Της Ευαγγελίας Αδαμοπούλου και του Παύλου Γιαννούση, Β1
ΑΜΕΡΙΚΗ – Ημέρα των Ευχαριστιών (Thanksgiving day)
Στις ΗΠΑ, η Ημέρα των Ευχαριστιών εορτάζεται κάθε χρόνο την τέταρτη Πέμπτη του Νοεμβρίου. Ο εορτασμός γίνεται για να εκφραστεί η ευγνωμοσύνη κάθε οικογένειας προς το Δημιουργό για τα αγαθά που συγκεντρώθηκαν με το τέλος της σοδειάς. Η συγκεκριμένη γιορτή δεν συνδέεται με θρησκευτικές εκδηλώσεις, αλλά στηρίζεται στα αγροτικά φεστιβάλ που διοργάνωναν πολλοί λαοί από την αρχαιότητα. Οι περισσότεροι άνθρωποι τη γιορτάζουν οικογενειακά ή με φίλους που καλούν στο σπίτι. Την ημέρα αυτή τα εδέσματα που σερβίρονται στο γιορτινό τραπέζι είναι πολλά. Στο μενού υπάρχει απαραίτητα η γαλοπούλα και ακολουθεί η γέμιση, με την πιο παραδοσιακή να γίνεται με βάση το ψωμί και μυρωδικά και οι σάλτσες που συνοδεύουν τη γαλοπούλα.
Η ημέρα των Ευχαριστιών
Τον Σεπτέμβρη του 1620, ένα μικρό πλοίο με το όνομα Mayflower ξεκίνησε από το Plymouth της Αγγλίας, μεταφέροντας 102 επιβάτες στη γη του ονείρου και της ευημερίας, τον Νέο Κόσμο. Μετά από ένα μακρύ και δύσκολο ταξίδι που διήρκεσε 66 ολόκληρες μέρες, το Mayflower προσάραξε στο Plymouth της Μασαχουσέτης.
Κατά τη διάρκεια του πρώτου τους χειμώνα στην Αμερική, οι περισσότεροι άποικοι παρέμειναν μέσα στο αγκυροβολημένο πλοίο, αντιμέτωποι με το κρύο, την αρρώστια, και την έλλειψη τροφής, συνθήκες που κόστισαν τη ζωή στους μισούς από αυτούς. Όταν τελικά οι εξουθενωμένοι άποικοι κατάφεραν να βγουν στην ακτή, συνάντησαν δυο ιθαγενείς οι οποίοι τους υποδέχτηκαν με χαρά και τους δίδαξαν πως να καλλιεργούν καλαμπόκι και άλλα σιτηρά, να ψαρεύουν και να αποφεύγουν τα δηλητηριώδη φυτά εκείνης της γης.
Το πρώτο λοιπόν Thanksgiving ήταν εκείνο το γεύμα που μοιράστηκαν οι ιθαγενείς της Αμερικής με τους Ευρωπαίους αποίκους στο Plymouth της Μασαχουσέτης το Νοέμβρη του 1621 και αρκετά αργότερα (το 1863) καθιερώθηκε από τον Αβραάμ Λίνκολν ως επίσημη εθνική γιορτή. Επειδή όμως, δυστυχώς, η ανθρώπινη τάση για εξουσία και κυριαρχία συχνά υπερτερεί εκείνης για σεβασμό και ανθρωπιά, λίγα χρόνια αργότερα οι ίδιοι άποικοι που επωφελήθηκαν από τη γενναιοδωρία των ιθαγενών, αφάνισαν σχεδόν ολόκληρη τη φυλή. Και δεν σταμάτησαν εκεί.
Οι συγκρούσεις μεταξύ ιθαγενών και αποίκων διήρκησαν μέχρι και τη δεκαετία του 1890 και μαζί με την εξάπλωση επιδημιών που έφερε μαζί της η ευρωπαϊκή εισβολή, υπολογίζεται ότι κόστισαν τη ζωή συνολικά σε 110 εκατομμύρια ανθρώπους.
