Κατά τη γνώμη μου, ο χορός είναι μία τέχνη. Μία τέχνη μέσω της οποίας εκφράζονται τα συναισθήματα του χορευτή, χωρίς αυτός να μιλάει. Δηλαδή ο χορευτής χρησιμοποιεί τη λεγόμενη «γλώσσα του σώματος».
Προσωπικά, με τον χορό έχω μία ιδιαίτερη σχέση, καθώς ασχολούμαι με αυτόν πολλά χρόνια. Το πάθος μου για τον χορό, ξεκίνησε όταν ήμουν τεσσάρων ετών. Οι γονείς μου, αφού κατάλαβαν ότι μου άρεσε ο χορός, αποφάσισαν να με γράψουν σε μία σχολή χορού. Το γεγονός αυτό, με ενθουσίασε πολύ κι έτσι, με το πέρασμα του χρόνου, άρχισα να ασχολούμαι με αρκετά είδη χορού, όπως μπαλέτο, παραδοσιακό, μοντέρνο, σύγχρονο (Jazz) και latin. Όλα αυτά με έκαναν να αγαπήσω τον χορό και να ασχολούμαι με αυτόν μέχρι και σήμερα.
Αυτό που με γοητεύει πιο πολύ στον χορό, είναι το ομαδικό πνεύμα, κυρίως πριν από κάποια παράσταση, αλλά και το γεγονός ότι όταν ανεβαίνω στη σκηνή ή όταν χορεύω γενικότερα, ξεχνάω όλο το άγχος και τη ρουτίνα της καθημερινότητας και νιώθω ότι η μουσική με ταξιδεύει σε διαφορετικούς κόσμους κάθε φορά. Επίσης τόσο τα υπέροχα, λαμπερά κοστούμια, όσο και το άγχος πριν από την παράσταση, μου δημιουργούν έναν ενθουσιασμό και μία χαρά, που αποφάσισα να ασχοληθώ με κάτι τόσο υπέροχο και πάνω από όλα, κάτι που να μου αρέσει και να μου ταιριάζει!
Τον χορό τον βλέπω σαν τη ζωή. Άλλες φορές είναι χαρούμενος και άλλες φορές είναι μελαγχολικός και εκφράζει λύπη. Ο χορός έχει ιδιαίτερη θέση στη ζωή μου και δεν θα τον άλλαζα για τίποτα!
