λέξεις της Αναστασίας Τσεσμετζή
Θεσσαλονίκη, 27 Δεκεμβρίου 2023
Άλλη μία σελίδα στις γνωστές μου σκέψεις…
Πάλι βρίσκομαι στην ίδια κατάσταση, κάθε μέρα είναι ίδια τόσο με την προηγούμενη όσο και με την επόμενή της, το ξέρεις, έχεις βαρεθεί να το ακούς. Τι είναι το σπίτι; Τι είναι η ασφάλεια, η εμπιστοσύνη, η αγάπη; Δεν ξέρω πλέον… Τα μόνα πράγματα που αναγνωρίζω είναι όλα όσα λένε πως με βλάπτουν. «Έχεις αλλάξει, δεν είσαι εσύ» λένε αλλά κανείς δεν αναρωτήθηκε γιατί, τι πάει λάθος και είμαι αυτό το «τέρας».
Και ποια είναι η αυτή η καθημερινότητα; Τα έχουμε πει πολλές φορές: ουσίες, αυτοτραυματισμοί, εξάρτηση από τα λάθος άτομα που με καταστρέφουν. Βλέπεις πως δεν αλλάζει, δεν μπορεί να αλλάξει, όσο κι αν δεν το θέλω ως κομμάτι μου. «Τι σου προσφέρουν αυτές οι ουσίες σου όλη την ώρα;» ρωτάνε συνεχώς. Η απάντησή μου είναι η σιωπή αλλά στην πραγματικότητα ξέρω πως… με κάνουν να ξεχνώ, να νιώθω διαφορετικά, ακόμη κι αν αυτό δεν είναι απαραίτητα καλύτερα, υποθέτω.
Ποτέ δεν κατάλαβα για ποιο λόγο οι άνθρωποι με κρίνουν καθημερινά για το πώς μοιάζω, τι κάνω, πώς φέρομαι και δε προσπαθούν να δείξουν έστω και λίγη κατανόηση, ενώ έχουν επίγνωση του ό,τι έχει συμβεί για να φτάσω εδώ που είμαι. Δεν επιζητώ τη λύπηση κανενός, δεν την θέλω, απλά απορώ γιατί παρουσιάζουν την απεξάρτηση ως κάτι εύκολο! «Καιρός να το ξεπεράσεις, να αναρρώσεις», «Απλά μην το ξανακάνεις!», «Το μόνο που επιζητάς με αυτό είναι προσοχή», κάθε μέρα οι ίδιες αυτές επίπονες λέξεις από τους πάντες.
Μα γιατί δεν καταλαβαίνουν ότι δεν είναι μόνο ζήτημα θέλησης; Προσπαθώ, αλήθεια! Όσο κι αν η κοινωνία με κατακρίνει! Μπορεί να μην ενδιαφέρομαι για την κατάστασή μου αλλά δε θέλω να σας πληγώνω… Ίσως να έχω χάσει τον εαυτό μου, αλλά δεν είμαι το «τέρας» που βλέπετε! Μάλλον ψάχνω το τι είμαι πλέον… Συγγνώμη για ό,τι έχω προκαλέσει! Ακόμη νοιάζομαι για εσάς… Εγώ είμαι κάτω από αυτή τη μάσκα, δεν έχω αλλάξει, δεν είμαι «τέρας»…
