Επιμέλεια: Χρήστος Γκ.
Χώρα: Σερβία
Πρωτεύουσα: Βελιγράδι
Έκταση: 88.3611 km2 (117η)
Νόμισμα: Σέρβικο Δηνάριο (RSD)
Επίσημη γλώσσα: Σέρβικα
Θρησκεία: Ορθόδοξοι Χριστιανοί
Πληθυσμός: 6.797.105[1] (108η)
Οδηγούν από: δεξιά
Πολίτευμα: Ημιπροεδρική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία
Η Σερβία, επίσημα Δημοκρατία της Σερβίας, είναι κυρίαρχο κράτος, που βρίσκεται στο σταυροδρόμι της Κεντρικής και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, καταλαμβάνοντας το νότιο τμήμα της Πεδιάδας της Παννονίας και τα κεντρικά Βαλκάνια. Σε σχέση με τη μικρή έκτασή της είναι μια ποικιλόμορφη χώρα, που διακρίνεται από ένα μεταβατικό χαρακτήρα και βρίσκεται πάνω σε πολιτιστικά, γεωγραφικά, κλιματικά και άλλα σύνορα. Η Σερβία είναι μεσόγεια και συνορεύει με την Ουγγαρία στα βόρεια, τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία στα ανατολικά, τη Βόρεια Μακεδονία στα νότια, τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και την Κροατία στα δυτικά και το Μαυροβούνιο στα νοτιοδυτικά. Διεκδικεί επίσης σύνορα με την Αλβανία μέσω της διαφιλονικούμενης περιοχής του Κοσσυφοπεδίου. Η Σερβία αριθμεί περίπου 7 εκατομμύρια κατοίκους και η πρωτεύουσά της, το Βελιγράδι, κατατάσσεται μεταξύ των μεγαλύτερων πόλεων της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Με τη διάλυση της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας και των θεσμών της το 1991-1992, προέκυψε το ζήτημα της ενότητας των δύο δημοκρατιών που παρέμεναν στην υπό διάλυση ομοσπονδία, της Σερβίας και του Μαυροβουνίου, καθώς και των περιοχών με Σερβική πλειοψηφία εδάφη στην Κροατία και τη Βοσνία, που επιθυμούσαν να παραμείνουν ενωμένες. Το 1991 οι διπλωματικές συνομιλίες, υπό την προεδρία του Λόρδου Κάριγκτον, με τους ηγέτες των έξι δημοκρατιών της υπό διάλυση ομοσπονδίας, είχαν ως αποτέλεσμα όλες οι δημοκρατίες εκτός από τη Σερβία συμφώνησαν η Γιουγκοσλαβία να διαλυθεί και ότι κάθε δημοκρατία να γίνει ανεξάρτητο κράτος. Η σερβική κυβέρνηση εξεπλάγη και εξοργίσθηκε από την απόφαση του Μαυροβουνίου υπέρ της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, καθώς η κυβέρνηση Μπουλάτοβιτς ήταν μέχρι τότε στενά συνδεδεμένη με την κυβέρνηση του Μιλόσεβιτς στη Σερβία. Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας ξεκίνησε το 1991, όταν η Σλοβενία, η Κροατία και η Βόρεια Μακεδονία (τότε με την ονομασία Δημοκρατία της Μακεδονίας) ανακήρυξαν την ανεξαρτησία τους.
Στις 26 Δεκεμβρίου 1991 η Σερβία, το Μαυροβούνιο και οι κατεχόμενες από εξεγερμένους Σέρβους περιοχές της Κροατία συμφώνησαν να αποτελέσουν μια νέα «τρίτη Γιουγκοσλαβία». Προσπάθειες έγιναν επίσης το 1991 να συμπεριληφθεί η ΣΔ Βοσνίας και Ερζεγοβίνης στην ομοσπονδία, με διαπραγματεύσεις μεταξύ του Μιλόσεβιτς, του Σερβικού Δημοκρατικού Κόμματος της Βοσνίας, και του Βόσνιου υπέρμαχου της ένωσης – Αντιπρόεδρου της Βοσνίας Αντίλ Ζουλφικαρπάσιτς που έλαβε μέρος στις συζητήσεις. Ο Ζουλφικάρπασιτς πίστευε ότι η Βοσνία θα μπορούσε να επωφεληθεί από μια ένωση με τη Σερβία, το Μαυροβούνιο και την Κράινα, έτσι υποστήριζε μια ένωση που θα εξασφάλιζε την ενότητα των Σέρβων και των Βοσνίων. Ο Μιλόσεβιτς συνέχισε τις διαπραγματεύσεις με Ζουλφικαρπάσιτς για να συμπεριλάβει τη Βοσνία σε μια νέα Γιουγκοσλαβία, ωστόσο οι προσπάθειες να συμπεριληφθεί το σύνολο της Βοσνίας σε μια νέα Γιουγκοσλαβία ουσιαστικά έληξαν στα τέλη του 1991, καθώς ο Ιζετμπέγκοβιτς σχεδίαζε να πραγματοποιήσει δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία, ενώ οι Σερβοβόσνιοι και οι Κροάτες της Βοσνίας συγκρότησαν αυτόνομες περιοχές.
Πηγή: https://el.wikipedia.org
