Σημαίες και Λάβαρα του Αγώνα
Η ιστορία της ελληνικής σημαίας αρχίζει από τους χρόνους της ΄Αλωσης.
Δεμένη με τον ασίγαστο πόθο του υπόδουλου Ελληνισμού για τη λευτεριά του, διαμορφώνεται στα χρόνια του Αγώνα
Με την κήρυξη της Επαναστάσεως κι όλον το πρώτο χρόνο της Ελευθερίας, τα διάφορα σώματα έφεραν το καθένα τη δική του σημαία. Δεν υπήρχε ενιαία διοίκηση και δεν ήταν συνεπώς δυνατόν να επικρατήσει ευθύς εξ αρχής ένας τύπος σημαίας.
Χωρίς κοινό λάβαρο-σύμβολο του αγώνα λοιπόν, ο κάθε οπλαρχηγός, εμπνευσμένος από της ψυχής του το πάθος, το προσωπικό του όραμα της ελευθερίας, τις ιστορικές του γνώσεις, τη θρησκευτική του προσήλωση, τη φαντασία του, την οικογενειακή του παράδοση, εμπνεόταν και δημιουργούσε το δικό του μπαϊράκι, τη δική του σημαία.
Σε ιστορικό αρχείο της Εθνικής Βιβλιοθήκης με αριθμό 8711 αναφέρεται ότι η πρώτη σημαία της επανάστασης υψώθηκε στα Καλάβρυτα και έφερε σταυρό με 16 λωρίδες από κάτω με την επιγραφή: ή ελευθερία ή θάνατος.
Aλλες σημαίες έφεραν τα σύμβολα της Φιλικής Εταιρείας ή την Αθηνά, άλλες τον Φοίνικα του Υψηλάντη κι άλλες αυτοσχέδιες ακολουθούσαν την παλιά αρματολική παράδοση, με τα μπαϊράκια τα πολεμικά, με το σταυρό και τους αγίους ή με τον αητό και το σταυρό, σε όλους τους δυνατούς συνδυασμούς. Όλες όμως ανεξαιρέτως οι σημαίες είχαν Σταυρό και οι λέξεις «Ελευθερία ή Θάνατος» κυριαρχούσαν.
Η παρουσία του σταυρού, δεν οφειλόταν μόνο στο βαθύ θρησκευτικό συναίσθημα των Ελλήνων, αλλά ήταν και μια προσπάθεια ετεροπροσδιορισμού προς την τουρκική ημισέληνο των Οθωμανών.
ΣΗΜΑΙΕΣ ΚΑΙ ΛΑΒΑΡΑ ΤΟΥ 1821- ΑΚΟΥΣΕ ΤΟ
ΑΠΑΓΓΕΛΕΙ Ο ΜΗΝΑΣ ΕΓΓΟΝΙΔΗΣ_1 – ΑΚΟΥΣΕ ΤΟ
ΑΠΑΓΓΕΛΕΙ Ο ΜΗΝΑΣ ΕΓΓΟΝΙΔΗΣ_2 – ΑΚΟΥΣΕ ΤΟ
