Πολλές φορές συλλαμβάνουμε τον εαυτό μας να κάνει μαύρες σκέψεις, που κατακλύζουν το νου και την ψυχή μας ή να αισθάνεται γεμάτος αισιοδοξία και ελπίδα. Δυστυχώς όμως τα αρνητικά συναισθήματα, όπως ο φόβος και η αίσθηση της αποτυχίας, η απελπισία και η κατάθλιψη σβήνουν την ελπίδα και παγώνουν την συμπεριφορά και τις σχέσεις μας. Έρχονται στιγμές που πιστεύουμε πως είμαστε ανίκανοι, δεν θα τα καταφέρουμε και γενικά πως είμαστε αποτυχημένοι. Αρνιόμαστε να αντιμετωπίσουμε ένα πρόβλημα και δεν κάνουμε καμία προσπάθεια για αυτό.

• Οι καυγάδες μεταξύ των γονέων μας στο σπίτι  μας δημιουργούν ενοχές σε βαθμό περιφρόνησης  του εαυτού μας.
• Η κακή συμπεριφορά ενός μαθητή στο σχολείο μας κάνει να πιστεύουμε ότι δεν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά , γιατί δεν φτάνει το μυαλό μας για να πετύχουμε τους στόχους μας.
• Προσπαθούν να μας πείσουν ότι μόνο ο καλός βαθμός θα αποδείξει ότι αξίζουμε σαν άνθρωποι.
• Νομίζουμε… ότι οι γονείς μας προσέχουν περισσότερο όταν αρρωσταίνουμε.
• … ότι κανείς δεν πιστεύει σε μας ενώ στην πραγματικότητα εγώ έμαθα να μην πιστεύω σε μένα.
• …ότι μας έμαθαν να ξεχωρίζουμε τους ανθρώπους σε έξυπνους και χαζούς, μαύρους, λευκούς, πλούσιους και φτωχούς.

Αλίμονο αν δεν ανήκουμε στους πετυχημένους, τους ωραίους, τους μορφωμένους και δεν δεχόμαστε  την πραγματικότητα  και το γεγονός ότι μπορούμε να προσπαθήσουμε να την αλλάξουμε.

Υποφέρουμε…

Πού είναι τα κίνητρα που θα μας οδηγήσουν στην ευτυχία;

Ψάξαμε ποτέ να βρούμε το ωραίο μέσα σε ένα σχολικό βιβλίο;Τότε θα μας ευχαριστήσει το διάβασμα.

Ψάξαμε να βρούμε γιατί δεν μας αρέσει το σχολείο και κάνουμε κοπάνες;

Ψάξαμε να βρούμε τι πραγματικά μας αρέσει και μας ευχαριστεί στον εαυτό μας;

Δεν έχουμε τίποτα θετικό πάνω μας;

Γιατί ξεγελούμε τα συναισθήματα μας;

Γιατί βάζουμε «ετικέτες»  σε ανθρώπους πρότυπα και όταν δεν μπορούμε να τους προσεγγίσουμε νοιώθουμε δυστυχισμένοι;

Γιατί δεν ξεχνούμε την κακή συμπεριφορά κάποιου συμμαθητή ή καθηγητή μας;

Μήπως πρέπει να μάθουμε να δικαιολογούμε ανθρώπους και καταστάσεις και να δούμε ότι αδυναμίες δεν έχουμε μόνο εμείς αλλά και οι άλλοι;

Εναρμονίζονται τα λόγια με τις πράξεις μας; Ας αδιαφορήσουμε λίγο για τις τυχόν επικρίσεις των άλλων.

Ζούμε σε μία σκληρή κοινωνία που κανείς δεν μας χρωστάει κάτι, το να προσφέρουμε όμως εμείς είναι επιλογή μας.

Ας μάθουμε να φτιάχνουμε θετικές εικόνες για απλά πράγματα που υπάρχουν γύρω μας και ας αντλούμε ευχαρίστηση ακόμη και από τα λίγα που έχουμε.

Ας διώχνουμε όσο πιο γρήγορα μπορούμε τις αρνητικές σκέψεις, πριν κατασκηνώσουν στο μυαλό μας και το κουράσουν.

Τα πράγματα είναι απλά, μην τα κάνουμε περίπλοκα.

Ιδέες από ένα άρθρο της ψυχολόγου Πόπης Κόλλια

Γωγώ Τσαρούχα

Άκης Μαγαλιός

Στέφανος Παπαδόπουλος