Οι καλικάτζαροι στο πνεύμα των χριστουγέννων!

Υπάρχουν πολλές ιστορίες για καλικάτζαρους που στηρίζονται στις παραδόσεις του ελληνικού λαού. Οι μυθοπλασίες αυτές δημιουργήθηκαν για να τροφοδοτήσουν την φαντασία των ανθρώπων, να τους διασκεδάσουν και να τους φοβίσουν θα λέγαμε. Θα ήταν τρομακτικό, πιστεύω, να νομίζεις ότι σε ακολουθεί κάποιο άγνωστο πλάσμα μέσα στη νύχτα. Από τους παππούδες μας ξέρουμε τους καλικάτζαρους σαν σκοτεινά πλάσματα. Ωστόσο δεν είναι όλες οι ιστορίες τους τόσο σκοτεινές.

Μία από αυτές τις ιστορίες είναι και «Ο στύλος της Γης». Οι  παλαιότεροι έλεγαν ότι κάτω από τη Γη υπάρχει, ένας τεράστιος στύλος, ένα πελώριο δέντρο που στηρίζει ολόκληρη τη Γη. Οι καλικατζάροι όλο το χρόνο δούλευαν σκληρά από το πρωί μέχρι το βράδυ με τσεκούρια και πριονάκια χτυπώντας και πριονίζοντας το δέντρο. Ήθελαν να το κόψουν, για να δουν τη Γη να γκρεμίζεται και να γελάνε. Κάθε χρόνο όμως που έφταναν στο τελείωμα έρχονταν και τα Χριστούγεννα. Ετοιμάζονταν λοιπόν σε αυτές τις γιορτινές μέρες να ανέβουν στη Γη, να γλεντήσουν και να πειράξουν τους ανθρώπους λέγοντας πως στο γυρισμό θα τελειώσουν το κόψιμο. Εκείνοι ανέβαιναν στη Γη και, όταν γύριζαν, το δέντρο είχε πια θρέψει και έπρεπε να ξεκινήσουν από την αρχή το κουραστικό και βασανιστικό κόψιμο!

Μία τέτοια ιστορία είναι σίγουρα πιο εύθυμη ως παραμύθι των Χριστουγέννων. Μπορεί να κάνει τα μικρά παιδιά να θεωρούν ακόμα πιο σημαντικά τα χριστούγεννα νομίζοντας ότι λόγω αυτών σώζεται η Γη από τους καλικάτζαρους, ενώ στους μεγαλύτερους μέσα από την ιστορία γίνεται αντιληπτή η αταξία και η απερισκεψία των καλικάτζαρων. Αυτός ο μύθος, όπως και  πολλοί άλλοι, λοιπόν, αποτελούν μέρος των παραδόσεων μας και είναι σαν κληρονομιά από γενιά σε γενιά!