Ναταλία Μητσοπούλου
Όπως μάλλον έχετε αντιληφθεί, το θέμα μας αυτόν τον μήνα είναι οι θετικές επιστήμες σε όλο τους το μεγαλείο. Το πρώτο χρονογράφημα της σχολικής μας εφημερίδας ανατέθηκε στα δικά μου -ικανά- χέρια (τα τυχόν παράπονά σας λοιπόν στην διεύθυνση!). Συγκεκριμένα, το θέμα που θα με απασχολήσει είναι η εμπειρία μου με την Άλγεβρα που -ως παιδί της (προσεχώς) υγείας- είναι μία πονεμένη υπόθεση…
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ήξερα πως ήθελα να ασχοληθώ με τις θετικές επιστήμες. Βιολογία, Χημεία μέχρι και Φυσική. Όμως, στο κάτω-κάτω της γραφής, τα σχέδιά μου ποτέ δεν συμπεριλάμβαναν τα Μαθηματικά (ευτυχώς, για όλους τους μαθηματικούς του κόσμου και, δυστυχώς, για τους ειδικούς στα προαναφερόμενα πεδία). Είναι αποδεδειγμένο -με μαθηματική ακρίβεια- ότι είμαι σκράπας σε ό,τι έχει να κάνει με αριθμούς και μεταβλητές, όχι απαραιτήτως επειδή δεν ξέρω τι μου γίνεται, αλλά επειδή ο εγκέφαλός μου, τις μισές φορές, δεν ανταποκρίνεται. Σε αυτό το σημείο μπορούν να ακουστούν οι απεγνωσμένοι στεναγμοί των καθηγητών μου ο οποίοι, μάλλον, μόλις αντιλήφθηκαν με τι ζαβό έχουν μπλέξει! Δεν φταίω εγώ, όμως, που κάθε φορά που πάω να λύσω κάποια άσκηση ξεχνάω μέχρι και την απλή πρόσθεση. Δηλαδή, εγώ φταίω αλλά η συχνότητα του φαινομένου είναι πραγματικά ανεξήγητη.
Παρόλα αυτά, ο αγώνας με την μάθηση συνεχίζεται θριαμβευτικά! Με εμένα, πλέον, να μπορώ να παράξω, τουλάχιστον, μία συνεκτική σκέψη. Ωστόσο, στο τέλος του τούνελ διακρίνεται ένα αχνό φως, η απάντηση σε όλες τις προσευχές μου, κάτι στο οποίο ούτε εγώ δεν μπορώ να αποτύχω παταγωδώς, οι ασκήσεις με αντικατάσταση δεδομένων. Από μία άσκηση με ημίτονα, συνημίτονα και δεν συμμαζεύεται, φτάνουμε να λύνουμε μία με πράξεις που θυμίζουν αυτές που λύναμε στο δημοτικό όταν πρωτομάθαμε τα κλάσματα. Μέχρι, βέβαια, να φτάσει κανείς σε αυτό το στάδιο (και με το «κανείς» ο ποιητής προφανώς εννοεί «εγώ»), είναι μία άλλη πονεμένη υπόθεση…
Δεν θα σας ζαλίσω με κλισέ εκφράσεις του τύπου «Προσπαθούμε και ας μην τα καταφέρνουμε πάντα!» ή «Δεν τα παρατάμε!» ή και ακόμα το περιβόητο «Εεε, εύκολα είναι!». Όμως, είναι σημαντικό καμιά φορά να ακούμε πως υπάρχουν και άλλα άτομα που βιώνουν παρόμοιες καταστάσεις και είναι, ανά πάσα στιγμή, πρόθυμα να «εξευτελιστούν», οικειοθελώς, στην σχολική εφημερίδα για την δική μας ευχαρίστηση.
Πηγή εικόνας: εδώ
