Από τη Μαυρογιαννάκη Ουρανία
Η Δάφνη, σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία, ήταν Νύμφη. Παρουσιάζεται άλλοτε ως η κόρη του ποταμού Λάδωνα και της Γαίας, άλλοτε του θεσσαλικού ποταμού Πηνειού ή του βασιλιά Αμύκλα της Λακωνίας. Φημίζονταν για την ομορφιά της, ωστόσο δεν ήθελε να παντρευτεί. Προτιμούσε να κυνηγάει όλη μέρα σαν τη θεά Άρτεμη.
Τη Δάφνη ερωτεύτηκε ο θεός Απόλλωνας, ο οποίος άρχισε να την καταδιώκει. Κατά μία εκδοχή του μύθου, η νύμφη ζήτησε από τη μητέρα της να την δεχθεί στους κόλπους της, ώστε να την προστατέψει. Από το σημείο αυτό της γης φύτρωσε το δέντρο δάφνη. Κατά μία άλλη εκδοχή του μύθου, η νύμφη ζήτησε από τον πατέρα της, τον Πηνειό, να τη μεταμορφώσει, ώστε να ξεφύγει από τον Απόλλωνα. Κι ο Πηνειός έκανε τη χάρη στην κόρη του μεταμορφώνοντάς την στο φερώνυμο δέντρο. Ο Απόλλωνας, που ήθελε τη Δάφνη για γυναίκα του, της δήλωσε πως στο εξής θα είναι το αγαπημένο του δέντρο και με τα κλωνάρια του θα στεφανώνει τα μαλλιά του, την λύρα του και την φαρέτρα του.
Η «Απολλώνια δάφνη» ήταν κυρίαρχη στη λατρεία του θεού Απόλλωνα κατά την αρχαιότητα. Το ιερό του θεού βρισκόταν στους Δελφούς. Στην περιοχή φαίνεται πως προϋπήρχε ιερό αφιερωμένο στη Γη, η ύπαρξη του οποίου δικαιολογούνταν από χάσματα του εδάφους από τα οποία εκλύονταν αέρια, η επαφή με τα οποία δημιουργούσε κατάσταση έκστασης στους παριστάμενους. Το μαντείο αυτό, σύμφωνα με τη μυθολογία, φυλούσε ένα τεράστιο ερπετό, ο Πύθων. Ο Απόλλωνας σκότωσε το χθόνιο αυτό τέρας και το μαντείο πέρασε στη δική του δικαιοδοσία.
Προς τιμή του θεού τελούνταν τα Πύθια, που ήταν οι δεύτεροι σημαντικότεροι μετά τα Ολύμπια πανελλήνιοι αγώνες, οι οποίοι σύμφωνα με την παράδοση καθιερώθηκαν από τον Απόλλωνα σε ανάμνηση του φόνου του Πύθωνα. Τα Πύθια διεξάγονταν αρχικά κάθε εννέα χρόνια και αργότερα κάθε τέσσερα χρόνια στους Δελφούς. Το έπαθλο στους αγώνες ήταν ένα στεφάνι δάφνης, τα κλαδιά της οποία έκοβε από την παλαιότερη δάφνη των Τεμπών «παις αμφιθαλής» (Πλουτ., Ηθικά 1136α), δηλαδή ένας έφηβος του οποίου ζούσαν και οι δύο γονείς.
Ακόμα, στο μαντείο των Δελφών η Πυθία – που ενσάρκωνε τον θεό Απόλλωνα – για να χρησμοδοτήσει, μασούσε φύλλα δάφνης.
Το δέντρο δάφνη έχει την επιστημονική ονομασία Laurus nobilis (= Δάφνη η ευγενής). Τα φύλλα του δέντρου είναι αρωματικά και η γεύση τους είναι λίγο πικρή. Η δάφνη ανθίζει τον Μάρτιο με Απρίλιο.
Η λέξη «Βachelor» που χρησιμοποιείται για να δηλώσει τίτλο εκπαίδευσης (BSc = Βachelor of Science ή BA = Βachelor of Arts) προέρχεται από το λατινικό bacca-laureus που σημαίνει καρποί δάφνης και αναφέρεται στην αρχαία πρακτική να τιμούνται όσοι διακρίνονται με κλαδιά δάφνης. Κλαδιά δάφνης στρώνονται σε πλατείες και δρόμους για υποδοχή σημαντικών προσώπων. Επίσης, στεφάνια από φύλλα δάφνης κατατίθενται προς τιμήν ηρώων.
ΠΗΓΕΣ
1. https://delphi.culture.gr/arxaiologikos-xwros/istoria/
2. http://votaniki.gr/xlorida/eidi/eidi-me-istoria/i-apollonia-dafni/
5. https://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/history/rome/page_049.html
6. Τσοτάκου-Καρβέλη Αικατερίνη (2007), Λεξικό της ελληνικής μυθολογίας,εκδ. Σοκόλη
7. Χαρίσης, Χ. (2019). Η Πυθία των Δελφών και το μυστικό της Δάφνης. Αρχαιολογία και Τέχνες, 129, 88-97
