Εμπνευσμένοι από την ενότητα “Διατροφή” της Γλώσσας, που τόσο μας “άνοιξε την όρεξη”, συγκεντρώσαμε αγαπημένες συνταγές, και γεμάτοι περιέργεια ερευνήσαμε και την διατροφή των αρχαίων μας προγόνων.
Διατροφή των Αρχαίων Ελλήνων
Οι αρχαίοι Έλληνες γεύοταν διαφορετικά φαγητά. Πηγές για την αρχαιοελληνική κουζίνα είναι ,ο Πλάτωνας, ο Ησίοδος, ο Πλούταρχος, ο συγγραφέας των “Δειπνοσοφιστών”, ο Αριστοφάνης αλλά και άλλοι.Τα κείμενα τους , είναι ένα από τα αρχαιότερα γαστρονομικά αρχεία.
Τα περισσότερα φαγητά των αρχαίων ήταν πλούσια σε δημητριακά, λαχανικά, φρούτα, γαλακτοκομικά και λάδι. Συμπεριλάμβαναν στην διατροφή τους το μέλι το οποίο έτρωγαν συχνά με δημητριακά ως βραστό χυλό, τα λαχανικά και τα οπωροκηπευτικά, το ελαιόλαδο, το νερωμένο κρασί, τους καρπούς όπως τα σύκα, το κρέας, τα καρβέλια, τα όσπρια όπως τις φακές και τα ρεβίθια, τα κουλούρια από κριθάρι, τα γλυκά όπως τα γλυκά ταψιού, και οι μελόπιτες. Πολλά εδέσματα τα έτρωγαν ψητά ή βραστά, ενώ χρησιμοποιούσαν και καρυκεύματα στο φαγητό τους. Μερικά από τα εδέσματα της αρχαιοελληνικής κουζίνας ήταν:Χοιρινό με δαμάσκηνα,Γουρουνόπουλο γεμιστό,“Κρεωκάκκαβος”, δηλαδή πανσέτα χοιρινού με γλυκόξινη σάλτσα από μέλι, θυμάρι και ξύδι με συνοδεία ρεβιθοπολτού,“Όρνις εν επτισσμένη κριθή”, δηλαδή κοτόπουλο με χοντροαλεσμένο κριθάρι,“Ξιφίας εν τρίμματι συκαμινίω”, δηλαδή ξιφίας με σάλτσα από μούρα κ.α.
ΤΑ ΓΕΥΜΑΤΑ
Αγνοούσαν είδη όπως τομάτες, πατάτες, μελιτζάνες, καφές, πιπεριές, μπανάνες, καλαμπόκι, πορτοκάλια και κακάο.
Δύο σημαντικές πρώτες ύλες για τους αρχαίους ήταν ο “γάρος”, μια σάλτσα που για να τη φτιάξουν, αλάτιζαν ψάρια με πολύ αλάτι και μετά το άφηναν επί τρεις μήνες ώστε να υποστούν ζύμωση. Στη συνέχεια έπαιρναν το υγρό που είχαν αφήσει τα ψάρια, το σούρωναν και είχαν το γάρο, μια σάλτσα που μπορούσε να διατηρηθεί και να χρησιμοποιηθεί ως αλάτι στα περισσότερα φαγητά.Επίσης, ο “σίλφιος”, ήταν ένα διαδεδομένο μπαχαρικό.
Οι Έλληνες δεν είχαν πιρούνια. Κουτάλια υπήρχαν, “κοχλιάρια” αλλά προτιμούσαν να τα αντικαθιστούν με μια κόρα ψωμί. Το φαγητό το έπιαναν με τα χέρια τους. Τις μερίδες τις σέρβιραν ψιλοκομμένες για να πιάνονται εύκολα. Χρησιμοποιούσαν ξύλινα, πήλινα ή μεταλλικά πιάτα για να φάνε πουρέδες ή βραστά. Για το κρέας, ήταν απαραίτητα τα μαχαίρια.
Η βασική τροφή των φτωχών ήταν το κριθάρι η αγκινάρα, το μέλι, τα βελανίδια, τη μολόχα, τα ξερά σύκα, το θυμάρι και τα σαλιγκάρια. Τους άρεσαν οι πηχτοί ζωμοί με μπιζέλια ή φακές. Το κρέας και το άσπρο ψωμί σπάνιζαν. Αντίθετα έτρωγαν πολλά παστά ψάρια,έπιναν κρασί νερωμένο ή έμεναν ευχαριστημένοι και με το νερό.
Το καλό φαγητό είναι και αυτό μια ηδονή που ο Σπαρτιάτης έπρεπε να αποφεύγει. Βασικός στη διατροφή τους ήταν ο περίφημος «μέλανας ζωμός», ένα κακόγευστο ζουμί από κρέας, αίμα, ξύδι. Γενικά, οι Σπαρτιάτες έτρωγαν λίγο και όχι εκλεκτά. Μια ξακουστή συνήθεια των Σπαρτιατών ήταν λίγο πριν τη μάχη έτρωγαν ωμά κρεμμύδια για να ανεβάσουν την αδρεναλίνη τους!
Πηγές: https://www.proionta-tis-fisis.com/i-diatrofikes-sinithies-ton-archeon-ellinon/
https://nutritiouslife.gr/diatrofi-stin-archea-ellada/
Εργάστηκαν οι μαθητέςτου Στ1:Χρήστος Κ.καιΔημήτρης Κ.
μελανόμορφη απεικόνιση ψαρα.
