Έφηβοι και Γονείς (Μανουέλα Ρότσι)

από τη Μανουέλα Ρότσι

Η εφηβεία αποτελεί μια μεταβατική περίοδο στη ζωή ενός ανθρώπου, που αρχίζει με το τέλος της παιδικής ηλικίας και οδηγεί κλιμακωτά στην ενηλικίωση. Οι βιολογικές και ψυχολογικές μεταβολές που συντελούνται στη διάρκειά της διαμορφώνουν τη στάση του εφήβου απέναντι στον εαυτό του και απέναντι στους άλλους, συνομηλίκους και ενηλίκους, και ταυτόχρονα τις ιδέες του απέναντι στις αρχές και αξίες της κοινωνίας στην οποία ζει. Ο νέος άνθρωπος αναπτύσσει διαφορετικές συμπεριφορές στους γύρω του.

Μελετώντας κανείς τις σχέσεις των εφήβων και των γονέων μέσα από το πρίσμα ενός γενικότερου πνεύματος ελευθερίας αντιλαμβάνεται αμέσως ότι ο διάλογος αποτελεί ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της ομαλής λειτουργίας της οικογένειας. Όταν οι γονείς συζητούν με τους εφήβους για όλα σχεδόν τα θέματα που τους απασχολούν, και όταν οι τυχόν διαφορές – ή και οι εντάσεις ακόμα – στις σχέσεις μεταξύ των μελών επιλύονται ή αντιμετωπίζονται με τον εποικοδομητικό διάλογο, τότε οι έφηβοι δομούν την προσωπικότητά τους πιο εύκολα και με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει – και το αξίζει – η διερεύνηση του ρόλου της μητέρας στην εξελικτική πορεία της προσωπικότητας του νέου ανθρώπου. Η μητέρα αποτελεί για το έφηβο το πρόσωπο αναφοράς την κατάλληλη μορφή με την οποία ο έφηβος αναπτύσσει έντονη και αμφίδρομη σχέση, μια σχέση αλληλεπίδρασης. Η σχέση αυτή είναι περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη συνδεδεμένη με τη φυσική αλλά και ψυχική υγεία του εφήβου, καθώς η μητέρα είναι ο βασικότερος φορέας κοινωνικοποίησης του παιδιού της. Το «παίρνει από το χέρι», κυριολεκτικά και μεταφορικά, και το μαθαίνει να πορεύεται με ασφάλεια και ενθουσιασμό στους ατελείωτους και άγνωστους δρόμους της ζωής…

Από την άλλη πλευρά ο ρόλος του πατέρα είναι κοινωνικά λίγο πιο περιορισμένος, αλλά αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι ο ρόλος του είναι λιγότερο σημαντικός. Ο πατέρας αποτελεί κέντρο βάρους στην πορεία του εφήβου. Η παρουσία του είναι καταλυτική, ειδικά στην περίοδο της εφηβείας, τόσο για την κόρη του, στο υποσυνείδητο της οποίας καταγράφεται ως ανδρικό πρότυπο που θα καθορίσει τις μελλοντικές της επιλογές αναφορικά με τον σύντροφο, τον σύζυγο, πιθανά ακόμα και τον μελλοντικό γιο της, όσο και για τον γιο του, όντας το ανδρικό πρότυπο που εκείνος θα μιμηθεί ως σύντροφος, σύζυγος, γιος ή αδελφός.

Φυσικά, όταν και οι δύο γονείς είναι παρόντες, διαθέτουν σχεδόν ίσο χρόνο για να συζητήσουν με τον έφηβο και να εκφράσουν τη γνώμη τους για πολλά ζητήματα, κυρίως επαγγελματικού προσανατολισμού, που αποτελεί μια στιγμή κομβική στη ζωή των εφήβων. Οι μητέρες, βέβαια, είναι πιο πρόθυμες να συζητήσουν και πιο προσωπικά ζητήματα και είναι συναισθηματικά πολύ κοντά στα παιδιά τους, ωστόσο, οι έφηβοι δηλώνουν ότι η άποψη του πατέρα τους είναι απόλυτα καθοριστική για εκείνους.

Στις μέρες μας ο θεσμός της οικογένειας έχει διαφοροποιηθεί αρκετά συγκριτικά με το παρελθόν και οι σχέσεις των μελών έχουν αλλάξει κατά πολύ. Δυστυχώς ο χρόνος που οι γονείς αφιερώνουν στους εφήβους είναι σαφέστατα μειωμένος λόγω των πολλών υποχρεώσεων και των εξαντλητικών ωραρίων εργασίας. Και οι ίδιοι οι έφηβοι, όμως, εκτός από το εξαντλητικό πλέον σχολικό ωράριο, έχουν πλήθος εξωσχολικών υποχρεώσεων, ενώ δαπανούν και πολλές ώρες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αφήνοντας ελάχιστο χρόνο για επαφή με την οικογένειά τους.

Αν θέλουμε αληθινά ισορροπημένους ανθρώπους στις κοινωνίες μας, πρέπει να μάθουμε να τους ακούμε και να τους μιλάμε. Από νωρίς, όχι όταν πια είναι διαμορφωμένοι άνθρωποι με χαραγμένη τη σκέψη και την πορεία της ζωή τους. Η γνήσια επικοινωνία είναι ο μόνος δρόμος προς την πληρότητα και την πραγματική ευτυχία!

2 3

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης