Η Νεκταρία Σεκουλίδου συνάντησε τη συμμαθήτρια της Χριστίνα και σε ένα διάλειμμα τις έκανε τις παρακάτω ερωτήσεις
- Πως νιώθεις που είσαι πάλι μαθήτρια;
Η αγάπη μου για την νοσηλευτική ήταν αυτή που μου έδωσε την ώθηση να ξεκινήσω το σχολείο. Να αναπτύξω τον εαυτό μου και να εμπλουτίσω τις γνώσεις μου και τις δεξιότητες μου σε διάφορους τομείς. Όλα αυτά μου προσφέρουν μια πιο πλήρη εικόνα του εαυτού μου και με βοηθούν να προοδεύσω επαγγελματικά. Ως μαθήτρια ξανά νιώθω ένα συναίσθημα ευγνωμοσύνης προς το θεό, διότι μου δίνεται ευκαιρία να μπορώ παράλληλα με το απολυτήριο να ολοκληρώσω και την ειδικότητα που επέλεξα, καθώς θα λάβω εφόδια για να προχωρήσω στη ζωή, με νέες προκλήσεις παρά την ηλικία μου.
- Τι εμπειρίες αποκόμισες από τη φοίτηση σου στο σχολείο;
Γνώρισα ανθρώπους με δύναμη και πάθος για την επίτευξη των στόχων τους και αυτό με γέμισε με δύναμη. Εμπλούτισα σημαντικά τις γνώσεις μου πάνω την ειδικότητα που έχω επιλέξει και όχι μόνο. Δεν θα ξεχάσω με τίποτα τις στιγμές άγχους που ζήσαμε πριν τα διαγωνίσματα και τις ενδοσχολικές εξετάσεις.
- Ποια είναι τα συναισθήματα σου για τη λήξη της σχολικής χρονιάς;
Νιώθω όμορφα αλλά και αγωνία. Με κατακλύζουν σκέψεις για το πώς θα εξελιχθεί το μέλλον, πού θα κάνω πρακτική, πού θα εργαστώ κτλ. Σκέφτομαι τις όμορφες στιγμές με τους συμμαθητές μου και τους καθηγητές μου. Θα μου λείψουν όλοι. Σημασία όμως έχει ότι γνώρισα καλούς και πολύ πνευματώδεις ανθρώπους. Θέλω μέσα από αυτή την συνέντευξη Νεκταρία να δώσουμε δύναμη έτσι ώστε να τολμήσουν και άλλες γυναίκες και άνδρες να έρθουν στο εσπερινό σχολείο διότι στις μέρες μας δεν παίζει ρόλο η ηλικία. Θα πρέπει να τολμούν και να νιώθουν υπερήφανοι γιατί εκπληρώνουν ένα όνειρό τους. Μέσα από εδώ θέλω να ευχαριστήσω τον σύζυγό μου για την συμπαράσταση του κατά τη διάρκειά φοίτησης μου. Επίσης τους καθηγητές μου και τον Διευθυντή του εσπερινού επαλ Καλαμαριάς.
Σε ευχαριστώ πολύ Νεκταρία. Ήταν μια πολύ ωραία συζήτηση.
Με εκτίμηση Χριστίνα Κωνσταντίνου
