Πλέον τα παιδιά δεν παίζουν με τα παραδοσιακά παιχνίδια όπως κυνηγητό και κρυφτό γιατί έχουν βρεθεί νέα παιχνίδια λόγω τις εξελίξεις της τεχνολογία. Αυτά είναι πιο ενδιαφέροντα και έχουν δημιουργήσει έναν εθισμό στα παιδιά. Συμπέρασμα είναι ότι οι τεχνολογικοί εξέλιξή έχει εξαφανίσει τα παλιά παραδοσιακά παιχνίδια.
Τα Κεραμυδάκια
Τα παιδιά έκαναν έναν κύκλο και στο κέντρο τοποθετούσαν πέντε μικρά κομμάτια κεραμίδι. Ύστερα τα παιδιά χωρίζονταν σε δύο ομάδες. Όταν πλέον η ομάδες ήταν χωρισμένες τα παιδιά αποφάσιζαν ποια ομάδα θα είχε την μικρή μπάλα στοχεύοντας τα κεραμιδάκια με σκοπό να τα ρίξουν. Αν τα πετυχαίναν οι άλλοι ομάδα έπρεπε να βάλει σε κύκλο όλα τα σκόρπια κεραμιδάκια για να δυσκολέψει την αντίπαλη ομάδα να τα ξαναστήσει. Τα παιδιά της πρώτης ομάδας προσπαθούσαν να ‘‘κάψουν’’ με την μπάλα τα αντίπαλα παιδία. Τα παιδιά που ήταν έξω και προσπαθούσαν να στήσουν τα κεραμιδακιά ‘‘καίγονταν’’ επίτηδες για να φύγει μακριά η μπάλα και ο συμπαίκτης του να έχει περισσότερο χρόνο να τα στήσει.
Η Τυφλόμυγα
Η «τυφλόμυγα» παιζόταν τουλάχιστον με τέσσερα παιδία. Αρχικά τα παιδιά αποφάσιζαν ένα παιδί που θα ήταν η «τυφλόμυγα». Έπειτα τα παιδία δένανε με ένα μαντήλι τα μάτια του, τον κάνανε τρείς κύκλους και μετά το παιχνίδι ξεκινούσε. Οι υπόλοιποι έπρεπε να αποφύγουν την «τυφλόμυγα» αλλα και να την πειράξουν. Σκοπός της «τυφλόμυγας» ήταν να πιάσει ένα παιδί και μετά να το αναγνωρίσει μαντεύοντάς ποιο είναι από το ύψος, τα μαλλιά, τα ρούχα κτλ. Αν η «τυφλόμυγα» κατάφερε να αναγνωρίσει σωστά το παιδί φωνάζει το όνομά του και πλέον το παιδί είναι η νέα «τυφλόμυγα» Σε περιπτώσεις που δεν τα κατάφερνε συνέχιζε το ίδιο.
Η Μακριά Γαϊδούρα
Η μακριά γαϊδούρα ήταν ένα παιχνίδι που παιζόταν κυρίως από αγόρια με διαφορετικές παραλλαγές από όλη την Ελλάδα στα παλιά χρόνια. Το παιχνίδι παιζόταν από δύο ομάδες. Τα μέλη της μίας σχημάτιζαν μια σειρά σκυμμένα, με το ένα να έχει γυρισμένη την πλάτη του στο άλλο. Τα παιδιά της άλλης ομάδας έπαιρναν φορά και πηδούσαν πάνω από τα παιδιά της πρώτης ώσπου να ανέβουν όλα στην πλάτη της «γαϊδούρας». Εάν τα κατάφερναν χωρίς να τους ρίξουν τα παιδιά της άλλης ομάδας κάτω, κέρδιζαν. Αυτό το παιχνίδι παιζόταν γιατί ήταν ένα από τα παιχνίδια που δεν χρειαζόταν κάποιο υλικό, ήταν εύκολα και πολύ διασκεδαστικό.
Πετάει Πετάει
Ένα από τα ευκολότερα παλιά παιχνίδια που δεν ήθελε τρομερή κίνηση και κούραση. Ήθελε μπόλικη χαζομάρα. Η «μάνα» ρωτούσα τους συμπαίκτες της «πετάει πετάει ο γάιδαρός;» Σήκωνε το χέρι της επίτηδες για να ψαρώσει τους αντιπάλους. Αυτοί δεν το σήκωναν. Η ερώτηση γινόταν τρεις φορές. Μετά η «μάνα» ρωτούσε αν πετάει το άλμπατρος (ένα είδος θαλασσίων πουλιών) . «Πετάει πετάει το άλμπατρος; Και τα παιδία απαντούσαν ναι αρά σήκωναν και το δάχτυλο. «Πετάει πετάει το μανιτάρι που τρως; Όχι». Και κάπως έτσι την πατούσαν όλοι. Η δύναμη της συνήθειας έπαιζε τον μεγαλύτερο ρόλο σε αυτό το παιχνίδι. Ο σκοπός του παιχνιδιού ήταν η «μάνα» να μπερδέψει τους αντιπάλους για να κερδίσει αυτή.
Περνά περνά η μέλισσα
Το παιχνίδι παίζεται με 8 άτομα. Τα παιδιά διάλεγαν δύο αρχηγούς. Αυτοί ονομάζονταν με κάτι που τους χαρακτήριζε. Μετά στέκονταν ο ένας απέναντι στον άλλον και τα υπόλοιπα παιδία έκαναν μια ούρα. Τα δύο παιδία ενώνανε τα χέρια τους και οι άλλοι περνούσαν από κάτω τραγουδώντας. Σταματούσαν σ” ένα παιδί που περνούσε εκείνη τη στιγμή και του λέγανε στ” αυτί αυτό που είχαν βάλει. Αυτό που θα διαλέξει , το λένε χωρίς να αποκαλύψουν ποιος είναι τι. Όταν το παιδί διαλέξει πάει πισω από αυτόν. Το ίδιο επαναλαμβανόταν για όλα τα παιδιά. Έτσι γινόταν δύο αλυσίδες. Στο τέλος οι αρχηγοί πιάνονταν από τα χέρια και τραβιόντουσαν από τα πίσω παιδιά. Όποια ομάδα τραβήξει την άλλη κερδίζει.
Μπιζ
Ένα παιδί από τα έξι, φυλάει και βάζει το ένα του χέρι στα μάτια για να μην βλέπει, το άλλο πάνω από το στήθος του και κάτω από τη μασχάλη, με την παλάμη προς τα έξω. Τα άλλα παιδία πήγαιναν από πίσω του και ένα από αυτά τον χτύπαγε στην παλάμη του με δύναμη για τον μπερδέψει. Έπειτα όλοι μαζί φώναζαν «Μπιζζζ» κουνώντας το δάχτυλο τους γύρω από το παΐδι που ‘‘ την έφαγε’’. Το παιδί που φυλάει πρέπει να μαντέψει ποιος τον χτύπησε. Αν το βρει σωστά τότε αυτό το παιδί φυλάει αν όμως δεν βρει τον σωστό συνεχίζει και φυλάει ο ίδιος μέχρι να μαντέψει σωστά. Σκοπός του παιχνιδιού ήταν το παιδί που φυλάει να μαντέψει σωστά και τα υπόλοιπα παιδία να τον χτυπάνε για να μην τον βρει.
Ελένη Ξανθούλη Α2
