Όσον αφορά στην οικονομία οι συνέπειες της βουλγαρικής κατοχής στην ορεινή Ξάνθη ήταν άσχημες. Σύμφωνα με μαρτυρίες η κάθε οικογένεια ανάλογα με τα κέρδη της έπρεπε να δίνει ένα μέρος τους στους Βούλγαρους. Συγκεκριμένα, η Κ.Φ. από τη Γλαύκη αναφέρει: «Η δική μου οικογένεια ήταν κτηνοτρόφοι, ο πατέρας είχε καμιά εικοσαριά κατσίκια και οι Βούλγαροι έρχονταν με τον προδότη του χωριού μας και έλεγαν στον πατέρα να σφάξει μια στέρφη κατσίκα, το γάλα από όλα τα κατσίκια να το κάνει βούτυρο και να το πάνε στη Μύκη (όπου υπήρχε Βουλγαρικό φυλάκιο)».

Εκτός από τους κτηνοτρόφους, η βουλγαρική κατοχή δημιούργησε προβλήματα και στους αγρότες. Σύμφωνα με τον Ι.Κ.Σ. από την Πάχνη, «όλοι οι άνθρωποι φύτευαν καλαμπόκι στα χωράφια τους και μετά περνούσε μια επιτροπή που τους έπαιρνε το καλαμπόκι και το πήγαινε σε μια αποθήκη και μετά ο καθένας δεν έπαιρνε αυτό που του άξιζε, που είχε δουλέψει, αλλά αυτό που του έδιναν οι Βούλγαροι [...] Τότε ήμουν 10 χρονών και έκρυβα μαζί με τον πατέρα μου το καλαμπόκι για να μην το βρουν οι Βούλγαροι». Επίσης, οι κάτοικοι των χωριών θυμούνταν ότι οι Βούλγαροι στρατιώτες κατέστρεφαν σπίτια, καλύβες, έμπαιναν στις κατοικίες και έπαιρναν τις περιουσίες, τα ρούχα και τη τροφή των ανθρώπων με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλη πείνα. Η X.Φ. από τον Κένταυρο αναφέρει ότι οι Βούλγαροι έπαιρναν τις καλύβες για να κοιμηθούν και «ψάχνανε για όπλα και σφαίρες αλλά και ό,τι πιο σημαντικό».

Ιντζέ Καρά Εζγκί