Δεισιδαιμονίες και προλήψεις
Μπόλκα Φωτεινή, Μπαζίνα Φραντζέσκα

Οι προλήψεις και οι δεισιδαιμονίες ήταν δημιουργήματα της αμάθειας, της ανασφάλειας, και του φόβου των απλοϊκών ανθρώπων. Ήταν όμως κι ένα αποτελεσματικό μέσο, για να μεταδίδουν τρόπους συμπεριφοράς, όχι μόνο στα μικρά παιδιά αλλά και στους μεγάλους. Αν και η επιστήμη στις μέρες μας έχει κάνει τεράστια άλματα υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που δεν έχουν απελευθερωθεί από τις προλήψεις και δεισιδαιμονίες του παρελθόντος.
Μερικές από αυτές είναι :
Ο αριθμός 13: Η πεποίθηση πως το νούμερο 13 είναι άτυχο είναι τόσο διαδεδομένη, που οι ρίζες της είναι ασαφείς. Διαφορετικές θεωρίες την συνδέουν με την Χριστιανική παράδοση (για μία ακόμα φορά σχετίζοντάς την με το Μυστικό Δείπνο, όπου ο Ιούδας λέγεται πως κάθισε στην δέκατη τρίτη θέση στο τραπέζι), την λαϊκή παράδοση των Βίκινγκ (ο κατεργάρης θεός Λόκι που είναι ο δέκατος τρίτος) και τον Περσικό ζωδιακό κύκλο (στον οποίο υπάρχουν δώδεκα ζώδια, αφήνοντας το νούμερο δεκατρία να αντιπροσωπεύει το χάος). Ο συγκεκριμένος φόβος της Παρασκευής και 13ης κρατάει από τον 19ο αιώνα, συνδυάζοντας δύο παλιές προλήψεις: το φόβο του αριθμού 13 και την πεποίθηση πως οι Παρασκευές είναι άτυχες μέρες.
Οι μαύρες Γάτες: Τις μαύρες γάτες τις θεωρούσαν από παλιά στις Δυτικές κουλτούρες ως σημάδι κακής τύχης και τις έχουν συνδέσει με μάγισσες, ενώ πολλές κουλτούρες πιστεύουν πως όταν μία μαύρη γάτα διασχίζει τον δρόμο σου, αυτό σημαίνει πως θα σε βρει κάποια καταστροφή ή ακόμα και θάνατος. Ωστόσο σε κάποιους πολιτισμούς, συμπεριλαμβανομένων της Ιαπωνίας, της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας, ισχύει το αντίθετο, οι μαύρες γάτες θεωρούνται πως φέρνουν τύχη.

Οι σπασμένοι καθρέφτες: Είναι συνηθισμένη πρόληψη πως ένας σπασμένος καθρέφτης θα φέρει επτά χρόνια κακής τύχης. Πιστεύεται ως αυτή πεποίθηση έχει τη βάση της στην ιδέα πως ένας καθρέφτης μπορεί να «παγιδεύσει» ένα μέρος της ψυχής σου. Έτσι όταν ένας καθρέφτης σπάει, μέρος από την ψυχή σου σπάει κι αυτή. Αυτός είναι και ο λόγος που σε ορισμένες κουλτούρες καλύπτουν όλους τους καθρέφτες και τις επιφάνειες που αντανακλούν σ’ ένα σπίτι όταν κάποιος έχει πεθάνει, έτσι ώστε η ψυχή τους να μπορεί να φύγει από το κτίριο χωρίς να παγιδευτεί στον καθρέφτη.
Η ανοιχτή ομπρέλα μέσα στο σπίτι: Η προέλευση αυτής της πρόληψης είναι απλή: Ό, τι σχεδιάστηκε για έξω πρέπει να παραμένει έξω. Παρόλο που η σημερινή εκδοχή της παλιάς δεισιδαιμονίας με την ομπρέλα περιορίζεται μόνο στην «κακή τύχη», όμως υποστηρίζεται πως τα παλιά χρόνια ήταν πολύ πιο σκοτεινή. «Τα παλιότερα χρόνια, το άνοιγμα της ομπρέλας μέσα στο σπίτι ήταν οιωνός θανάτου» όπως αναφέρεται σε σχετικά κείμενα.