Την παραμονή των εκλογών, το Σάββατο 6 Ιουλίου 2019, πήγαμε με τους γονείς μου και την Μαρίνα Καραγάτση* σε μια ψαροταβέρνα στο Χατζηκυριάκειο που λέγεται « Υπερωκεάνιο».
Στη θέση που ήταν το τραπέζι μας βλέπαμε το λιμάνι του Πειραιά. Τα καράβια που έμπαιναν και έβγαιναν στο λιμάνι ήταν φωταγωγημένα και πολύ μεγάλα. Το συναρπαστικό ήταν ότι νόμιζες ότι τα πλοία προχωρούσαν στην ξηρά. Νόμιζες δηλαδή, ότι βρισκόμασταν θεατές ενός θεατρικού έργου και πάνω στην σκηνή κάποιος έσερνε ένα υπερωκεάνιο. Πέρασαν αρκετά επιβατικά πλοία, όπως ο «Ελευθέριος Βενιζέλος» που πηγαίνει στη Κρήτη, ο «Αδαμάντιος Κοραής» που πηγαίνει δυτικές Κυκλάδες δηλαδή Κύθνο, Σέριφο, Σίφνο, Μήλο, το «Blue Star Πάρος» που πηγαίνει στην Πάρο και στη Νάξο. Τέλος, ο «Ποσειδώνας» που πηγαίνει στην Αίγινα και στο Αγκίστρι και το «Αγία Μαρίνα Αιγίνης» που πηγαίνει στην Αίγινα και στη Ύδρα.
Εκεί που ταξιδεύαμε, ήρθε ένας κύριος που μας έπαιζε με το μπουζούκι του ωραία μουσική καθώς και ένας άλλος που πουλούσε φωταγωγημένα μπαλόνια. Η Μαρίνα μας έλεγε ιστορίες του εμφυλίου πολέμου στην Αθήνα την περίοδο του Δεκεμβρίου 1944, μετά την γερμανική κατοχή. Επίσης, για τον πατέρα της Μ. Καραγάτση που κατέβαινε αξημέρωτα στον Πειραιά και παρακολουθούσε την κίνηση στο λιμάνι και εμπνεύστηκε το μυθιστόρημα του Γιούγκερμαν. Τέλος, για την μητέρα της, την ζωγράφο Νίκη Καραγάτση, μαθήτρια και φίλη του ζωγράφου Γιάννη Τσαρούχη και τις ατέλειωτες βόλτες τους στο Πασαλιμάνι και στη Καστέλα ζωγραφίζοντας τα νεοκλασικά σπίτια του Πειραιά.
Πέρασα ένα αξέχαστο βράδυ, τι αξέχαστο, δηλαδή, μαγικό θα έλεγα, αφού η βραδιά είχε καράβια, ταξίδια, μουσική, μπαλόνια και ιστορίες. Α, ξέχασα και καλό φαγητό!
Στη Μαρίνα
Βύρωνας Φριλίγκος Β΄4
* Μαρίνα Καραγάτση: κόρη του μυθιστοριογράφου Μ. Καραγάτση, μούσα του νομπελίστα ποιητή Οδυσσέα Ελύτη για την οποία έχει γραφτεί το ποίημα Μαρίνα πράσινο μου αστέρι, Μαρίνα φως του αυγερινού και η ποιητική συλλογή Μονόγραμμα.