ΕΛΛΑΔΑ – Τα φιδάκια της Παναγίας (Κεφαλονιά)
Πρόκειται για ένα σπανιότατο έως μοναδικό γεγονός που συμβαίνει συγκεκριμένες ημέρες κάθε χρόνο, προσελκύοντας χιλιάδες πιστών αλλά και σκεπτικιστών που σπεύδουν να δουν με τα μάτια τους τα δεκάδες φιδάκια της Παναγίας.
Στο Ναό της κοιμήσεως της Θεοτόκου στο χωριό Μαρκόπουλο της νότιας Κεφαλονιάς, 25 χλμ από το Αργοστόλι, συμβαίνει κάθε χρόνο, από τις 6 έως τις 15 του μήνα Αυγούστου, ένα θαυμαστό γεγονός που οι κάτοικοι έχουν συνδέσει με την εικόνα της Παναγίας.
Η ιστορία με τα φιδάκια….
Ένα δέντρο που είχε τυλιχτεί στις φλόγες έκανε τους κατοίκους να πιστέψουν πως είχε ξεσπάσει πυρκαγιά στο δάσος. Όταν όμως έφτασαν στο σημείο αντίκρισαν το θαυμαστό γεγονός. Παρόλο που το δέντρο είχε κατακαεί ως τη ρίζα του, πάνω του ήταν ακουμπισμένη η εικόνα της Παναγίας, την οποία η φωτιά δεν είχε καν αγγίξει. Οι κάτοικοι γεμάτοι συγκίνηση, αφού προσκύνησαν την εικόνα, τη μετέφεραν στην εκκλησία του χωριού, όπου και οι υπόλοιποι είχαν την ευκαιρία να την προσκυνήσουν.
Το επόμενο πρωί όμως διαπίστωσαν ότι η εικόνα έλειπε. Τελικά η εικόνα βρέθηκε στην αρχική της θέση. Ήταν και πάλι τοποθετημένη στη ρίζα του καμένου δέντρου.
Η εικόνα της Παναγίας επανήλθε στην εκκλησία, όπου και κλειδώθηκε. Το ίδιο όμως συνέβη τρεις φορές ακόμη. Η εικόνα εξαφανιζόταν και βρισκόταν και πάλι στο καμένο δέντρο. Αυτό το γεγονός έκανε τους κατοίκους να πιστέψουν πως ήταν θέλημα της Παναγίας να βρίσκεται εκεί και γι’ αυτό έκτισαν εκκλησία στο σημείο και τοποθέτησαν εκεί την εικόνα Της.
Αργότερα στη περιοχή κτίστηκε γυναικεία Μονή, οι μοναχές της οποίας φρόντιζαν την εικόνα. Κάποια μέρα καθώς πλησίαζαν πειρατικά πλοία και οι πειρατές κατευθύνονταν προς τη Μονή προκειμένου να την λεηλατήσουν, οι μοναχές προσευχήθηκαν στην Παναγία για να προστατέψει τις ίδιες και το μοναστήρι.
Τότε συνέβη το θαύμα. Το μοναστήρι κυκλώθηκε από φίδια που έτρεψαν τους πειρατές σε φυγή. Αυτό θεωρήθηκε σημάδι από την Παναγία. Έτσι οι μοναχές και η Μονή σώθηκαν. Από τότε κάθε χρόνο εμφανίζονται φίδια, ακόμα και στο εσωτερικό της εκκλησίας (κρέμονται ακόμα και από τις εικόνες, τα καντήλια ή τα στασίδια ), τα οποία αναχωρούν στις 15 Αυγούστου.
