1η Δημοσίευση: Σεπτέμβριος 2024
Συντάκτης Άρθρου: π. Νεκτάριος.
___________________________________________________
Περπατούσε στους δρόμους της αρχαίας Αθήνας ο παράξενος εκείνος φιλόσοφος, ο Διογένης ο Κυνικός. Κρατούσε στο χέρι του φανάρι κι έψαχνε, μέρα και νύχτα, για να βρει άνθρωπο! Δίπλα του πλήθος ανθρώπων τον περιτριγύριζε για τα παράδοξα λόγια και φερσίματά του. Κανένας δεν τον ικανοποιούσε. Κι έψαχνε…
Τι να ήθελε να πει ο Έλληνας σοφός; Πως σπάνια βρίσκεται ο σωστός άνθρωπος. Πως πρέπει να ψάξεις να τον βρεις, πως είναι κατόρθωμα να τον ανακαλύψεις. Πως είναι κάτι αλλιώτικο από έναν απλό άνθρωπο που συναντάς σε κάθε σου βήμα.
Μπορούμε να υποθέσουμε ότι αναζητούσε τον άνθρωπο με τα χαρακτηριστικά που τον διαφοροποιούν από τα ζώα, με την ανωτερότητα, τις αξίες, το ήθος. Αυτόν που «άνω θρώσκει», κοιτάζει ψηλά και πάνω. Η παράδοξη κίνησή του έδειχνε καθαρά τη βαθιά επιθυμία για ανώτερη ποιότητα ανθρώπου.
Ο παραστατικός λόγος του αρχαίου σοφού έχει διαχρονικότητα. Πάντα θα αναζητείται ο αληθινός άνθρωπος. Αλλά, για να αναφανεί, χρειάζεται σωστή αγωγή και δυνατά πρότυπα. Στην εποχή του Διογένη δεν μπορούσαν ίσως να προχωρήσουν πέρα από την εναγώνια αναζήτηση. Στους χρόνους όμως της παρουσίας του Θεού στη γη μας δόθηκαν και τα δύο, και η αγωγή και τα πρότυπα. Οι άγιες εντολές και το τέλειο Πρότυπο του Θεανθρώπου, καθώς και τα πρότυπα όλων των Αγίων που Τον μιμήθηκαν. Έχουμε τα μέτρα του αληθινού ανθρώπου. Με τη δύναμη του Κυρίου μπορούν όσοι Τον ακολουθούν να γίνουν άνθρωποι αληθινοί.
ΠΗΓΗ: Περιοδικό «Προς τη Νίκη», Απρίλιος 2024
