Διήγημα
Αγγελίνα Κολυβά
———————————————-
Με φωνή και γνώμη
Βγήκα από την τάξη φουριόζα, πηγαίνοντας στο παγκάκι που συχνάζω με την Ηρώ. Είμαστε διαφορετικές τάξεις οπότε αύτη με περίμενε ήδη έξω.
« Τι έγινε ρε;» μου είπε μόλις με είδε έτσι αναστατωμένη.
« Άσε ρε. Δεν πάει στα καλά του ο κόσμος» είπα και κάθισα δίπλα της.
« Θυμάσαι τον Σταύρο από την τάξη μου; Ένα παιδί που το μόνο που ξέρει να κάνει είναι φασαρία;»
Ο Σταύρος γενικά είναι ένα παιδί που δεν του αρέσει το διάβασμα και έρχεται σχολείο μόνο και μόνο για να περάσει την τάξη, σε αντίθεση με εμένα που προσέχω στο μάθημα και έχω ένα στόχο.
Να σπουδάσω!
« Ναι θυμάμαι. Τι σου έκανε;» πήρα μια ανάσα να ηρεμήσω.
« Είχαμε μάθημα τώρα με τον Παπαχρήστου – τον φιλόλογο – και διαφωνούσαν για το αν χρειάζονται στη ζωή μας όλες αυτές οι γνώσεις που μας διδάσκει, λέγοντας του ο Σταύρος ότι τα πιο σημαντικά τα μαθαίνεις μέσα από την δουλειά και τις εμπειρίες της ζωής»
«Πετάχτηκα και εγώ και είπα την γνώμη μου, ότι ό,τι μαθαίνουμε στην ζωή μας κάπου μας βοηθάει. Και τι μου είπε το τούβλο; ”Εσύ τι μιλάς; Με τον κύριο μιλάω εγώ. Εσένα δεν σε αφορά.” Ε και εκεί τα πήρα!»
« Γιατί;» ρώτησε η Ηρώ με μπερδεμένο βλέμμα.
«Τι γιατί ρε Ηρώ; Δεν μπορώ να λέω την γνώμη μου;» την ρώτησα φανερά εκνευρισμένη.
« Μα ρε Στέλλα όντως δεν σε αφορούσε το θέμα»
«Γιατί δεν με αφορούσε; Ο καθένας μπορεί να εκφράσει γνώμη, όταν γίνεται μια συζήτηση μπροστά του!» την κοίταξα λέγοντας το αυτονόητο -για εμένα- με την απογοήτευση να χρωματίζει την φωνή μου.
« Όχι εγώ δεν συμφωνώ. Όταν δεν σου έχουν δώσει τον λόγο, δεν μιλάς» μου είπε εκνευρισμένα.
Κούνησα το κεφάλι μου για να κατανοήσω, ότι όντως εκφράστηκε έτσι.
« Ηρώ μην με τρελαίνεις. Έχουμε το δικαίωμα να μιλάμε όποτε θέλουμε και να λέμε την άποψή μας, είτε είναι είτε δεν είναι σύμφωνη με τους υπόλοιπους. Δηλαδή αν είχα κάποιο θέμα και το συζητούσα με την μαμά μου μπροστά σου, δεν θα μου έλεγες την γνώμη σου; Ακόμα και αν δεν σου έδινα ποτέ τον λόγο;» το σκέφτηκε λίγο.
« Ίσως να έχεις δίκιο» μείναμε για λίγο σιωπηλές.
« Ηρώ να εκφράζεσαι ελεύθερα όπως εγώ» την συμβούλεψα.
« Ναι και να με βρίζουν, όπως εσένα ο Σταύρος» είπε γελώντας.
« Πρόβλημά του!» είπε και γέλασα αγκαλιάζοντάς την.
———————————————-
