Γράφουν οι μαθήτριες της Γ” Γυμνασίου, Ηλιάνα Παπαδοπούλου και Παναγιώτα Τσιάρτα

   Τα τελευταία  χρόνια η ελληνική τηλεόραση έχει κατακλυστεί από τις γνωστές εκπομπές τύπου ριάλιτι. Τα reality shows είναι τηλεοπτικά προγράμματα στα οποία εμφανίζονται πρόσωπα με την πραγματική τους ταυτότητα, με αληθινές αντιδράσεις και αληθινά συναισθήματα. Το βασικό τους χαρακτηριστικό είναι η μεγάλη διάδοσή τους και η τεράστια επιτυχία τους. Σε αυτές τις εκπομπές καλούνται καθημερινοί άνθρωποι να εκθέσουν τα προσωπικά τους προβλήματα σε ένα studio   παρουσία κοινού , καθώς και ειδικών επιστημόνων (ψυχολόγων, ψυχιάτρων, κοινωνικών λειτουργών, συμβούλων κλπ). Οι εκπομπές αυτές κατηγορούνται συχνά από πολλούς, γιατί εξευτελίζουν την ανθρώπινη προσωπικότητα, αλλά υπάρχουν και πολλοί που τις υποστηρίζουν φανατικά, γιατί πιστεύουν ότι δίνουν σε πολλούς ανθρώπους ένα δημόσιο βήμα κι έναν τρόπο να εκφράσουν τα προβλήματά τους, να ζητήσουν βοήθεια και να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη.

   Πολλές φορές τα reality shows πείθουν τους ανθρώπους και ειδικά τους νέους να πιστέψουν ότι η επιτυχία, η αποδοχή και η αναγνωρισιμότητα επιτυγχάνονται χωρίς ιδιαίτερο κόπο και χωρίς να χρειάζεται ο άνθρωπος να έχει δημιουργήσει ένα ουσιαστικό υπόβαθρο και μια ισχυρή προσωπικότητα κατά το παρελθόν.  Επιπλέον αυτή η γρήγορη, απότομη και μεγάλη αναγνωρισιμότητα και η ξαφνική επιστροφή στην καθημερινότητα και στην αφάνεια αποτελεί για πολλούς νέους ανθρώπους μια σκληρή μεταβολή, που δεν μπορούν να την διαχειριστούν και τους τραυματίζει σε ψυχολογικό επίπεδο. Οι νέοι και οι έφηβοι αποκτούν την λανθασμένη αντίληψη ότι η επιτυχία έρχεται μόνο μέσα από τα φώτα της δημοσιότητας και ξεχνούν ότι η έκθεση των προσωπικών τους προβλημάτων σε ένα μεγάλο και άγνωστο κοινό τους καθιστά ευάλωτους συναισθηματικά, ψυχικά και ψυχολογικά.  Ακόμη, η προσοχή του τηλεοπτικού κοινού και ειδικά των νέων, μέσω αυτών των προγραμμάτων, αποσπάται από την καθημερινή πραγματικότητα και από τους ουσιαστικούς στόχους τους οποίους θα έπρεπε να έχουν και τους οδηγεί σε μια κατάσταση παθητική που είναι επιζήμια . Η υπερπροβολή τέτοιων προγραμμάτων από τους τηλεοπτικούς σταθμούς (αφού αποτελούν μία από τις οικονομικότερες επιλογές τους) οδηγεί τους νέους στο να εθιστούν και να συνηθίσουν σε μια μορφή <<διασκέδασης>> που βασίζεται στη γελοιοποίηση των συνανθρώπων τους.  Τέλος, πολλές φορές, οι νέοι άνθρωποι συμμετέχουν οι ίδιοι σε αυτά τα shows και στην προσπάθειά τους να παραμείνουν δε διστάζουν να προχωρήσουν σε ακραίες και ανήθικες συμπεριφορές με συνέπεια να βλάπτουν τον εαυτό τους και να γίνονται αρνητικά παραδείγματα για ανθρώπους της ηλικίας τους ή και μικρότερους ακόμη.

   Το κράτος και οι πνευματικοί άνθρωποι πρέπει να βοηθήσουν στην ενίσχυση της πνευματικής καλλιέργειας των νέων και της κριτικής τους σκέψης, ώστε η νέα γενιά να απαξιώσει τέτοιου είδους θεάματα. Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να πείσουν τους εφήβους ότι αυτό που έχει σημασία στη ζωή δεν είναι το πρόσκαιρο και η ελάχιστη προσπάθεια, αλλά ο συνεχής αγώνας για βελτίωση και η εργατικότητα. Οι νέοι να βοηθηθούν ώστε να συνειδητοποιήσουν ότι αυτό που είναι σημαντικό στην πορεία της ζωής τους είναι όχι η χαλαρότητα και τα ανούσια θεάματα αλλά η ουσιαστική ενημέρωση και πληροφόρησή τους. Οι έφηβοι και οι νέοι να καταλάβουν ότι τέτοιου είδους τηλεοπτικά προϊόντα έχουν ως βασικό στόχο τον αποπροσανατολισμό τους από βασικούς προβληματισμούς  και ερωτήματα που έχουν σχέση με την εξέλιξή τους και την μελλοντική τους πορεία στη ζωή.