Η μουσική γιατρεύει …

           Η μουσική είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Δεν είναι λίγοι αυτοί που αποζητούν τη συντροφιά της ή ακόμα και παρηγορούνται από αυτή στις δύσκολες στιγμές τους. Η μουσική γαληνεύει τις ψυχές των ανθρώπων και τους φέρνει κοντά μα, πάνω απ’ όλα, η μουσική μπορεί να γιατρέψει πληγές.

          Ένα τρανταχτό παράδειγμα της ευεργετικής της ιδιότητας στον άνθρωπο αποτελεί η Marta C. González, μία Ισπανίδα πρώην πρίμα μπαλαρίνα. Η γυναίκα αυτή ήταν προχωρημένης ηλικίας, είχε Αλτσχάιμερ και ήταν καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι. Αδυνατούσε να αναγνωρίσει ακόμα και τους οικείους της. Μια μέρα, όμως, έγινε κάτι το αναπάντεχο. Της έβαλαν να ακούσει τη Λίμνη των Κύκνων του Τσαϊκόφσκι -που τόσο καλά γνώριζε- και, όπως συνέβη και στη θεά Δήμητρα στο δεύτερο στάσιμο της «Ελένης» του Ευριπίδη, τη συνεπήρε ο ρυθμός. Σαν να ξέχασε για λίγο την αρρώστια της και αφέθηκε ελεύθερη. Αναγνώρισε τον ήχο και αμέσως άρχισε να κινεί τα χέρια της ακριβώς, όπως έκανε τότε που χόρευε πάνω στη σκηνή.

           Υπάρχουν πολλά ακόμα παραδείγματα που αποδεικνύουν τις θεραπευτικές ιδιότητες της μουσικής σε ποικίλες περιπτώσεις, όπως είναι η κατάθλιψη, ο αλκοολισμός, ο αυτισμός, η υψηλή αρτηριακή πίεση κ.ά. Φυσικά, εκτός από τις τόσο σοβαρές και δύσκολες καταστάσεις στις οποίες έχει συμβάλει θεραπευτικά η μουσική, είναι φανερό πως μπορεί να επηρεάσει και την προσωπική διάθεση του καθενός στην καθημερινή μας ζωή. Μάλιστα, υπάρχουν διαφορετικές απόψεις πάνω στο ζήτημα του είδους μουσικής, που συνιστάται για την αποκατάσταση της καλής διάθεσης.

          Κάποιοι πιστεύουν πως η στενοχώρια μπορεί να καταπολεμηθεί με στενόχωρη μουσική, ενώ άλλοι με χαρούμενη. Οι πρώτοι νιώθουν πως με αυτόν τον τρόπο συμπάσχουν με τους στίχους και τη μελωδία κι έτσι απαλύνεται ο πόνος τους. Οι δεύτεροι, πάλι, θεωρούν πως η μουσική είναι αποκλειστικά ένα μέσο διασκέδασης και χαλάρωσης. Σε κάθε περίπτωση, όμως, είναι ξεκάθαρο πως η μουσική έχει πολλά να προσφέρει.

          Επίσης, διαφορετική μουσική φαίνεται να ακούν και τα άτομα διαφορετικής ηλικίας, πράγμα απολύτως λογικό. Άνθρωποι που γεννήθηκαν σε εποχές παλιότερες και διαφορετικές από τη σύγχρονη, τείνουν να εξακολουθούν να απολαμβάνουν το είδος μουσικής που γνώρισαν και αγάπησαν μεγαλώνοντας. Πολλές φορές δεν εκσυγχρονίζονται και, έτσι, η αίσθηση της ευχάριστης -και μη- μουσικής δε συμπίπτει με αυτή των νεότερων ατόμων. Συχνά, λοιπόν, οι μεγαλύτεροι απορρίπτουν τη σύγχρονη μουσική και δεν καταδέχονται να της δώσουν ούτε μια ευκαιρία.

          Ολοκληρώνοντας τη σύντομη αναφορά μου στα οφέλη της μουσικής στη ζωή του ανθρώπου, θέλω να σταθώ στο εξής: δεν έχει σημασία αν ακούμε τη μουσική ως μέσο θεραπείας ή για να μας φτιάξει τη διάθεση μετά από μια δύσκολη μέρα ή μόνο και μόνο γιατί απλά μας αρέσει … Όλοι μπορούμε να επωφεληθούμε από αυτήν με το δικό μας μοναδικό τρόπο και όλοι οι τρόποι είναι αποδεκτοί.

                                                                         Ν. Λοΐζου

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης