Η τελευταία Τετάρτη του Μαΐου θεσπίστηκε από τη Διεθνή Ομοσπονδία Multiple Sclerosis International Federation (MSIF) ως «Παγκόσμια Ημέρα για τη «Σκλήρυνση Κατά Πλάκας» και τιμάται με συντονισμένες εκδηλώσεις σε όλο τον κόσμο από το 2009. Στόχος της συγκεκριμένης παγκόσμιας ημέρας είναι η ευαισθητοποίηση του ευρύτερου κοινού και της Πολιτείας, η επίτευξη μεγαλύτερης κατανόησης, μέσω της σωστής ενημέρωσης, γι΄ αυτήν τη χρόνια πάθηση, καθώς και τις επιπτώσεις στην καθημερινότητα των πασχόντων αλλά και των οικογενειών τους.
Η Σκλήρυνση Κατά Πλάκας ή Πολλαπλή Σκλήρυσνη ή Διάχυτη Εγκεφαλομυελίτιδα δεν είναι μεταδοτική ασθένεια, δεν είναι κληρονομική πάθηση, δεν είναι ψυχική διαταραχή και δεν είναι θανατηφόρος. Πρόκειται για μια αυτοάνοση νευροεκφυλιστική νόσο του κεντρικού νευρικού συστήματος. Όμως, όπως συμβαίνει και σε όλες τις αυτοάνοσες παθήσεις, η αιτιολογία της δεν είναι γνωστή. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι ο οργανισμός επιτίθεται στον εαυτό του, αναγνωρίζοντας τα φυσιολογικά κύτταρα ως «εισβολείς». Πιο συγκεκριμένα, στη Σκλήρυση Κατά Πλάκας το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στη μυελίνη του κεντρικού νευρικού συστήματος, δηλαδή τη στοιβάδα, που περιβάλλει και προστατεύει τις νευρικές ίνες, που ευθύνονται για τη μετάδοση σημάτων σε άλλα μέρη του οργανισμού.
Όταν η μυελίνη φθαρεί ή καταστραφεί, τα νευρικά ερεθίσματα επιβραδύνονται ή δεν μεταδίδονται καθόλου. Η καταστροφή της μυελίνης μπορεί να προσβάλει τόσο τα κινητικά όσο και τα αισθητικά νεύρα του κεντρικού νευρικού συστήματος και έτσι μπορεί να επιδράσει στην κίνηση, στην αφή και στις άλλες αισθήσεις. Μερικά συμπτώματα είναι εμφανή, άλλα όμως, όπως η κούραση, η εναλλαγή διάθεσης, η απώλεια πρόσφατης μνήμης και η δυσκολία συγκέντρωσης, είναι συνήθως συμπτώματα ακαθόριστα ή «κρυφά» που είναι δύσκολο να περιγραφούν.
Εμφανίζεται σε ηλικίες κυρίως ανάμεσα στα 20 και τα 40 (ενδεχομένως όμως και σε μικρότερες η μεγαλύτερες ηλικίες), ενώ η μέση ηλικία έναρξης είναι τα 30 και προσβάλλει περισσότερο τις γυναίκες από τους άνδρες σε ποσοστό 2:1. Σήμερα, 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι σ΄όλο τον κόσμο πάσχουν από Σκλήρυνσνη κατά πλάκας και στην Ελλάδα ο αριθμός των πασχόντων ανέρχεται στις 12.000. Πριν από 30 χρόνια, η συχνότητα εμφάνισης της νόσου ήταν 30/100.00, ενώ σήμερα είναι 130/100.000. Η αύξηση αυτή οφείλεται αφενός στην αύξηση της τοξικότητας του περιβάλλοντος και αφετέρου στην έγκαιρη διάγνωσή της με τη χρήση τομογράφου.
Η πάθηση μπορεί να προκαλέσει ποικιλία συμπτωμάτων, όπως διαταραχή της όρασης (θάμβος όρασης, διπλωπία), κινητικές διαταραχές (αδυναμία στο ένα ή περισσότερα άκρα), διαταραχή ισορροπίας, έντονους ιλίγγους, διαταραχή αισθητικότητας (υπαισθησία, άλγη, δυσαισθησία στα άκρα ή τον κορμό), κλπ. Οι «βλάβες» αυτές μπορεί να είναι μόνιμες ή αναστρέψιμες και τα υπολείμματα, που παραμένουν, μετά από κάθε έξαρση της νόσου μπορούν να προκαλέσουν και μόνιμη αναπηρία. Δυστυχώς, επειδή είναι χρόνια νόσος και αγνώστου αιτιολογίας, η θεραπευτική αντιμετώπισή της ακόμη δεν είναι ριζική.
Α. Κουδωνάς
Πηγή
https://www.moh.gov.gr
