Πόσες φορές έχουμε ακούσει την φράση «πρόσεχε στον δρόμο». Και πόσες φορές την έχουμε πάρει στα αστεία ή την έχουμε προσπεράσει σαν κάτι συνηθισμένο. Ίσως ήρθε η ώρα να τη σκεφτούμε λίγο πιο σοβαρά.
Τα τροχαία ατυχήματα δεν είναι κάτι μακρινό. Δεν συμβαίνουν μόνο σε άλλους. Συμβαίνουν σε φίλους μας ,σε συμμαθητές ,σε οικογένειες που μέσα σε ένα δευτερόλεπτο βλέπουν την ζωή τους να ανατρέπεται. Ένα κινητό που χτύπησε, ένα φανάρι που αγνοήθηκε, μια ζώνη που δεν προλάβαμε να φορέσουμε και ξαφνικά δεν είναι τίποτα το ίδιο.
Οι έφηβοι συχνά γεμάτοι ενθουσιασμό και αυτοπεποίθηση, νιώθουν ανίκητοι. Θέλουμε να δοκιμάσουμε, να νιώσουμε την αδρεναλίνη, να μην «μοιάζουμε φοβισμένοι». Όμως η ωριμότητα δεν φαίνεται από το πόσο γρήγορα τρέχεις ή αν τολμάς να κάνεις επικίνδυνες και απότομες κινήσεις με το μηχανάκι. Φαίνεται από το αν σκέφτεσαι πριν πράξεις. Από το αν σέβεσαι τη ζωή την δική σου, αλλά και των άλλων.
Ίσως να μη μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο, αλλά μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο που εμείς συμπεριφερόμαστε στον δρόμο. Να πούμε «όχι», όταν κάποιος μας παρακινεί να κάνουμε κάτι ριψοκίνδυνο. Να είμαστε πιο προσεκτικοί , πιο υπεύθυνοι, πιο συνειδητοποιημένοι.
Συνοψίζοντας, η οδική ασφάλεια δεν είναι απλώς ένα σύνολο κανόνων, αλλά στάση ζωής. Η προστασία της ανθρώπινης ζωής ξεκινά από την προσωπική ευθύνη. Ως έφηβοι και μελλοντικοί πολίτες οφείλουμε να σταθούμε με σοβαρότητα απέναντι σε ένα ζήτημα που μας αφορά όλους. Γιατί κάθε ζωή που χάνεται άδικα στους δρόμους είναι μία απώλεια που θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί.
Δημοπούλου Ευδοξία Β2
Γρίβα Σοφία Β2
