Ο Άγιος Χαράλαμπος, ο Ιερομάρτυρας και ο θαυματουργός, γεννήθηκε και έζησε όλη του τη ζωή στην Μαγνησία το 90 μ.Χ. περίπου.
Μαρτύρησε στα χρόνια των μεγάλων διωγμών της Χριστιανοσύνης.
Σε όλη τη διάρκεια της μακράς ζωής του –έζησε 113 χρόνια,-ως ιερέας, με τα φλογερά κηρύγματά του, προσπαθούσε να ενισχύει τους χριστιανούς, να τους αγιάζει με τα μυστήρια της εκκλησίας και να τους διαφυλάττει από τον κίνδυνο της ειδωλολατρίας.
Έζησε πολλούς διωγμούς. Ποθούσε να μαρτυρήσει για το Χριστό που λάτρευε. Και η επιθυμία του πραγματοποιήθηκε στα 202 μ.Χ.
Ο ηγεμόνας της περιοχής τότε ήταν ένας κακόψυχος και θηριόψυχος, Λουκιανός ονομαζόμενος. Όταν έμαθε την χριστιανική δραστηριότητα του Ιερέως Χαραλάμπους, οργίστηκε πολύ. Έξαλλος από το κακό του, έστειλε στρατιώτες στην Μαγνησία να τον συλλάβουν και να τον φέρουνε μπροστά του. Πράγματι οι απεσταλμένοι του Λουκιανού φέρανε σιδηροδέσμιο τον υπέργηρο κληρικό μπροστά στον ηγεμόνα.
Είναι υπόδειγμα ήθους, ακλόνητης πίστης, είναι οδηγός ζωής τα λόγια του Αγίου στο διάλογό του με τον ειδωλολάτρη ηγεμόνα:
— Γιατί, Γέροντα, καταφρονείς και παραβαίνεις τις βασιλικές διαταγές; Και γιατί μιλάς εναντίον των θεών μας;
— Εγώ, του απάντησε ο Άγιος, υπακούω και υποτάσσομαι στον Βασιλέα των Ουρανών, τον Χριστόν μου. Γονατίζω ευλαβικά στα δικά Του προστάγματα, γιατί ξέρω πως είναι ποτισμένα με δικαιοσύνη, με αγάπη και σωτηρία της ψυχής. Ο δικός σας βασιλεύς διατάζει παράλογα πράγματα. Σας προστάζει να προσκυνάτε Θεούς αναίσθητους, νεκρά στοιχεία, είδωλα άψυχα. Σας νεκρώνει την ζωή και σας σκοτώνει την ψυχή. Ο δικός μου Βασιλεύς, ο Χριστός, μας οδηγεί στην λύτρωση, στην αιωνία ζωή. Όποιος ζητήσει με θερμή προσευχή και πίστη την δύναμή Του, γίνεται και αυτός ισχυρός. Με την δύναμή Του γίνεται δυνατός. Με την δύναμή Του, εξαφανίζονται οι αρρώστιες και συντρίβονται οι δαίμονες…
— Φθάνει, Γέροντα… αρκετά! Δεν έχω όρεξη ν’ ακούω τις ανοησίες σου. Το κήρυγμά σου, κράτησέ το για άλλους. Εγώ ένα έχω να σου πω. Κι’ αυτό είναι το συμφέρον σου. Προσκύνα τα είδωλα, γιατί έτσι μονάχα θα μπορέσεις να γλυτώσεις τα βασανιστήρια, που σε περιμένουν… Τ’ ακούς, ξεροκέφαλε;
Ο Άγιος χαμογέλασε και του είπε:
— Κακώς νόμισες, ότι έναν ιερέα του Χριστού θα τον τρομάξουνε οι φοβέρες για βάσανα και θάνατο. Εγώ έπρεπε να είχα κοιμηθεί προ πολλού. Και εάν με θανατώσεις, θα μου δώσεις εκείνο, που περιμένω. Άλλωστε ημείς οι Χριστιανοί τα βάσανα και το θάνατο δεν τα αποφεύγομε, αλλά τα θέλουμε και τα ποθούμε. Γιατί ημείς είμεθα εξοικειωμένοι με τους αγώνες και τους πολέμους και όπως οι γενναίοι στρατιώτες, δεν επιθυμούμε τον ήσυχο θάνατο της κλίνης, αλλά τον δοξασμένο της μάχης.
— Είσαι γέροντας και λυπούμαι τα γεράματά σου, να σε βάλω σε βασανιστήρια, είπε ο Λουκιανός.
— Ας είμαι γέροντας. Μη με λυπάσαι καθόλου. Αλλά να μάθεις, ότι στους δικούς μας αγώνες το παν είναι η ψυχή. Αυτή δεν γηράσκει με την ηλικία. Αμφιβάλλεις, έπαρχε, γι’ αυτό; Δοκίμασε! Και θα δεις, ότι οι δήμιοί σου θα κουραστούνε και ο ιερεύς Χαράλαμπος, με την χάριν του Χριστού, δεν θα τους πει να τον λυπηθούνε. Άλλωστε, χωρίς στερήσεις, χωρίς υπομονή και χωρίς βάσανα, πως θα κερδίσουμε την Βασιλεία των Ουρανών; Αυτά, άρχοντά μου, τα βάσανα, μας ανοίγουν τις πόρτες της αιωνίου ευτυχίας. Υπάρχει καλύτερο από τα βάσανα; Αυτά μας φέρνουνε κοντά στον Χριστό μας. Γιατί, λοιπόν, να τ’ αποφεύγουμε; Έπειτα όλα αυτά περνούν τόσο γρήγορα!
