Ο Μουνχ θεωρούσε τους πίνακές του «παιδιά του» και δεν ήθελε να τους δίνει, από την άλλη η δουλειά του ήταν να τους πουλά. Έτσι άρχισε να φτιάχνει χαρακτικά για να μπορεί να πουλά τα έργα του και να κρατά το πρωτότυπο. Όμως η αγάπη του δεν συνεπάγεται ότι πρόσεχε τους πίνακές του. Στα γεράματά του ιδίως, προτιμούσε να ζωγραφίζει σε υπαίθρια ατελιέ, εκθέτοντας τα έργα στον άνεμο, τη βροχή, τον ήλιο και το χιόνι, προς φρίκη των επισκεπτών. Ο Μουνχ έλεγε απλώς ότι ένας χρόνος στον ήλιο και τη βροχή θα επέτρεπε στον πίνακα να «σφίξει». Κάποτε ένας φίλος του ανακάλυψε μία τρύπα σε μία μεγάλη ελαιογραφία. Ο Μουνχ του είπε ότι ένας από τους σκύλους του το έκανε. Κι όταν ο φίλος του διαμαρτυρήθηκε πως δε θα έπρεπε να αφήνει απροστάτευτο το έργο του, εκείνος απάντησε:»Κάνει καλό στα παιδιά να φροντίζουν τον εαυτό τους».
El. Lunday, Secret lives of great artists, Quirk Productions, 2008
Επιμέλεια άρθρου
Ρούκου Νεφέλη
Τσούτση Ελευθερία
