Νέα από τα θρανία

Το σοβαρότατο αυτό θέμα, που στις μέρες μας έχει διαδοθεί όσο ποτέ άλλοτε, έχει να κάνει κυρίως με επαγγελματίες αθλητές. Τα αθλήματα στα οποία αυτοί χρησιμοποιούν ουσίες, είναι ποικίλα, και οι ουσίες που λαμβάνουν (αν και απαγορευμένες), είναι πολλών ειδών.

Ο λόγος κατάχρησης ουσιών («doping»), είναι αποκλειστικά η επιθυμία για γρήγορη και εύκολη αύξηση της αθλητικής επίδοσης, δίχως να λαμβάνονται υπόψιν οι θανατηφόρες συνέπειες στον οργανισμό του αθλητή που τα χρησιμοποιεί. Το doping μπορεί να λαμβάνεται σε διαφορετικές περιστάσεις: ή ευκαιριακά, όταν ο αθλητής επιδιώκει να αντιμετωπίσει έναν τραυματισμό, ή πριν από τη διάρκεια του αγώνα ή κατά τη διάρκειά του (θεραπευτικό, προαγωνιστικό,  και αγωνιστικό doping). Στόχος είναι πάντα η αύξηση της επίδοσης, χωρίς να γίνουν αντιληπτές οι χορηγούμενες ουσίες στον έλεγχο anti-doping.

Οι ουσίες οι οποίες χρησιμοποιούνται μπορεί να είναι καθημερινές, όπως η καφεΐνη, αλλά και χημικές, όπως ο αιθέρας και το καθαρό οξυγόνο. Υπάρχουν βέβαια και άλλες ουσίες εκτός ντόπινγκ, με εξίσου “καλά” αποτελέσματα όπως είναι οι αναβολικές-ανδρογόνες ουσίες. Τα είδη αυτών είναι πάνω από 25 και φυσικά πρόκειται για απαγορευμένες ουσίες. Κύριο συστατικό τους είναι η τεστοστερόνη και τα παράγωγά της.

Οι συνέπειες που μπορεί να έχουν οι λήπτες τέτοιων ουσιών είναι εγκεφαλικά, καρδιακά και οργανικά προβλήματα.

Τα ερωτήματα που τίθενται και θα πρέπει να απαντηθούν αναζητούν ποια είναι τα βαθύτερα αίτια της λήψης τέτοιων βλαβερών ουσιών, παρόλο που είναι γνωστή η ζημιά που μπορεί να προκαλέσουν; Γιατί υπάρχει σύγχυση μεταξύ αθλητισμού και πρωταθλητισμού; Μήπως για υλικό κέρδος; Μήπως για την εξύψωση του εθνικού γοήτρου της χώρας κάθε αθλητή; Όποιος από τους παραπάνω λόγους και να ισχύει, πώς μπορεί να προσπερνάει τις αξίες και την ηθική συνείδηση  των ίδιων των αθλητών; Η απάντηση βρίσκεται μέσα στον καθένα μας, αλλά κυρίως στους αθλητές…

 Θωμάς Φίτσιος