Οι χνουδωτοί μας φίλοι και ο εορτασμός του Πάσχα συνδέεται με την ειδωλολατρική παράδοση και πιστεύεται ότι έγινε κοινή τον 19ο αιώνα. Δεν έχουν σχέση τα κουνέλια με την Ανάσταση του Χριστού. Σύμφωνα με το πανεπιστήμιο της Φλόριντα, το συγκεκριμένο έθιμο χρονολογείται τον 13ο αιώνα στην προχριστιανική Γερμανία, όταν ο λαός πίστευε στον πολυθεϊσμό.
Τα κουνέλια γεννούν συνήθως μια μεγάλη γέννα μωρών (που ονομάζονται γατάκια), τα οποία θεωρούνται σύμβολο νέας ζωής.
Στην παλιά γερμανική λαογραφία, υπήρχε μια θεά που ονομαζόταν Eostre. Ήταν η ανοιξιάτικη θεά της γονιμότητας των ανθρώπων και των καλλιεργειών. Υπήρχαν ανοιξιάτικες γιορτές προς τιμήν του Eostre, αλλά μέχρι τον 9ο αιώνα, αυτή η παράδοση είχε σβήσει και αντικαταστάθηκε από το Πάσχα, τη χριστιανική γιορτή της ανάστασης του Ιησού, αλλά τα κουνέλια παρέμειναν.
Στη Γερμανία, το 1700, τα παιδιά έφτιαχναν φωλιές και άφηναν τα καρότα έξω για το «Osterhase» ή το «Oschter Haws» – το λαγουδάκι του Πάσχα. Ο θρύλος λέει ότι το Κουνελάκι του Πάσχα γεννά, στολίζει και κρύβει αυγά για καλά παιδιά(το κουνέλι κάνει τη δουλειά του κριτή), καθώς είναι επίσης σύμβολο νέας ζωής. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μερικά παιδιά μπορεί να απολαύσουν το κυνήγι αυγών του Πάσχα ως μέρος του φεστιβάλ. Έτσι το κουνέλι κάνει τη δουλειά του κριτή!
Το κουνελάκι του Πάσχα όμως δεν κάνει όλη τη δουλειά μόνο του! Στην Ελβετία, τα πασχαλινά αυγά πιστεύεται ότι παραδίδονται από έναν κούκο και σε μέρη της Γερμανίας από μια αλεπού!
