της Μυρτώς-Παναγιώτας Μερτζανίδου
Η ημέρα των ερωτευμένων πλησιάζει και σε αυτό το τεύχος αποφάσισα να σας μιλήσω για αυτήν όπως υπήρχε στην αρχαία Ρώμη, αλλά και όπως επικράτησε στη σύγχρονη Ελλάδα.
Στα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, από τις 13 έως τις 15 Φεβρουαρίου, γιόρταζαν τα Λουπερκάλια προς τιμή του θεού Φαύνου (του Πάνα των Ελλήνων). Οι Ρωμαίοι θυσίαζαν διάφορα ζώα, συνήθως κατσίκια και σκυλιά, ενώ νεαρά αγόρια χτυπούσαν με λωρίδες από δέρμα κατσίκας τις νεαρές κοπέλες για να τους μεταδώσουν τη γονιμότητα. Μία ανάλογη γιορτή υπήρχε και στην Αρχαία Αθήνα στις αρχές του μήνα Φεβρουαρίου.
Η γιορτή αυτή καταργήθηκε από την Εκκλησία τον 5ο αιώνα μ.Χ., ως ειδωλολατρική. Στη θέση της (14 Φεβρουαρίου) μπήκε ο εορτασμός της μνήμης του Αγίου Βαλεντίνου, μάρτυρα της χριστιανικής πίστης από τη Ρώμη. Ο Βαλεντίνος, σύμφωνα με τον θρύλο, υπήρξε ιερωμένος του 3ου αιώνα, ο οποίος σε πείσμα των αυτοκρατορικών διαταγών δεχόταν να παντρέψει νεαρούς στην ηλικία ερωτευμένους, γλιτώνοντας με αυτό τον τρόπο τους άρρενες από τη στρατιωτική θητεία. Σήμερα θα μπορούσαμε να πούμε πως ήταν «ένας πραγματικός προστάτης των ερωτευμένων». Ένας άλλος θρύλος λέει ότι όσο καιρό ο Βαλεντίνος ήταν μέσα στη φυλακή, ερωτεύτηκε την τυφλή κόρη του δεσμοφύλακά του, στην οποία μάλιστα έστειλε ένα γράμμα με την υπογραφή: Με αγάπη από τον Βαλεντίνο σου.
Η ταύτιση του εορτασμού της μνήμης του Αγίου Βαλεντίνου με την Ημέρα των Ερωτευμένων ξεκίνησε από την Αγγλία πριν από κάποιους αιώνες. Τα τελευταία χρόνια ο ξενόφερτος Άγιος άρχισε να μπαίνει για τα καλά στη ζωή των Ελλήνων και η 14η Φεβρουαρίου καθιερώθηκε ως ημέρα των ερωτευμένων ακόμα και στη χώρα μας. Την ημέρα αυτή τα περισσότερα ζευγάρια τη γιορτάζουν ανταλλάζοντας στοιχειώδη δώρα μεταξύ τους όπως σοκολατάκια , αρκουδάκια και κάρτες, για να εκφράσουν τα συναισθήματά τους και την πίστη τους στον σύντροφό ή τη σύντροφό τους.
Χρόνια πολλά!!!
