της Ναταλίας Μητσοπούλου
Ποτέ μέχρι αυτή τη στιγμή δεν κάθισα να αναλογιστώ πως είμαι «ευρωπαία». Μάλιστα, έως τώρα καμία φορά έβρισκα τον εαυτό μου να ξεχνά παντελώς την ύπαρξη αυτής της ταυτότητας. Παρόλο που όλη μου τη ζωή βρίσκομαι εντός της ηπείρου, σοβαρολογώ όταν λέω πως ίσως ποτέ ξανά να μην έχω χαρακτηρίσει τον εαυτό μου με γνώμονα την ευρωπαϊκή καταγωγή. Είναι ένα από τα πράγματα -στην ατελείωτη λίστα μου- που μου διαφεύγουν αρκετά συχνά (είναι χάρισμα το να ξεχνάς που βρίσκεσαι και τι κάνεις σε τέτοιο βαθμό).
Προς υπεράσπισή μου, η Ελλάδα δεν θα λέγαμε ότι αποπνέει αυτή τη στερεοτυπική αύρα Ευρώπης. Προφανώς δεν ακυρώνω το γεγονός ότι ανήκει σε αυτή καθώς και στην Ευρωπαϊκή Ενωση αλλά πως να το κάνουμε βρε παιδί μου…Δεν είναι και η -πρώτη- χώρα που μας έρχεται στο μυαλό. Πιο άμεσα συνυφασμένες είναι χώρες όπως η Γαλλία, η Αγγλία, η Γερμανία και δεν συμμαζεύεται (ξέρετε εσείς τώρα, να μην απαριθμήσω κι άλλες, φτάνει). Άλλωστε, για να μη μου λέτε ότι λέω και ό,τι θέλω, το παραπάνω επαληθεύει και οποιαδήποτε ονομαζόμενη περιοδεία στην «Ευρώπη» (αυτές δηλαδή που έχουν στο πρόγραμμά τους δύο χώρες το πολύ και μετά γεια σας). Αν είναι τόσο φοβερή και τρομερή η χώρα μας, γιατί δεν έχει πατήσει άνθρωπος για καμία συναυλία της προκοπής! (Α ρε, κάτι παράπονα που έχουν μερικοί-μερικοί…Ο κόσμος καίγεται και οι άλλοι το βιολί τους!)
Δεν τους χρειαζόμαστε ούτε αυτούς ούτε τις περιοδείες τους λοιπόν! Άμα δεν μας θέλουν αυτοί μία, εμείς δεν τους θέλουμε δέκα. Έχουμε και εμείς και τις δικές μας περιοδείες και τα απ’ όλα μας. Επειδή δεν έχουμε καινούργιους δρόμους, πεζοδρόμια, κτήρια και τα συναφή; Ε και; Αλλού κρύβεται η γοητεία εδώ. Όπως λένε: το λιγότερο είναι περισσότερο (less is more για τους αγγλόφωνους). Η Ελλάδα έχει μία φινέτσα (αλίμονο!). Δεν θυμίζει Ευρώπη όπως την έχουμε συνηθίσει. Για αυτό έρχονται και τόσοι ευρωπαίοι τουρίστες εδώ για διακοπές. Οι αλλαγές σκηνικών είναι (για αρκετούς) διασκεδαστικές γενικότερα, αλλά πόσο μάλλον όταν πας σε μία χώρα εντός ηπείρου -και με χαμηλό κόστος- η οποία έχει εντελώς διαφορετικό κλίμα. Ξεχνάς που βρίσκεσαι σαν να λέμε.
«Τώρα για καλό μας τα λέει αυτά;» αφήστε με και εμένα τη δόλια να πω και από καμία «βλακεία» καλέ (αν είπατε και τίποτα, δεν ξέρω, δεν σας ακούω). Άμα δεν την πούμε τώρα πότε θα την πούμε; Άντε να έρθει και σιγά-σιγά το καλοκαιράκι μήπως βγούμε και εμείς να δούμε τον έξω κόσμο που «έχει μία φινέτσα» (με κοινωνική συνείδηση και ασφάλεια πάντα!).
Πηγή Εικόνας: εδώ