Εξοργίστηκε από το θάρρος του υπέργηρου ιερέα Χαράλαμπου ο Λουκιανός και τον υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια για να αρνηθεί την πίστη του. Χειράγρες, καρφιά, φωτιά… επιστρατεύτηκαν στην προσπάθεια των απίστων να πείσουν τον Άγιο να αρνηθεί το Χριστό. Ακόμα και ο ίδιος ο Λουκιανός με το ξίφος του προσπάθησε να πληγώσει το σώμα του Αγίου. Όμως, ως εκ θαύματος, το χέρι με το οποίο κρατούσε το ξίφος αποκόπηκε κι έμεινε κρεμασμένο στο σώμα του Χαράλαμπου. Παρακάλεσε μέσα στους πόνους του ο Λουκιανός για έλεος και ο Άγιος προσευχήθηκε στο Θεό και το χέρι του διώκτη του συγκολλήθηκε στο σώμα του. Είδαν πολλοί αυτό το θαύμα και πίστεψαν στον αληθινό Θεό, ανάμεσά τους οι δήμιοι Βάπτος και Πορφύριος. Θεραπευμένος ο Λουκιανός, αλλά αμετανόητος, ένιωσε ταπεινωμένος. Και αντί να αναγνωρίσει τη δύναμη του αληθινού Θεού έδωσε εντολή να αποκεφαλιστούν οι δήμιοι του Αγίου που ομολόγησαν την πίστη τους στο Χριστό. Στη συνέχεια διέταξε να σύρουν και να διαπομπεύσουν τον Άγιο και μετά να τον αποκεφαλίσουν.
Ο Άγιος Χαράλαμπος υπέμεινε για άλλη μια φορά τα μαρτύρια και συνέχεια προσευχόταν: «Έλεος και κρίσιν άσομαί Σοι Κύριε…».
Και τότε λίγο πριν εκτελεστεί η εντολή του αποκεφαλισμού του συνέβη και το εξής θαυμαστό. Ανοίξανε οι Ουρανοί και φάνηκε ο Χριστός με πλήθος Αγγέλων. Κατέβηκε κοντά του και του είπε:
— Έλα, προσφιλέστατε και αγαπημένε μου Χαράλαμπε, που τόσο πολύ κακοπάθησες, για τ’ Όνομά Μου. Ζήτησέ Μου όποια χάρη θέλεις και θ’ ακούσω την δέησίν σου.
Χρόνια ιερέας, λειτουργός του Θεού ο Χαραλάμπης, ως ποιμένας που όλη του τη ζωή την είχε αφιερώσει στο ποίμνιό του, δεν σκέφτηκε ούτε στιγμή να ζητήσει κάτι για τον εαυτό του. Η τελευταία σκέψη και επιθυμία του ήταν για τους βασανισμένους από τη φτώχεια, την αρρώστια, τους πειρασμούς ανθρώπους. Για όλους αυτούς, για όλους εμάς παρακάλεσε ο Άγιος και είπε:
— Και το ότι αξιώθηκα, να δω τη φοβερή δόξα της παρουσίας Σου αυτό είναι μεγάλο χάρισμα σ’ εμένα τον ελάχιστο. Αλλά επειδή η αγαθότης Σου, Κύριε, με προστάζει να Σου ζητήσω χάρη, παρακαλώ να μου κάνης την εξής:
Σε όποιο τόπο βρεθεί τεμάχιο από το λείψανό μου και σ’ όποια χώρα γιορτάζουν το μαρτύριό μου, να μην γίνει εκεί ποτέ πείνα, ούτε πανώλης που θα θανατώνει τους ανθρώπους πρόωρα. Ούτε πονηρός άνθρωπος που να βλάπτει τους καρπούς, αλλά να είναι σ’ αυτόν τον τόπον ειρήνη σταθερή, ψυχών σωτηρία και σωμάτων θεραπεία. Να είναι αφθονία σίτου, οίνου, ελαίου, τετραπόδων και άλλων χρησίμων πραγμάτων.
Φύλαγε δε γερά τα βόδια και όλα τα τετράποδα ζώα των ανθρώπων για να γεωργούν τη γη και να δοξάζεται το Όνομά Σου. Συγχώρεσε, Κύριε, σε παρακαλώ και τις αμαρτίες τους, ως Αγαθός και Φιλάνθρωπος.
—Να γίνει πιστέ μου δούλε, το θέλημά σου! Είπε ο Κύριος και αμέσως εξαφανίσθηκε.
Μετά από αυτό, ο Άγιος παρέδωσε αμέσως την αγιασμένη του ψυχή στο Χριστό ειρηνικά, πριν προλάβει ο δήμιος να εκτελέσει τον αποκεφαλισμό του!
Η εκκλησία μας τιμάει τη μνήμη του Ιερομάρτυρα Χαράλαμπου κάθε χρόνο στις 10 Φεβρουαρίου.
Υπάρχουν σε πολλούς Ναούς και Μοναστήρια τεμάχια λειψάνων του Αγίου Χαραλάμπους. Η Αγία και πάντιμος Κάρα του βρίσκεται επάνω στα Μετέωρα της Θεσσαλίας, εις το Μοναστήρι του Αγίου Πρωτομάρτυρος Στεφάνου. Κάνει δε συχνά παράδοξα κι εκπληκτικά θαύματα. Λείψανα του Αγίου φυλάσσονται και στην πόλη μας στη Νάουσα, στο ναό του Αγίου Γεωργίου και οι Ναουσαίοι που τον αγαπούν και τον ευλαβούνται τιμούν κάθε χρόνο τη μνήμη του στο παρεκκλήσιο της Ζωοδόχου Πηγής (Παναγιωπούλα).
Περισσότερα για τη ζωή, το έργο, το μαρτύριο και τα θαύματα του Αγίου Χαραλάμπους: http://armenisths.blogspot.com/2019/02/10_10.html
