γράφουν οι μαθήτριες της Β” Γυμνασίου  Παναγιωτίδου Ελένη και  Μιχαλοπούλου Ζωήνα

   Την περίοδο των Χριστουγέννων, οι πόλεις και τα χωριά στολίζονται με εκατοντάδες  φωτάκια και λαμπιόνια, τα οποία δημιουργούν ένα φαντασμαγορικό κλίμα. Τα τελευταία χρόνια όμως οι άνθρωποι δεν είναι τόσο «θερμοί» όσο παλιότερα και οι σχέσεις μεταξύ τους δεν χαρακτηρίζονται για τη ζεστασιά τους. Σχετικά με αυτήν την κατάσταση, ο γνωστός συγγραφέας και ποιητής Τσαρλς Μπουκόφσκι είπε την χαραγμένη στον χρόνο φράση: «Θα ήθελα έναν Δεκέμβριο με φώτα σβηστά και ανθρώπους αναμμένους …».

   Ο Μπουκόφσκι μέσω αυτής της φράσης ήθελε να μας μεταφέρει  την ανάγκη του  να δει ανθρώπους με «αναμμένες» ψυχές, οι οποίες θα ζεσταίνουν  και θα χαρίζουν λίγη από τη φλόγα τους σε συνανθρώπους τους που κρυώνουν μέσα τους και έξω λόγω της αδιαφορίας και της σκληρότητας των άλλων. Να τονίσει ότι οι  άνθρωποι στις μέρες μας είναι εγωιστές, απόμακροι και κλεισμένοι στους εαυτούς τους. Μέσω αυτής της γνώμης, ζητά οι συμπολίτες του να αποκτήσουν μια βαθύτερη αίσθηση αλληλεγγύης, συμπάθειας και αγάπης για τους άλλους. Παρακαλεί να συμπεριφέρονται άμεσα και θερμά, χωρίς τη «μάσκα» της υποκρισίας, που τρομάζει και δηλητηριάζει τις ψυχές των άλλων. Τέλος, καταλαβαίνει κάποιος εύκολα ότι ο ποιητής προτιμά να βιώνει τα Χριστούγεννα χωρίς στολισμούς και δώρα αλλά με ανθρώπους που διαθέτουν αυτό το στοιχείο της ενσυναίσθησης.

   Συνοψίζοντας, γίνεται αντιληπτό ότι ο Τσαρλς Μπουκόφσκι ήταν ένας ευαίσθητος  άνθρωπος, ο οποίος αναζητούσε την αγάπη στον κόσμο, επιδίωκε την ισότητα  ανάμεσα στους ανθρώπους, τους άπορους και τους εύπορους, τους δυνατούς και τους αδύνατους. Όλοι μας είναι απαραίτητο να ανακαλύπτουμε μέσα μας τον καλύτερο εαυτό μας, βοηθώντας τους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη. Ας ακούσουμε και ας καταλάβουμε, λοιπόν, σε βάθος αυτήν του τη ρήση.