Το Σικάγο είναι ένα αμερικάνικο μιούζικαλ βασισμένο στο ομώνυμο θεατρικό έργο της Μορίν Ντάλας Γουάτκινς. Η μουσική του μιούζικαλ γράφτηκε το 1975 από τον Τζον Κάντερ, το σενάριο από τους Μπομπ Φόσι και Φρεντ Εμπ ενώ οι στίχοι, αποκλειστικά από τον Εμπ. Η Γουάτκινς έγραψε το έργο με σκοπό να διακωμωδήσει την απονομή ποινικής δικαιοσύνης στην κοινωνία. Ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα Chicago Tribune, της ανατέθηκε η συγγραφή των άρθρων σχετικά με τις δολοφονίες δύο ανδρών από τις συζύγους τους. Στο Σικάγο εκείνη την εποχή φημολογούταν πως οι ελκυστικές γυναίκες δεν θα καταδικάζονταν, με αποτέλεσμα οι δύο φόνισσες που είχε αναλάβει η Γουάτκινς, να προσπαθούν με την εξωτερική εμφάνισή τους να αποφύγουν τις κατηγορίες. Αυτές οι γυναίκες αποτέλεσαν έμπνευση για τις δύο πρωταγωνίστριες της θεατρικής παράσάστασης, την Ρόξυ Χαρτ, και την Βίλμα Κέλυ.
Το μιούζικαλ ξεκινάει με την Βίλμα Κέλυ, μία γυναίκα της σκηνής, που καλωσορίζει το κοινό. Μόλις τελειώσει το νούμερό της, μεταφερόμαστε στο δωμάτιο της Ρόξυ Χαρτ η οποία σκοτώνει τον Φρεντ Κέισλι, αφού αυτός προσπαθεί να διακόψει τον δεσμό τους. Η Ρόξυ, που πάντα ονειρευόταν να γίνει διάσημη, πείθει τον σύζυγό της Έιμος Χαρτ ότι ο άντρας ήταν διαρρήκτης και αναλαμβάνει αυτός την ευθύνη. Ωστόσο σύντομα συνειδητοποιεί ότι η γυναίκα του του είπε ψέματα και η Ρόξυ ομολογεί. Μετά την σύλληψη της μεταφέρεται σε μία φυλακή θηλέων, οπού παρουσιάζεται το γνωστό τραγούδι «Cell block tango» από γυναίκες που δολοφόνησαν τους άντρες τους, με την Βίλμα Κέλυ να είναι ανάμεσα τους. Η Βίλμα απεχθάνεται το γεγονός ότι η Ρόξυ «κλέβει» την προσοχή που είχε κερδίσει. Προκειμένου να γλιτώσει την κρεμάλα, η Ρόξυ πείθει τον Έιμος να πληρώσει τον δικηγόρο Μπίλι Φλιν ο οποίος δέχεται να αναλάβει την υπόθεσή της χωρίς να ξέρει πως ο Έιμος δεν είχε αρκετά λεφτά για να πληρώσει τις υπηρεσίες του. Ακολουθεί ένα νούμερο στο οποίο ο δικηγόρος λέει πως τα χρήματα δεν έχουν σημασία και θέλει μόνο να βοηθήσει. Αφού λύνεται το οικονομικό, ο Μπίλι Φλιν αμέσως σκαρφίζεται μία ιστορία που θα αποδείξει την Ρόξυ ναι μεν δολοφόνο, αλλά αθώα, καθώς τον σκότωσε επειδή προσπαθούσε να αμυνθεί και να αποφύγει τις δικές του επιθέσεις. Η παραλλαγμένη ιστορία μας παρουσιάζεται μέσα από το τραγούδι «We both reached for the gun» με τον δικηγόρο να τραγουδάει και την Ρόξυ να προσποιείται πως αύτη διηγείται την ιστορία. Ύστερα, η Ρόξυ προσπαθεί να ανακτήσει την προσοχή του κόσμου, αφού τα βλέμματα ήταν πλέον στραμμένα στην Βίλμα, κάνοντας ότι είναι έγκυος. Στο μεταξύ μία γυναίκα από την Ουγγαρία γίνεται η πρώτη γυναίκα που κρεμάστηκε στο Σικάγο μετά από δεκαετίες παρότι ισχυριζόταν την αθωότητά της, γενονός που κάνει την Ρόξυ να φοβάται για την ζωή της. Η δίκη περνάει, η Ρόξυ αθωώνεται, ο Μπίλι Φλιν παραδέχεται ότι τον ενδιαφέρουν μόνο τα λεφτά, και ένα παρόμοιο, ακόμη πιο φρικτό έγκλημα συμβαίνει στο Σικάγο. Το έργο κλείνει με τις δύο φόνισσες να τραγουδάνε για την καινούργια τους ζωή.
Το μιούζικαλ έγινε ταινία το 2002 και κατάφερε να αποσπάσει 6 Όσκαρ. Με το «Φάντασμα της όπερας» να προηγείται, έγινε το 2ο μιούζικαλ που παίχτηκε τόσες φορές(7.486) μόλις πέρασε το «Cats».
Εν κατακλείδι, μπορεί να είναι ένα μιούζικαλ, μία μορφή ψυχαγωγίας, αλλά δεν παύει να μεταφέρει ισχυρά μηνύματα για την διαφθορά, την εξαπάτηση, την σκληρότητα, και την τεράστια δίψα για προσοχή της κοινωνίας, είτε προβάλλεται η αρχική του μορφή τη δεκαετία του 20, είτε προβάλλεται ως μιούζικαλ το 2025.
Γράφει η Μαλαματένια Στεαφανίδου Γ4
Πηγές
https://www.athinorama.gr/theatre/performance/chicago_the_musical-10083263/
