H Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα υπήρξε μια χαρισματική ηρωίδα που έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στον Απελευθερωτικό Αγώνα, γι΄αυτό και η Ιστορία της χάρισε μια περίοπτη θέση στις σελίδες της. Πάμπλουτη και δυναμική, αγαπήθηκε και μισήθηκε όσο καμιά Ελληνίδα στην εποχή της. Η φήμη της ξεπέρασε τα σύνορα της τουρκοκρατούμενης Ελλάδας και οι εφημερίδες της Ευρώπης εικόνιζαν σκίτσα της. Μεταθανάτια έλαβε, μάλιστα, τον τίτλο της ναυάρχου από τη Ρωσία, πρωτοφανή τιμή για γυναίκα παγκοσμίως.
Η ζωή της Λασκαρίνας υπήρξε τραγική από την ώρα που γεννήθηκε σε μια υγρή φυλακή της Κωνσταντινούπολης, το 1771, κατά την επίσκεψη της μητέρας της στον φυλακισμένο άρρωστο πατέρα της (Σταυριανό Πινότση), που κρατούνταν για τη συμμετοχή του στα Ορλοφικά. Σε ηλικία δεκαεπτά ετών παντρεύτηκε τον πλοιοκτήτη Δημήτρη Γιάννουζα με τον οποίο απέκτησε τρία παιδιά. Σύντομα, όμως, και σε ηλικία 26 ετών έμεινε χήρα, καθώς ο σύζυγός της σκοτώθηκε σε συμπολή με αλγερινούς πειρατές. Το 1801 παντρεύτηκε τον Σπετσιώτη πλοίαρχο και πλοιοκτήτη Δημήτρη Μπούμπουλη, με το επίθετο του οποίου έμεινε στην ιστορία. Με τον Μπούμπουλη απέκτησε ακόμα τρία παιδιά και ήταν αυτός που της έμαθε να αγαπά τη θάλασσα και τη ριψοκίνδυνη ζωή. Όμως, και ο δεύτερος σύζυγος της σκοτώθηκε σε σύγκρουση με Αλγερινούς πειρατές το 1811.
Έχοντας κληρονομήσει τους δύο συζύγους της και με το επιχειρηματικό μυαλό που διέθετε αύξησε την περιουσία της. Έγινε μέτοχος σε διάφορα σπετσιώτικα πλοία και αργότερα ναυπήγησε τρία δικά της, ένα από τα οποία ήταν και το περίφημο «Αγαμέμνων», το πρώτο και μεγαλύτερο πλοίο κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821. Το 1816 οι Οθωμανοί προσπάθησαν να κατασχέσουν την περιουσία της με το πρόσχημα ότι τα πλοία του άντρα της πήραν μέρος στον Ρωσοτουρκικό Πόλεμο του 1806 υπό ρωσική σημαία, αλλά με τη μεσολάβηση του ρώσου πρεσβευτή στην Κωνσταντινούπολη και της μητέρας του Σουλτάνου, κατόρθωσε να σώσει την περιουσία της. Στην Κωνσταντινούπολη, μάλιστα, φαίνεται ότι μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία το 1819, αλλά το γεγονός αμφισβητείται, καθώς είναι γνωστό ότι η οργάνωση δεν έκανε μέλη της γυναίκες.
Όταν ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση, η Μπουμπουλίνα ήταν πενήντα ετών, μια γυναίκα «ωραία, αρειμάνιος ως αμαζόνα, επιβλητική καπετάνισσα, προ της οποίας ο άνανδρος ησχύνετο και ο ανδρείος υπεχώρει», όπως την περιέγραψε ο ιστορικός και δημοσιογράφος Φιλήμων. Έβλεπε ότι το όνειρό της για μια ελεύθερη Ελλάδα άρχισε να γίνεται πραγματικότητα, γι΄αυτό και διέθεσε χρήματα, πολεμικό υλικό, καράβια ακόμα και τα ίδια τα παιδιά της στην υπηρεσία του Αγώνα. Με το πλοίο της «Αγανέμνων» συμμετείχε στον αποκλεισμό του Ναυπλίου και ανεφοδίασε με δικά της έξοδα τους υπηρασπιστές του Άργους. Ακόμα, έλαβε μέρος στον αποκλεισμό της Μονεμβασιάς, καθώς και στην πολιορκία και την άλωση του Ναυπλίου και της Τρίπολης.
Μετά την άλωση του Ναυπλίου, τον Δεκέμβριο του 1822, η Μπουμπουλίνα εγκαταστάθηκε στο Ναύπλιο, που τότε ήταν η έδρα της προσωρινής κυβέρνησης. Διώχθηκε, όμως, από το Ναύπλιο το 1824, επειδή πήρε το μέρος του φυλακισμένου Θεόδωρου Κολοκοτρώνη (του οποίου ο γιος, ο Πάνος, είχε παντρευτεί την κόρη της Ελένη). Έχοντας ξοδέψει όλη της την περιουσία για τον Αγώνα και απογοητευμένη από τη στάση του ελληνικού κράτους απέναντί της, επέστρεψε στις Σπέτσες και εγκαταστάθηκε στο σπίτι του δεύτερου συζύγου της. Εκεί σκοτώθηκε από κάποιον συγγενή της κοπέλας που έκλεψε ο γιος της Γεώργιος Γιάννουζας, χωρίς να διευκρινιστεί ποτέ αν επρόκειτο για ατύχημα ή δολοφονία. Πόσο άδοξο τέλος για μια τόσο σπουδαία γυναίκα!
Η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, υπήρξε αναμφίβολα μια από τις σημαντικότερες ηρωίδες του 1821. Μέσα σε δύο σχεδόν χρόνια, ξόδεψε την τεράστια περιουσία της για τον Αγώνα και την Ελλάδα. Το όνομά της θεωρήθηκε από πολλούς Ευρωπαίους εφάμιλλο αυτού της Ζαν ντ΄Αρκ και άλλων ηρωίδων της Δυτικής Ευρώπης. Στη Γαλλία, μάλιστα, καλλιεργήθηκε μόδα «A la Bobeline». Η ζωή της ενέπνευσε λογοτέχνες και καλλιτέχνες, ενώ, το 1959, γυρίστηκε η κινηματογραφική ταινία «Μπουμπουλίνα» με πρωταγωνίστρια τη μεγάλη ηθοποιό Ειρήνη Παπά.
Β. Κασσώλη
ΠΗΓΕΣ
www.wikipedia.gr
www.mixanitouxronou.gr
www.protothema.gr
https://www. sansimera.gr
