Από την Στεντούμη Καλλιόπη
Ο Δίας, μετά τη νίκη του κατά των Γιγάντων, είχε να αντιμετωπίσει τον Τυφώνα, το γιο της Γαίας και του Τάρταρου. Σύμφωνα με τη μυθολογία, ο Τυφώνας ανατράφηκε σε σπήλαιο της Κιλικίας, στο Τυφώνειον Άντρον και ξεπερνούσε σε μέγεθος και δύναμη όλα τα παιδιά της Γης. Το κεφάλι του ακουμπούσε στα αστέρια. Όταν τέντωνε τα χέρια του, το ένα έφτανε στην Ανατολή και το άλλο στη Δύση. Αντί για δάχτυλα είχε εκατό κεφάλια δρακόντων. Από τη μέση και κάτω τον περιέβαλλαν φίδια. Το σώμα του κάλυπταν φτερά, το τρίχωμά του ήταν άγριο και τα μάτια του πετούσαν φλόγες. Κατά τον Πίνδαρο, ο Δίας για να τον νικήσει, έριξε πάνω του το βουνό Αίτνα. Κατά τον Όμηρο, ο Τυφώνας βρίσκεται αλυσοδεμένος στη χώρα των Αρίμων, δηλαδή στην Κιλικία και στη Φρυγία. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή του μύθου, ο Τυφώνας ήταν γιος της Ήρας, τον οποίο ανέθρεψε ο δράκοντας Πύθωνας που ζούσε στους Δελφούς. Ο Τυφώνας, όπως και ο Εγκέλαδος εμφανίζονται να έχουν παιδιά τους τις Γοργόνες, τη Σφίγγα, τη Λερναία Ύδρα, τον Γηρυόνη, τον Κέρβερο και άλλα μυθικά όντα που απέκτησαν με την Έχιδνα.
Ο Τυφώνας ως μετεωρολογικό φαινόμενο, συναντάται κυρίως στις τροπικές περιοχές. Συνοδευόμενος από έντονες καταιγίδες και ανέμους που μπορούν να ξεπερνούν τα 300 χιλιόμετρα την ώρα, προκαλεί φοβερές καταστροφές στο πέρασμά του.
ΠΗΓΕΣ
1. Τσοτάκου-Καρβέλη Αικατερίνη (2007), Λεξικό της ελληνικής μυθολογίας, εκδ. Σοκόλη
