Του Απόστολου Μυλοπτέρη

     Πριν από λίγες μέρες αποχαιρετήσαμε ένα από τους σπουδαιότερους συγγραφείς του 20^ου αιώνα, τον Γκάμπριελ Γκαρσία Μάρκες. Ο συγγραφέας, το πρώτο από τα έντεκα παιδιά της οικογένειας, μεγαλώνει με τους παππούδες του και την αδερφή του στο χωριό Αρακατάκα της Κολομβίας. Οι καθημερινές βόλτες με τον παππού του, οι επισκέψεις στο τσίρκο και στον κινηματογράφο και οι ιστορίες από τον εμφύλιο ήταν σπουδαία μαθήματα για τον μικρό Μάρκες. Τα βράδια άκουγε τις ιστορίες της γιαγιάς του, με φαντάσματα και νεκρούς, γεμάτες με τις δεισιδαιμονίες της μυθολογίας της Λατινικής Αμερικής. Οι γονείς του απουσιάζουν. Ζουν σε άλλες πόλεις, ο πατέρας του, ήταν ένας τυχοδιώκτης αυτοδίδακτος ομοιοπαθητικός γιατρός, που προσπαθούσε να πετύχει ως φαρμακοποιός.

Με τους γονείς του θα βρεθεί πολύ αργότερα, σε ηλικία έντεκα ετών, αλλά η σχέση  μαζί τους δεν θα είναι ποτέ ιδιαίτερα στενή…

Στις αρχές της δεκαετίας του 50 μην έχοντας καθόλου χρήματα, εργάστηκε ως αρθρογράφος για της εφημερίδα El Heraldo, καθώς μια καριέρα στη δημοσιογραφία του φαινόταν πιο συναρπαστική από τα νομικά που είχε σπουδάσει, χωρίς να έχει πάρει το πτυχίο του. Όταν ο πατέρας του πληροφορήθηκε ότι δεν σκόπευε να αποφοιτήσει και ότι είχε προτιμήσει το γράψιμο από τη δικηγορία του είπε εκνευρισμένος: «Θα καταλήξεις να τρως χαρτί».

Βέβαια δεν ήταν μόνο η δημοσιογραφία που είχε γοητεύσει τον Μάρκες, αλλά κυρίως η λογοτεχνία. Είχε ήδη δημοσιεύσει κάποια έργα του λαμβάνοντας θετικές κριτικές. Παράλληλα, άρχισε να μελετά τους μεγάλους συγγραφείς της Δύσης. Αργότερα φεύγει για την Ευρώπη αλλά δεν άργησε να επιστρέψει.

Τη σύζυγό του, τη Μερσέδες Μπάρτσα, τη γνώρισε σε μικρή ηλικία και συμφώνησαν πως, μόλις ενηλικιωθεί εκείνη, θα παντρευτούν!! Έτσι και έγινε! Μάλιστα απέκτησαν και δύο γιους και ο ίδιος το 1981 δήλωσε πως το μόνο πράγμα που έχει μετανιώσει είναι που δεν απέκτησε και μία κόρη!

Κάποια στιγμή, στις προγραμματισμένες του διακοπές με την οικογένεια του, ανακοίνωσε ότι οι διακοπές ακυρώνονται. Είχε σκεφτεί τι ήθελε να γράψει! Ένα βιβλίο για τις ρίζες του, το μεγάλο μυθιστόρημα της Λατινικής Αμερικής. Ο Μάρκες πέρασε ενάμισι χρόνο γράφοντας. Ήδη από το 1961 έδινε σενάρια για τον κινηματογράφο, κάτι που του απέφερε για πρώτη φορά αρκετά χρήματα. Έτσι απέκτησε ένα πολυτελές σπίτι, αυτοκίνητο και μπόρεσε να στείλει να παιδιά του σε ιδιωτικό σχολείο. Ήταν η εποχή που άνθισαν οι συγγραφείς της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας. Ο Μάρκες όμως είχε μείνει πίσω! Τον ενάμισι χρόνο που έγραφε, η οικογένειά του πούλησε το αυτοκίνητο του και ό,τι άλλο μπορούσε για να επιβιώσει. Όταν τελικά ολοκλήρωσε το έργο του, το ταχυδρόμησε με τη γυναίκα του, η οποία είπε χαρακτηριστικά «Γκάμπο, αυτό που μας λείπει τώρα είναι το βιβλίο να είναι χάλια». Αλλά το βιβλίο ήταν το ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΝΑΞΙΑ, ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία της εποχής μας.

Ο Μάρκες τιμήθηκε με το Νόμπελ λογοτεχνίας το 1982, εκφωνώντας τον περίφημο λόγο «Η μοναξιά της Λατινικής Αμερικής». Αν και έζησε ένα μέρος της ζωής του πολύ φτωχικά, από ένα σημείο και μετά έλυσε το οικονομικό του πρόβλημα για πάντα. Την ευτυχία της  άνετης ζωής επισκίαζε μια μορφή κατάθλιψης, επειδή γνώριζε πως όλα αυτά κάποια στιγμή θα τελειώσουν. Το 1999 διαγνώσθηκε ότι πάσχει από καρκίνο, τον οποίο αντιμετώπισε λίγα χρόνια αργότερα, αλλά εν τω μεταξύ εμφάνισε συμπτώματα άνοιας… Τελικά, πέθανε από πνευμονία στις 17 Απριλίου στο σπίτι του στο Μεξικό.

ΤΑ ΠΙΟ ΓΝΩΣΤΑ ΤΟΥ ΕΡΓΑ ΕΙΝΑΙ :

Εκατό χρόνια μοναξιά ( 1967 )

Το φθινόπωρο του πατριάρχη ( 1975 )

Χρονικόν ενός προαναγγελθέντος θανάτου ( 1981 )

Έρωτας στα χρόνια της χολέρας ( 1985 )

Ζω για να τη διηγούμαι ( 2002 )