Αν κάποια χρονιά δεν εμφανιστούν τα φιδάκια προμηνύεται κάτι κακό για το νησί, όπως το 1940 και το 1953, οπότε το νησί επλήγη από σεισμούς. Κανείς από τους ειδικούς που έχουν εξετάσει τα φιδάκια δεν μπορεί να τα κατατάξει σε κάποιο από τα γνωστά είδη. Αυτά είναι γκρίζα, λεπτά και το μήκος τους δεν ξεπερνά το ένα μέτρο. Το δέρμα τους είναι βελούδινο και στο κεφάλι, όπως και την άκρη της γλώσσας τους, σχηματίζεται ένας μικρός σταυρός.
Όπως είναι ευρύτερα γνωστό τα φιδάκια θεωρούνται θαυματουργά και ακίνδυνα, γι’ αυτό και οι πιστοί τα αγγίζουν χωρίς φόβο. Άλλωστε αποτελούν και έναν από τους κυριότερους λόγους που κάποιος επισκέπτεται το Δεκαπενταύγουστο το νησί.
ΙΣΠΑΝΙΑ – Χριστούγεννα
Κι όμως! Στην Ισπανία ούτε την Πρωτοχρονιά, ούτε τα Χριστούγεννα δεν έρχεται ο Άγιος Βασίλης. Ωστόσο, τα Ισπανόπουλα λαμβάνουν τα δώρα τους. Από ποιον όμως; Από τους Reyes Magos ή στα Ελληνικά, από τους τρεις μάγους, στις 6 Ιανουαρίου, ανήμερα των φώτων.
Επιπλέον, το εορταστικό κλίμα συμπληρώνει η παρέλαση των Reyes Magos, η οποία λαμβάνει χώρα σε κάθε χωριό και πόλη της Ισπανίας στις 5 Ιανουαρίου. Κατά τη διάρκεια της cabalgata οι 3 μάγοι, παρελαύνουν σε μεγάλα, στολισμένα άρματα, μοιράζοντας γλυκά και… χαμόγελα!
Τα παιδιά στην Algecira, μία πόλη στη Νότια Ισπανία, περιμένουν μεν πώς και πώς την 6η Ιανουαρίου, καθόλου υπομονετικά δε! Κάθε 5η Ιανουαρίου, τα παιδιά της πόλης δένουν δεκάδες κουτάκια από αναψυκτικά μεταξύ τους και τα σέρνουν στους δρόμους της πόλης, προκαλώντας έτσι δυνατούς ήχους Οι ήχοι αυτοί έχουν ως σκοπό να τρομάξουν έναν μυθικό γίγαντα ο οποίος προσπαθεί να καλύψει τον ουρανό με ένα παχύ σύννεφο καπνού, που εμποδίζει τους Τρεις Μάγους!
Λίγο πριν το ρολόι σημάνει Πρωτοχρονιά σε κάθε πλατεία και νοικοκυριό στην Ισπανία οι άνθρωποι κρατούν στις χούφτες τους 12 σταφύλια. Γιατί; 3… 2… 1… αλλά αντί να φωνάξουν «Καλή Χρονιά!» και να φιληθούν σταυρωτά, πρέπει να προλάβουν να φάνε όλο το σταφύλι προτού οι καμπάνες σταματήσουν να ηχούν 12:00. Αν κάποιος δεν καταφέρει να τα φάει όλα μέσα στο διάστημα αυτό, λέγεται πως θα έχει κακή τύχη για όλο το χρόνο!
ΑΜΑΖΟΝΙΟΣ – Έθιμο τελετής ανδρισμού
Στον Αμαζόνιο και συγκεκριμένα στη φυλή Satere-Mawe υπάρχει ένα τελετουργικό το οποίο τα νεαρά αγόρια πρέπει να περάσουν με επιτυχία, πριν φτάσουν στο σημείο να θεωρούνται ενήλικοι άνδρες πλέον. Στο τελετουργικό συμμετέχουν αγόρια που έχουν κλείσει τα 13 τους χρόνια όπου καλούνται να φορέσουν γάντια που είναι γεμάτα με μυρμήγκια που τσιμπάνε και να χορέψουν για 20 λεπτά, φορώντας τα. Τα συγκεκριμένα μυρμήγκια, μάλιστα, λέγεται πως τσιμπάνε τόσο δυνατά, όσο όταν μια σφαίρα χτυπάει το δέρμα. Τα αγόρια πρέπει να επαναλάβουν το τελετουργικό 20 φορές συνολικά πριν θεωρηθούν άνδρες.
