Παγκόσμια Κρίση Αποθήκευσης Δεδομένων

Επιμέλεια: Αντώνης Μιχαήλ Σκιάς – Α4 

Οι άνθρωποι του σήμερα απολαμβάνουμε σε τακτική βάση το προνόμιο του να ζούμε σε μια παγκόσμια κοινωνία και συναποτελούμε ένα κοσμικό συσσωμάτωμα, οικοδομημένο πάνω στην έως τώρα τεχνολογική πρόοδο. Συνήθως ακούμε πως αυτή ακριβώς η πρόοδος πραγματοποιείται με τάχιστους ρυθμούς και ότι η εξέλιξη του είδους μας, χάρις στο ίντερνετ, την πληροφορική ή τη ρομποτική, θα αποκτήσει ρυθμούς αντίστοιχους με μιας γραμμής παραγωγής σε μεγαλοβιομηχανία της Γερμανίας. Υπάρχουν όμως και κάποιες ανήσυχες φωνές, οι οποίες προειδοποιούν, για πρόωρη κατάρρευση του οικοδομήματός μας. Δυστυχώς, αυτές οι ανησυχίες έχουν αποδειχθεί βάσιμες: ο θεμέλιος λίθος του ίντερνετ, της τεχνολογίας και κατ’ επέκτασιν της κοινωνίας ολόκληρης, κρίνεται πλέον ασταθής, κλονίζεται.

 Ποιος θα μπορούσε άραγε να προβλέψει ότι οι «απεριόριστες» δυνατότητες του διαδικτύου είναι εντέλει πεπερασμένες (το σύμπαν μόνο του κρατά σκήπτρα του άπειρου απ’ όσο φαίνεται…). Ο όγκος των δεδομένων για τον οποίο απαιτείται αποθήκευση αυξάνεται με γεωμετρικούς (!) ρυθμούς, δηλαδή εκθετικά.  «Ο ειδικοί λένε ότι μέχρι το 2025 θα έχει αυξηθεί κατά 300% ο όγκος των δεδομένων προς αποθήκευση και δεν υπάρχει αυτή την στιγμή χώρος για να γίνει κάτι τέτοιο, με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε ενώπιον μιας «παγκόσμιας κρίσης αποθήκευσης δεδομένων» όπως την χαρακτηρίζουν»1. «Ακόμη και ο φαινομενικά «άδειος» αποθηκευτικός χώρος στο «cloud computing» δεν είναι πλέον σε θέση να διαχειριστεί τον όγκο των δεδομένων.»2. Καθίσταται εύκολα κατανοητό πως μια τέτοια κρίση θα μπορούσε κάλλιστα να ισοπεδώσει την κοινωνία μας όπως την ξέρουμε…

 «Μα, θα έλεγε κανείς, γιατί δε φτιάχνουμε απλά περισσότερους υπολογιστές ή σκληρούς δίσκους ή κάτι ανάλογο, όπως κάναμε τόσα χρόνια;», και θα είχε δίκιο καθώς διαθέτουμε και τα υλικά και τον φυσικό χώρο για να κινηθούμε έτσι. Υφίσταται μονάχα το στοιχειώδες πρόβλημα ότι η εκθετική αύξηση στις ανάγκες μας για αποθήκευση δεδομένων συνεπάγεται εκθετική αύξηση στην παραγωγή υπολογιστών, δηλαδή εκθετική αύξηση στην κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας και έτσι επέκταση των συνεπειών της κλιματικής κρίσης, όχι απαραίτητα εκθετική κατ’ αναλογία αλλά σίγουρα συντριπτική, κρίνοντας από τα προαναφερθέντα δεδομένα. Θεωρητικά ναι, πρακτικά… όχι.

 Ποιες είναι λοιπόν οι προοπτικές μας για την αντιμετώπιση της επικείμενης κρίσης; Ας δούμε κάποιες προτεινόμενες λύσεις: «Σε συνεργασία με ερευνητές του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, η Microsoft έχει ήδη αναπτύξει ένα αυτοματοποιημένο σύστημα DNA για την αποθήκευση και ανάκτηση δεδομένων. Τα συστήματα αυτού του είδους δεν προσφέρουν μεγάλες ταχύτητες εγγραφής και ανάγνωσης, δεδομένου ότι η αποθήκευση της πληροφορίας απαιτεί τη σύνθεση νέων μορίων DNA, ενώ για την ανάγνωση της πληροφορίας πρέπει να προσδιοριστεί η αλληλουχία των χημικών βάσεων. Ωστόσο τα μόρια DNA μπορούν να αποθηκεύουν μεγάλους όγκους δεδομένων σε πολύ μικρό χώρο, κάτι που καθιστά αυτή την προσέγγιση ιδανική για λύσεις αρχειοθέτησης. Το ίδιο το μόριο του DNA είναι σχετικά ευαίσθητο, ωστόσο η ενσωμάτωσή του σε γυάλινα σφαιρίδια μπορεί να παρατείνει τη διάρκεια ζωής του για χιλιετίες.»3.

aa

«Επιστήμονες του Πανεπιστημίου Aston στη Βρετανία αναπτύσσουν μια επαναστατική τεχνολογία με την οποία θα δημιουργούνται επιφάνειες που θα ενσωματώνουν νανοκανάλια πλάτους δέκα χιλιάδες φορές μικρότερου από αυτό μιας ανθρώπινης τρίχας. Αυτά τα κανάλια θα λειτουργούν ως αποθηκευτικοί χώροι δεδομένων δίνοντας αν πράγματι τελικά κατασκευαστούν και λειτουργήσουν αποτελεσματικά μια πολύ ικανοποιητική λύση προσφέροντας αρκετό χρόνο στην επιστημονική κοινότητα για να βρει πιο οργανωμένες και με μεγάλη προοπτική χρόνου μεθόδους αποθήκευσης δεδομένων».

Αν και έχουν πιθανότητες να πιάσουν τόπο, οι λύσεις αυτές αφενός δεν έχουν εξελιχθεί στον κατάλληλο βαθμό, αφετέρου δεν έχουν δοκιμαστεί ούτε καν εργαστηριακά-ή τουλάχιστον κάτι τέτοιο δε φαίνεται να έχει ανακοινωθεί από πιο επίσημες πηγές μέχρι πρότινος. Εν πάση περιπτώσει, η κατάσταση χρήζει άμεσης κινητοποίησης· ειδάλλως θα πούμε το διαδίκτυο… διαδικτυάκι!

ΠΗΓΕΣ