μαθητικά χρονικά

Οι νέοι είναι η ελπίδα του κόσμου (ΗΛΙΑΣ ΒΕΝΕΖΗΣ)

Ο Ηλίας Βενέζης , σε ένα κείμενό του το 1963 στο περιοδικό των υπαλλήλων της Τράπεζας της Ελλάδος, “Κύκλος”, είχε γράψει:

“Ας αρχίσουμε αυτή την πρώτη σελίδα του νέου χρόνου μ’ ένα αίσθημα ελπίδας και πίστης.

Για την Ελλάδα, για τον κόσμο, για τον άνθρωπο. Γεμάτος από ταραχή, από αγωνία και από τρόμο, εδώ και εκεί, ήταν ο χρόνος που πέρασε. Οι πιο πολλοί, βλέποντας τα γινόμενα, την απειλή του πολέμου, είχαν σκύψει συντετριμμένοι το κεφάλι. Λέγαν: “Όχι, τίποτα πια δεν γίνεται. Ο πολιτισμός είναι χαμένες λέξεις. Αυτή εδώ η σημερινή γενιά του κόσμου είναι η επικατάρατη, στα χέρια της θα καταστραφεί ο κόσμος”. Την θεωρούν υπεύθυνη γιατί ξέπεσε, την θεωρούν χειρότερη από κάθε άλλη που προηγήθηκε, την βγάζουν ανάξια και θλιβερή. Οι νέοι ακούνε αυτό το δριμύ κατηγορητήριο, αισθάνονται να πέφτει απάνω τους η σκιά της οργής, και στα μάτια τους περνά η λάμψη που αποφασίζει. Οι νέοι θέλουν να πουν πως, αντίθετα από ό,τι τους καταμαρτυρούν, αυτοί είναι η ελπίδα του κόσμου.