Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ «ΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ» ΤΟΥ Ν. Σάιμον

Γράφει η μαθήτρια του Α1, Καϊμακάμη Αικατερίνη

Πρώτη φορά συμμετείχα σε τέτοιου είδους θεατρική παράσταση και οφείλω να ομολογήσω πως αρχικά τα συναισθήματα μου ήταν ανάμεικτα. Από τη μια ένιωθα σίγουρη για την επιτυχία της παράστασης, διότι ήταν κάτι το οποίο το ετοιμάζαμε όλη τη σχολική χρονιά. Η θεατρική ομάδα έγινε μια μεγάλη παρέα που βοηθούσε ο ένας τον άλλον και με τη βοήθεια των υπευθύνων καθηγητριών, της κ. Καπετανάκου και της κ. Πολυζοπούλου, μπορέσαμε να δημιουργήσουμε ένα όμορφο αποτέλεσμα. Ωστόσο, από την άλλη, με διακατείχε ένα έντονο άγχος, ειδικά όσο πλησίαζε η ημέρα της παράστασης, καθώς θα μας παρακολουθούσε πάρα πολύς κόσμος και εγώ φοβόμουν μήπως μπερδέψω τα λόγια μου. Όμως, μόλις ανέβηκα στην σκηνή, όλη μου η αγωνία και το άγχος εξαφανίστηκαν δια μαγείας και με έπιασε ένας ενθουσιασμός. Όταν άκουσα και τα πρώτα χειροκροτήματα, η καρδιά μου πετούσε στα σύννεφα. Ήταν μια μαγική εμπειρία που σίγουρα θέλω να επαναλάβω.

ΥΓ. Ευχαριστώ πολύ τις υπεύθυνες καθηγήτριες και όλα τα παιδιά της θεατρικής ομάδας για το όμορφο κλίμα που είχαμε σε όλη τη διάρκεια των προβών.

                                 Λίγα λόγια για το έργο
Ένα μικρό χωριό της Ουκρανίας.
Μια κατάρα που έχει καταδικάσει σε ισόβια ηλιθιότητα όλους τους κατοίκους τα τελευταία 200 χρόνια.
Ένας νεοφερμένος δάσκαλος.
Θα καταφέρει μέσα σε 24 ώρες να σπάσει την κατάρα ή θα γίνει κι αυτός ηλίθιος;
Υπάρχουν κατάρες ή όλα αυτά είναι κουταμάρες;
Ποιο χρώμα δεν κολλάει τόσο στα δάχτυλα; Το κίτρινο ή το μπλε;
Πόσες προτάσεις γάμου, μπορεί να κάνει κάποιος σε μια μέρα;
Ποιος είναι ο σκοπός της υπάρξεως του ανθρώπου;
Και με το φτερούγισμα στην καρδιά, τι γίνεται;

πηγή:https://www.ntng.gr/default.aspx?lang=el-GR&page=2&production=47063