Ισιδώρα Ντάνκαν… «η ξυπόλυτη χορεύτρια»
Η Ισιδώρα Ντάνκαν υπήρξε χορεύτρια και θεωρείται από πολλούς σαν η μητέρα του σύγχρονου χορού. Υπήρξε γνωστή και σαν «ξυπόλητη χορεύτρια». Η χορογραφία της είναι εμπνευσμένη από την αρχαία ελληνική χορογραφία..
Γεννημένη στο Σαν Φρανσίσκο, το 1877, η Αμερικανορωσίδα Άντζελα Ισιδώρα Ντάνκαν έκανε το επαγγελματικό της ντεμπούτο το 1896, στο Σικάγο, που γνώρισε τον θεατρικό παραγωγό Ωγκυστέν Νταλί και έγινε μέλος του συγκροτήματός του, ερμηνεύοντας διάφορους ρόλους.
Μετά τα 22 της, έζησε και δούλεψε σε πολλές μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις. Στο Λονδίνο, ήρθε σε επαφή με πρωτοπόρους κύκλους της εποχής, μέσω των οποίων μυήθηκε στην αρχαιοελληνική γλυπτική, στην ιταλική ζωγραφική και στη συμφωνική μουσική. Στη Γερμανία, γνώρισε τη φιλοσοφία του Φρειδερίκου Νίτσε, για τον οποίο ο χορός αποτελούσε τρόπο σκέψης, όπως και για εκείνη. Σύντομα, διαμόρφωσε τη δική της φιλοσοφία για την τέχνη του χορού, που προσανατολιζόταν στα αρχαιοελληνικά της πρότυπα: τη φυσικότητα και την ελευθερία. Από το 1904 έως το 1907, έζησε και δούλεψε σε Ελλάδα, Γερμανία, Ρωσία και Σκανδιναβία και συνεργάστηκε με πλήθος κορυφαίων καλλιτεχνών της εποχής. Το 1904 ίδρυσε την πρώτη της σχολή χορού έξω από το Βερολίνο, όπου άρχισε να εξελίσσει τη θεωρία της γύρω από τη χορευτική εκπαίδευση. Κατόπιν, άνοιξε σχολές στη Γαλλία, τη Γερμανία και τη Ρωσία.
Παρά την μεγάλη πρόοδο που σημείωνε στην Ευρώπη και την Αμερική, η προσωπική της ζωή σημαδεύτηκε από τραγωδίες. Απέκτησε μία κόρη και έναν γιο. Τα δύο παιδιά πέθαναν από δυστύχημα. Ενώ το τρίτο παιδί που απέκτησε γεννήθηκε νεκρό. Μετά το δυστύχημα, πήγε στην Κέρκυρα, όπου έζησε αρκετούς μήνες, ενώ το 1922, παντρεύτηκε τον Σεργκέι Γιεσένιν, έναν Ρώσο ποιητή. Πέθανε το 1927, σε ηλικία 50 ετών, όταν το μακρύ μαντήλι, που φορούσε στο λαιμό της, πιάστηκε στη ρόδα του εν κινήσει αυτοκινήτου της και την έπνιξε.
Βιβλιογραφία:
Μένη Μ.
