1.453 από τη μεγάλη την πανίσχυρη Βυζαντινή Αυτοκρατορία δεν έχει απομείνει παρά ένα θλιβερό φάντασμα. Τελευταίος αυτοκράτορας στην πόλη ήταν ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος Δεσπότης του Μυστρά άνθρωπος καλλιεργημένος, γενναίος και με απέραντη αγάπη προς την πατρίδα του. Σε αυτόν έπεσε ο θλιβερός κλήρος να φορτωθεί το σταυρό του μαρτυρίου και να υπογράψει με το θάνατο του, το θάνατο μιας αυτοκρατορίας που κρατήθηκε λαμπρή χίλια περίπου χρόνια. Σουλτάνος των Τούρκων ήταν ο Μωάμεθ ο Β’ μόλις είκοσι ενός χρονών. Ήταν σκληρός αλλά και τρομερά έξυπνος. Το μεγάλο και φλογερό του όνειρο ήταν να σβήσει τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και στη Κωνσταντινούπολη να στήσει τη σημαία με το μισοφέγγαρο
Την άνοιξη του 1.453 ο στρατός του σουλτάνου άρχισε να πολιορκεί την πόλη. Ήταν τόσο το πλήθος του στρατού των Τούρκων που έμοιαζε με την άμμο της θάλασσας. Στις 22 Απριλίου έφτασε και ο Σουλτάνος. Από την άλλη κιόλας ημέρα αρχίζει η τρομερή επίθεση των Τούρκων. Τα κανόνια εκτοξεύουν ακατάπαυστα βαριές σιδερένιες μπάλες και προσπαθούν να γκρεμίσουν τα τείχη. Οι στρατιώτες ρίχνουν σκάλες και αρχίζουν να σκαρφαλώνουν πάνω τους μα οι άγριες επιθέσεις τους δεν φέρνουν κανένα αποτέλεσμα. Η πόλη αμύνεται γενναία. Εκεί που γκρεμίζονται τα τείχη ξανά χτίζονται αμέσως. Οι Τούρκοι προσπαθούν τώρα να μπουν στην πόλη σκάβοντας μεγάλες υπόγειες στοές. Οι Έλληνες τους παίρνουν είδηση και ρίχνουν υγρό πυρ στις τρύπες και τους κατακαίνε. Ο Μωάμεθ που τον πεισμώνει η ηρωική αντίσταση των πολιορκημένων συλλαμβάνει ένα πονηρό σχέδιο. Μέσα σε μία νύχτα στρώνει από το Γαλατά ως το λιμάνι της πόλης φαρδιές σανίδες που της αλείφει με παχύ στρώμα λίπους. Πάνω στις σανίδες αυτές μέσα στο σκοτάδι οι Τούρκοι σέρνουν αρκετά καράβια και τα ρίχνουν στο λιμάνι. Το πρωί οι κάτοικοι της πόλης δεν πιστεύουν στα μάτια τους με αυτό που βλέπουν. Το λιμάνι τους είναι γεμάτο από εχθρικά πλοία. Τώρα πια είναι κυκλωμένοι από παντού. Η κατάσταση για τους πολιορκημένους γίνεται τρομερά δύσκολη.
Αλλά και στο στρατόπεδο των Τούρκων η κατάσταση δεν είναι καθόλου ρόδινη. Ο Μωάμεθ αρχίζει να κλονίζεται και σκέφτεται να λύσει την πολιορκία γιατί δεν βρίσκει τρόπο να μπει στην πόλη. Δυστυχώς για τους Έλληνες ένας από τους συμβούλους του ο Σογάν πασάς κατορθώνει να τον πείσει να μείνει και να εξαπολύσει μία ακόμα μεγάλη επίθεση. Έτσι ο Μωάμεθ αποφασίζει να επιτεθεί με όλες του τις δυνάμεις στις 29 του μηνός. Δεν βρίσκονται λόγια να περιγράψει κάνεις τις σκηνές που ακολούθησαν. Όλα τα κανόνια των Τούρκων βάλουν, τα καράβια τους πυροβολούν και εκείνα τα κύματα των Πολεμιστών ορμούν με πάθος για τη νίκη. Οι λιγοστοί υπερασπιστές της πόλης πολεμούν να αποκρούσουν τις επιθέσεις, να καλύψουν τα κενά, προσπαθούν να ξαναχτίσουν τα τείχη που γκρεμίζονται και το αίμα τρέχει ποτάμι. Αλλά δεν αρκούν οι ηρωισμοί και η αυτοθυσία των υπερασπιστών της πόλης. Οι Τούρκοι είναι αμέτρητοι και όσοι και να σκοτωθούν από αυτούς δεν λιγοστεύουν. Ο Κωνσταντίνος βλέπει γύρω του τους συντρόφους του να λιγοστεύουν. Η πόλη του πέφτει το βλέπει. Δεν υπάρχει πια καμία ελπίδα και πρέπει να πέσει και αυτός μαζί της. Οι μανιασμένοι Τούρκοι τον πλησιάζουν… Δεν βρίσκεται κανένας χριστιανός να μου πάρει το κεφάλι, παρακαλεί. Όχι δεν βρίσκεται κανείς. Όλοι οι χριστιανοί γύρω του είναι νεκροί. Έχει μείνει μόνος. Σε λίγο πέφτει και αυτός μαζί τους.
Έτσι έπεσε η πόλη…. Έτσι χάθηκε η πόλη…. Έτσι έσβησε η Βυζαντινή Αυτοκρατορία και αρχίζει για τους Έλληνες η πιο τρομερή η πιο πικρή και βάναυση σκλαβιά που κράτησε περίπου 400 χρόνια.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ :ΕΤΣΙ ΕΠΕΣΕ Η ΠΟΛΗ
