Το έθιμο της βασιλόπιτας είναι πολύ παλιό προέρχεται από την αρχαία γιορτή των «Κρονίων» που παρέλαβαν οι Φράγκοι από τους οποίους και προήλθε η συνήθεια της τοποθέτησης νομίσματος μέσα στην πίτα και η ανακήρυξη ως «βασιλιά της βραδιάς» αυτού που το έβρισκε.
Το κόψιμο της βασιλόπιτας είναι από τα ελάχιστα αρχέγονα έθιμα που επιβιώνουν έως τις μέρες μας. Στην αρχαιότητα υπήρχε το έθιμο του εορταστικού άρτου που πρόσφεραν στους θεούς οι αρχαίοι Έλληνες σε μεγάλες αγροτικές γιορτές.
Η θρησκευτική παράδοση συνδέει την βασιλόπιτα με την προσωπικότητα του Μεγάλου Βασιλείου στον οποίο οφείλει και το όνομά της. Στα χρόνια του Ιουλιανού, όταν το Βυζάντιο κήρυξε τον πόλεμο στην Περσία, πέρασε με το στρατό του ο αυτοκράτορας από την Καισάρεια, διέταξε να φορολογήσουν όλους τους κατοίκους και να τους πάρουν όλα τα χρήματά τους. Τότε οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να δώσουν χρυσαφικά και χρήματα στον Ιουλιανό. Όταν όμως σκοτώθηκε-δε γύρισε ποτέ πίσω- , ο Άγιος Βασίλειος που ήταν επίσκοπος της Καισάρειας έδωσε εντολή να ζυμώσουν μικρά ψωμιά και στο καθένα έβαλε ένα νόμισμα ή χρυσαφικό. Τα υπόλοιπα τα μοίρασε στους φτωχούς.
Έτσι γεννήθηκε το έθιμο της πίτας που ονομάστηκε βασιλόπιτα. Την φτιάχνουμε την πρώτη μέρα του χρόνου, του Αγίου Βασιλείου. Είναι έθιμο πολλών αιώνων, μεταφέρεται από γενιά σε γενιά για να μας θυμίζει την αγάπη και την καλοσύνη του Αγίου Βασιλείου. Χαρακτηριστικό στοιχείο είναι ότι σ’ όποιον πέσει το φλουρί θεωρείται ευνοούμενος και τυχερός του νέου έτους.
Διαδικτυογραφία
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CF%8C%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B1
http://5lyk-petroup.att.sch.gr/upload/To_ethimo_ths_basilopitas.pdf
Μαρία Δαγκλή ( μαθήτρια της Γ” Γυμνασίου )
