Βόμβας – Αλύτης Γιαννακός
Ελάαι ερόεσσαι
Κι έχω πάντα στο νου μου το νησί το εράσμιο
με τις φλογάτες πηγές της ομορφιάς του
και τους υπέροχους γλαυκούς του ελαιώνες
Τις ζωγραφιές που φέρνουνε στο νου του θεατή
τη φράση του Αλκαίου.
ε λ ά α ι ε ρ ό ε σ σ α ι
- ελιές ερατεινές, αγαπημένες
του αιολικού μεστού του λυρισμού.
«Ποιήματα 1937-1977″
Ο Βόμβας – Αλύτης Γιαννακός γεννήθηκε στη Μυτιλήνη στις 2 Φεβρουαρίου του 1907 και πέθανε στην Αθήνα στις 3 Απριλίου του 1999. Το όνομά του ήταν Γιάννης Βόμβας. Στα γραπτά του, όμως, υπογράφει ως Γιαννακός. Ο ποιητής και συγγραφέας ήταν σύγχρονος του Οδυσσέα Ελύτη, υπερρεαλιστής και λάτρης του νομπελίστα ποιητή, και ως απόγονος της Σαπφούς και άλλων επιφανών δεν θα μπορούσε παρά να δείχνει ευτυχής, μέσα από την παραφθορά του ψευδωνύμου του. Όχι Ελύτης, όχι ελίτ, αλλά Αλύτης, για να υποβάλει με το ακατάλυτο χιούμορ του τον «αλήτη», περιπλανώμενο σε όλα τα είδη της τέχνης, που μεταμόρφωσε μέσα στη δική του ποίηση και πεζογραφία. Για την αντιδιαστολή, λοιπόν, προς τον Ελύτη, έκανε τη δική του «μικρή ασυμφωνία», από Έψιλον σε «Άλφα μείζον» μετατρέποντας το «Ε» του Ελύτη σε «Α». Κι έτσι προσεγγίζει τον Ελύτη, ίδιος και αλλιώτικος, σαν κύμα που πάει κι έρχεται, με γλώσσα αστραφτερή, με φλέβα λυρική, με τον αέρα στα μαλλιά και τα φτερά στους ώμους, με διάθεση να ακουστεί η φωνή του αλλιώς, να τραγουδήσει «έστω και φάλτσα», όπως έλεγε ο Ελύτης. Όχι όμως Ελύτης, αλλά παραπλέων και συμπλέων και συνοδοιπόρος, συμπατριώτης, ομότεχνος, ομοτράπεζος και παρεκκλίνων και αλλιώτικος και σαρκαστής και επαναστάτης και αλλιώς ωραίος.
Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του στο Γυμνάσιο της Μυτιλήνης, όπου ευτύχησε να έχει σπουδαίους δασκάλους για καθηγητές του, διορίστηκε στη Νομαρχία Λέσβου ως υπάλληλος της στατιστικής υπηρεσίας. Στη συνέχεια, κατόπιν μετατάξεώς του, διορίστηκε στο Υπουργείο Δικαιοσύνης (Πρωτοδικείο Μυτιλήνης) απ’ όπου και συνταξιοδοτήθηκε το 1965.
Η πρώτη επίσημη έντυπη παρουσίασή του επισημαίνεται το Γενάρη του 1939 στον «Τρίβολο» της Μυτιλήνης, όπου με το ψευδώνυμο «Γιάννης Αλύτης» μας δίνει τους πρώτους σουρεαλιστικούς του στίχους. Τα ποιήματά του εκείνα εκδόθηκαν αρχικά το 1987 από τις εκδόσεις «Καστανιώτη» και στη συνέχεια, στο σύνολο τους, από τις εκδόσεις «Σμίλη» το 2007. Συνεργάστηκε από τα μαθητικά του χρόνια μέχρι και το τέλος της ζωής του με εφημερίδες της Μυτιλήνης καθώς και με το «Δελτίο της Λεσβιακής Παροικίας». Μετά το θάνατό του το περιοδικό «Αιολικά Γράμματα» στο τεύχος 250 (Ιούλιος-Αύγουστος 2011), στο αντίστοιχο αφιέρωμα του, ασχολείται ευρύτερα με το έργο του.
Τα ποιήματα και τα πεζά του Γιαννακού εκδόθηκαν μετά το θάνατό του με τη φροντίδα του γιου του, Βάσου Βόμβα.
Πηγές:
Αλύτης – Βόμβας Γιάννης : Όλα τα βιβλία και η βιογραφία | Public
Γιαννακός -Αλύτης- Βόμβας: «Οι φίλοι μου κι εγώ» (diastixo.gr)
http://paleochori-lesvos.blogspot.com/2013/06/blog-post_16.html
Αθανάσης Στρατής, Αθανάσης Νίκος, Λέσβος Πατρίδα μου, Μυτιλήνη 2010.
ΒΟΥΡΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΑΣΗΜΑΚΗΣ, ΑΣΩΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΟΡΕΙΝΩΝ ΕΛΑΙΩΝΩΝ, ΜΥΤΙΛΗΝΗ 2021.
ΤΑΛΙΑΝΗΣ Δ., ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ Π., Η ΕΛΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΜΟΥΣΕΙΟ ΦΥΣΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΑΠΟΛΙΘΩΜΕΝΟΥ ΔΑΣΟΥΣ ΛΕΣΒΟΥ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟΠΙΟ 2001.
