Ο κύκλος των χαμένων ποιητών, ένα έργο που συγκινεί!

Ο κύκλος των χαμένων ποιητών είναι μία ταινία από την οποία είναι εμπνευσμένο το ίδιο το βιβλίο που γράφτηκε από την Nancy H. Kleinbaum και εκδόθηκε τον ίδιο χρόνο μετά την δημιουργία της ταινίας. Είναι μία Αμερικάνικη δραματική ταινία παραγωγής του 1989 με σκηνοθέτη τον Peter Weir.

Το βιβλίο και η ταινία είναι η ιστορία ενός καθηγητή, του Mr.Keating, που έχει έναν μοναδικό τρόπο διδασκαλίας με τον οποίο θέλει να παρακινήσει τους μαθητές να εμπνέονται από τα πιο απλά πράγματα στη ζωή και να δημιουργούν κάτι αυθεντικό, δικό τους. Όλα αυτά μέσα από το μάθημα της λογοτεχνικής ποίησης.

Όταν πια μεταφέρεται σε ένα ιδιωτικό πρότυπο κολέγιο για αγόρια, που προετοιμάζει τους μαθητές για τα καλύτερα πανεπιστήμια, καταφέρνει και αλλάζει τις ζωές των μαθητών του μέσα από τις διάφορες μεθόδους του. Οι τακτικές του αποδοκιμάζονται πρώτα από τους μαθητές και έπειτα από τος υπόλοιπους καθηγητές. Οι μαθητές του σιγά σιγά καταλαβαίνουν τον τρόπο του και τον αποδέχονται. Το αποτέλεσμα είναι ευχάριστο, καθώς διευρύνει τον τρόπο σκέψης τους και το νόημα της ζωής για αυτούς.

Κάποιοι από αυτούς μαθαίνουν για μία παλιά λέσχη ποίησης, όπου συμμετείχε ο καθηγητής τους, και αποφασίζουν να γίνουν τα νέα μέλη της. Μέσα από δισταγμούς και νέες εμπειρίες οι μαθητές παίρνουν την πρωτοβουλία να ακολουθήσουν τα όνειρα τους και να βγάλουν προς τα έξω τον πραγματικό τους εαυτό αψηφώντας τα εμπόδια. Όμως δεν είναι πάντα αίσιο το τέλος και προβλήματα ξεδιπλώνονται με την θέληση τους για ελευθερία.

Θα πρότεινα σε όλους αυτή τη ταινία, γιατί πιστεύω αποδίδει πολύ καλά τα μηνύματα που ο δημιουργός ήθελε να περάσει, τόσο για το πάθος του καθηγητή, για το πάθος των μαθητών για τη ζωή και για μάθηση, όσο και για την αξία της ελευθερίας να επιλέγουμε τι θέλουμε εμείς, την αξία της φιλίας και την αξία των σχέσεων μεταξύ διαφορετικών ανθρώπων. Θίγει διάφορα κοινωνικά θέματα, όπως είναι η εκπαίδευση, η φιλία, η αγάπη, η απώλεια κάποιου και η θέληση για ζωή. Μας δείχνει γιατί πρέπει να παίρνουμε την ζωή στα χέρια μας και να έχουμε πάντα μια άλλη οπτική των πραγμάτων, ώστε να μην είμαστε όλοι ίδιοι. Πιστεύω, επίσης, ότι μέσα από αυτήν την ιστορία πολλοί άνθρωποι – και ειδικά οι έφηβοι -βρίσκουν το θάρρος να εκτεθούν λίγο περισσότερο στην κοινωνία και να βρούνε την δική τους ταυτότητα. Είναι μία ταινία με την οποία αρκετοί μπορούν να συνδεθούν συναισθηματικά, καθώς προβάλει διάφορους χαρακτήρες ανθρώπων μέσα από τους μαθητές της ιστορίας, με τους οποίους μπορούμε να ταυτιστούμε, αλλά και να μπούμε στη θέση τους.