Οι νέες συνθήκες, που όλοι μας βιώνουμε, εξαιτίας της πανδημίας Covid-19, έχουν δημιουργήσει μία νέα πραγματικότητα, που επηρεάζει μικρούς και μεγάλους σε πολλά επίπεδα και με πολλούς τρόπους. Υπάρχει μια αόρατη απειλή τριγύρω μας και είναι απολύτως φυσιολογικό να νιώθουμε έντονα και αρνητικά συναισθήματα. Η αναστολή των οικονομικών δραστηριοτήτων αλλά και των δραστηριοτήτων εκείνων που δίνουν νόημα στη ζωή του καθενός έχουν οδηγήσει πολλούς συνανθρώπους μας στη θλίψη, στην απογοήτευση και στην απελπισία. Είναι φυσικό να αισθανόμαστε θυμό κι εκνευρισμό λόγω της απομόνωσης και του κοινωνικού περιορισμού. Οι καταστάσεις που βιώνουμε είναι πρωτόγνωρες και η ψυχολογία μας έχει πληγεί, αλλά περισσότερο πλήττεται η ψυχική ισορροπία των παιδιών και των εφήβων.
Τα παιδιά και οι έφηβοι, όμως, είναι το μέλλον του κόσμου και πρέπει να προστατεύεται τόσο η σωματική, όσο και η ψυχική τους υγεία. Τα ερευνητικά δεδομένα τονίζουν ότι, όταν τα παιδιά δεν έχουν καθημερινή σχολική ζωή, χάνουν τη φυσική τους δραστηριότητα, αφού ασχολούνται περισσότερο με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, αλλάζουν τις συνήθειες του ύπνου τους και επηρεάζονται αρνητικά οι διατροφικές τους συνήθειες, με αποτέλεσμα να αυξάνεται το σωματικό τους βάρος. Τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα, όταν δε συναναστρέφονται τους συνομηλίκους τους και αναγκάζονται να περιοριστούν στο σπίτι.
Ο περιορισμός στο σπίτι, χωρίς δραστηριότητες στη φύση κι επαφή με ομάδα ομηλίκων, δυσχεραίνει την ομαλή σωματική και ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών. Το αίσθημα του αόρατου φόβου, η ελλιπής πληροφόρηση ή και η υπερπληροφόρηση, η απουσία επαφής με τους συμμαθητές, τους δασκάλους και τους φίλους, η έλλειψη προσωπικού χώρου και χρόνου, η πλήξη και η απειλή ενδεχόμενης απώλειας αγαπημένου προσώπου, εντείνουν τις ανασφάλειες, τα άγχη και τις αρνητικές σκέψεις των παιδιών.
Οι αντιδράσεις των παιδιών είναι ανάλογες με το αναπτυξιακό τους στάδιο. Οι προέφηβοι και οι έφηβοι δυσκολεύονται να περιοριστούν, έχουν συγκρουσιακή διάθεση, τους κατακλύζουν έντονα συναισθήματα, αμφισβητούν τους γονείς τους, τους πάντες και τα πάντα, φτάνοντας ακόμα και σε απερίσκεπτες παραβατικές συμπεριφορές. Άλλοι πάλι φοβούνται να βγουν από το σπίτι, έχουν διαταραχές ύπνου και φαγητού και κλείνονται στον εαυτό τους. Είναι αλήθεια ότι τα παιδιά βιώνουν τα ίδια συναισθήματα που βιώνουν και οι γονείς τους και επηρεάζονται από τις συμπεριφορές τους. Οι αγχογόνες καταστάσεις που βιώνουν οι γονείς και τα παιδιά, λόγω της πανδημίας, αναστατώνουν σημαντικά την οικογενειακή ηρεμία και διαταράσσουν την καθημερινή ρουτίνα των παιδιών.
Εκτός από τους ειδικούς, εκείνοι που μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά και τους έφηβους να διαχειριστούν τις δύσκολες καταστάσεις που προκαλεί η πανδημία είναι οι γονείς. Όσο διαρκεί η πανδημία, οι γονείς πρέπει να συνομιλούν ανοιχτά με τα παιδιά τους, αφού βέβαια πρώτα ηρεμήσουν οι ίδιοι και μπορέσουν να διαχειριστούν το δικό τους άγχος. Πρέπει να είναι συναισθηματικά σταθεροί, υποστηρικτικοί προς τα παιδιά τους, να αποφεύγουν τις εκρήξεις θυμού και επιθετικότητας. Ειδικά στους έφηβους, οι γονείς πρέπει να δίνουν περισσότερο προσωπικό χρόνο, ώστε να χρησιμοποιούν την τεχνολογία προκειμένου να συναναστραφούν κοινωνικά τους συνομηλίκους τους.
Μ. Τζούλη
ΠΗΓΕΣ
https://www.interamerican.gr
https://www.amna.gr
https://www.tofarmakeiomou.gr
https://www.spnj.gr/articlefiles/volume9_issue1/pnjan911.pd