ΜΕΞΙΚΟ – Χριστούγεννα
Οι Μεξικανοί μοιράζονται πολλές παραδόσεις με τους Ισπανούς. Ο κύριος εορτασμός των Χριστουγέννων τους ονομάζεται La Posada. Πρόκειται για μια θρησκευτική πομπή, δηλαδή την αναζήτηση καταφυγίου από τον Ιωσήφ και τη Μαρία πριν από τη γέννηση του Ιησού. Κατά τη διάρκεια της πομπής, οι Μεξικανοί πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι μεταφέροντας τις εικόνες της Παναγίας και του Ιωσήφ που αναζητούν καταφύγιο.
Ο Άγιος Βασίλης δεν έχει κυρίαρχο ρόλο, αλλά το φωτεινό κόκκινο κοστούμι του εκπροσωπείται στο παραδοσιακό λουλούδι της σεζόν. Αυτό το λουλούδι είναι η Poinsettia (Ποϊνσέττια) η οποία έχει ένα λαμπρό κόκκινο αστέρι ως σχήμα. Πιστεύεται ότι ένα νεαρό αγόρι κατευθυνόμενο προς την εκκλησία για να δει την σκηνή της γέννησης του Ιησού είχε συνειδητοποιήσει ότι δεν είχε δώρο να προσφέρει στον Χριστό και έτσι συγκέντρωσε μερικά απλά πράσινα κλαδιά. Όταν έφτασε στην εκκλησία τοποθέτησε τα πράσινα κλαδιά δίπλα στον Χριστό ξαφνικά άρχισε να ανθίζει ένα φωτεινό κόκκινο λουλούδι σε κάθε πράσινο κλαδί, η Ποϊνσέττια.
ΒΡΑΖΙΛΙΑ – Το καρναβάλι του Ρίο Ντε Τζανέιρο
Στο πιο γνωστό καρναβάλι του πλανήτη οι ξένοι επισκέπτες φτάνουν τις 700.000 ετησίως. Υπάρχουν 30 σχολές σάμπα με χιλιάδες μέλη. Κάθε σχολή διαθέτει τη βασίλισσά του και οδηγείται από εκατοντάδες τυμπανιστές και μια πομπή αποκριάτικων αρμάτων. Αυτή είναι η επίσημη παρέλαση. Σε όλη την πόλη υπάρχουν σημεία με ορχήστρες για λαϊκά πάρτι και αποκριάτικους χορούς.
Κατασκευάζονται μαζικά σειρές καθισμάτων και φράγματα γύρω από τη διαδρομή που ακολουθούν οι διαγωνιζόμενες σχολές της σάμπα. Επιχειρήσεις και δήμος προετοιμάζονται επί μήνες. Οι σχολές της σάμπα ξεκινούν τις πρόβες μετά τα Χριστούγεννα και από μόνες τους εξελίσσονται σε μεγάλα πάρτι. Στη Σάμπα Σίτι, όπου βρίσκονται τα κτίρια στα οποία κατασκευάζονται τα άρματα που λαμβάνουν μέρος στο Καρναβάλι, οι προετοιμασίες ξεκινούν αμέσως μετά τη λήξη του προηγούμενου καρναβαλιού. Βοηθούν μάλιστα διεθνείς εθελοντικοί οργανισμοί, που στέλνουν ανθρώπους στη Βραζιλία για τις προετοιμασίες.
