα στοιχεία, παρουσιάζει μια συγκεκριμένη σειρά γεγονότων συν τους άλλους τα δρώμενα όπως οι παραστάσεις Και οι παρελάσεις δεν αποκαθιστούν την επαρκή γνώση αντιθέτως τιμούν επιφανειακά τους πεσόντες». Διαμαντοπούλου Α.
«Θεωρώ πως τα παιδιά της σύγχρονης εποχής δεν ενημερώνονται σωστά για θέματα που αφορούν την ιστορία της χώρας μας. Δίνεται έμφαση στο γεγονός πως κάτι συνέβη χωρίς να γνωρίζουν τα βαθύτερα αίτια . Πιο συγκεκριμένα για την επανάσταση του 1821 δίνουμε έμφαση στα ονόματα των ηρώων χωρίς όμως να γνωρίζουμε πως ακριβώς συνέφεραν στην επανάσταση με αποτέλεσμα να μην γνωρίζουν την ιστορία της χώρας του». Γεωργακάκη Ε.
«Η προσωπική μου άποψη πάνω σε αυτό το ερώτημα είναι πως, είτε δεν ενδιαφέρονται να μάθουν για την ιστορία του έθνους και τους αγώνες που έγιναν για την απόκτηση της σημερινής τους ελευθερίας είτε αδιαφορούν έχοντας ξεχάσει τα γεγονότα που συντέλεσαν την επανάσταση αυτή. Όπως και να έχει πιστεύω πως μαθαίνοντας την ιστορία είτε της χώρας μας αλλά και του κόσμου γενικότερα συμβάλλει στη γενική εκτίμηση της προσωρινής μας κατάστασης. Με αυτό θέλω να υπογραμμίσω την ύπαρξη άγνοιας και αδιαφορίας για τα γεγονότα που αποτέλεσαν και ακόμα αποτελούν μεγάλο κομμάτι στη ζωή όλων μας και πως το ελάχιστο που μπορούμε να πράξουμε εμείς σαν άνθρωποι είναι να γνωρίζουμε έστω δυο ημερομηνίες ή ονόματα τα οποία πάλεψαν με νύχια και με δόντια για την απόκτηση των δικαιωμάτων και της ελευθερίας μας, πρώτα σαν έθνος και έπειτα σαν γενικότερες υπάρξεις. Συμπερασματικά, η μη γνώση των παιδιών πάνω στο θέμα της επανάστασης, πέρα από θλιβερό είναι και ανάρμοστο, διότι χωρίς αυτή, η χώρα μας δεν θα ήταν σε καμία περίπτωση ίδια ή ανεξάρτητη, καθώς μπορεί να μην ήταν και γραμμένη στην ιστορία». Δαμίγου Μ.
«Στην σύγχρονη εποχή πολλά παιδιά δεν γνωρίζουν την ιστορία για την επανάσταση του 21 αφού πρώτον δεν ενδιαφέρονται για να μάθουν αφού προτιμούν να ασχολούνται με αλλά θέματα της εποχής του , και απορρίπτουν μια σημαντική γνώση που θα πρέπει να έχουν. Ακόμη η διδασκαλία στα σχολεία για το μάθημα της ιστορίας, τα βιβλία είναι αρκετά κακογραμμένα ώστε να παιδιά να δώσουν βάση και να μπορούν να τα κατανοήσουν εύκολα!! Επίσης η μάθηση και η γνώση δεν έχουν εσωτερική συνάφεια και καταλήγουν να είναι κλεισμένες σε κουτάκια, χωρίς καμία επικοινωνία. Τέλος όπως και στα υπόλοιπα μαθήματα το σχολείο απαιτεί από τα παιδιά ένα επίπεδο κατανόησης και γνώσης, στο οποίο έχει συμβάλει ελάχιστα έως καθόλου. Πώς μπορεί ένα δεκατετράχρονο παιδί να κατανοήσει τι είναι καπιταλισμός, μερκαντιλισμός και φυσιοκρατία, με κείμενο μιας σελίδας, το οποίο προϋποθέτει σειρά ολόκληρη γνώσεων; Μάλλον θα μοιάζει για τους μαθητές με κεφάλαιο μιας ξένης γλώσσας, το οποίο θα πρέπει να αποστηθίσουν και να παπαγαλίσουν στην τάξη και στις εξετάσεις. Για αυτό λοιπόν τα παιδιά δεν δίνουν τη σημασία που πρέπει !!!» Λεβετσοβίτη Μ.
«Σύμφωνα με πολλά άρθρα, στις μέρες μας πολλοί νέοι δεν γνωρίζουν τι ακριβώς έγινε το 1821 και επίσης δεν γνωρίζουν το πότε ιδρύθηκε η Ελλάδα επίσημα. Σε αυτό μεγάλη ευθύνη έχει τόσο το σχολείο όσο και το εκπαιδευτικό σύστημα. Αρχικά στο σχολείο, πολλοί καθηγητές απαιτούν από τους μαθητές να μαθαίνουν την ιστορία μηχανικά και αυτό έχει ως αποτέλεσμα, οι μαθητές να μαθαίνουν τα γεγονότα για ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα ίσα ίσα για να μπορούν να ανταπεξέλθουν στην εξέταση. Έτσι χάνεται η ουσία και πολλοί μαθητές τελειώνουν το σχολείο μη ξέροντας τι πραγματικά έγινε. Βέβαια οι καθηγητές δεν μπορούν να πάρουν όλη την ευθύνη. Το εκπαιδευτικό σύστημα, φτιάχνει τα βιβλία με τέτοιο τρόπο που είναι δύσκολο για τους μαθητές να τα διαβάσουν, και δύσκολο επίσης και για τους καθηγητές να διδάξουν την ύλη μέσα από αυτά» Αλεξίου Σ.
«Πολλά παιδιά στις ημέρες μας δεν γνωρίζουν πολλά για την ιστορία της ελληνικής επανάστασης. Ένας από τους λόγους είναι πως μερικά κομμάτια της ιστορίας θεωρούνται από τους συντάκτες των σχολικών βιβλίων πολύ άσχημα ή άγρια για τα παιδιά των μικρών ηλικιών, έτσι τα αφαιρούν από τα σχολικά βιβλία. Επίσης, ένας ακόμα λόγος είναι πως ο τα παιδιά δεν ενδιαφέρονται όσο παλιά για την ιστορία. Ακόμα, ο άνθρωπος της σημερινής ημέρας είναι πολύ απασχολημένος με τα προβλήματα και τις υποχρεώσεις της ημέρας, από μικρή ηλικία, με αποτέλεσμα να μην έχει χρόνο να μελετήσει την ελληνική ιστορία. Τέλος, υπάρχουν πολλοί πολιτικοοικονομικοί παράγοντες οι οποίοι σταματούν τα παιδιά από το να μαθαίνουν σωστά την ιστορία. Έτσι φαίνεται πως τα παιδιά δεν μαθαίνουν ολοκληρωμένη, ή μερικές φόρες καθόλου, την ιστορία της ίδιας τους της χωράς» Απέργης Ηλίας
