Παιχνίδια από την παιδική μας ηλικία

Το Κλοτσοκούτι

Το κλοτσοκούτι τα παλιά χρόνια έμοιαζε με κρυφτό.

Ένα παιδί κλοτσούσε το μεταλλικό κουτί και μέχρι να το φτάσει αυτός που κυνηγούσε, όλα τα άλλα παιδιά έτρεχαν να κρυφτούν.

Ο αρχηγός έτρεχε να τους βρει αλλά ταυτόχρονα πρόσεχε να μην του κλοτσήσουν το κουτάκι. Το παιχνίδι τελείωνε όταν έβρισκε όλα τα παιδιά!

Βασιλική Δημητρακοπούλου

Το χαλασμένο τηλέφωνο

Τα παιδιά που παίζουν χαλασμένο τηλέφωνο, κάθονται το ένα δίπλα στο άλλο. Ο πρώτος λέει στο αυτί του διπλανού του μια λέξη που έχει διαλέξει και ο ένας τη λέει στον άλλον, με αυτόν τον τρόπο, μέχρι τον τελευταίο.

Το τελευταίο παιδί λέει δυνατά τη λέξη που έχει ακούσει και την συγκρίνουν με τη λέξη του πρώτου παιδιού. Συνήθως η λέξη που έχει φτάσει στα αυτιά του τελευταίου, είναι διαφορετική από την αρχική λέξη και πάντα γελάνε!

Αλέξανδρος Καμβύσης

Μέλισσα- μέλισσα

Όταν η μαμά ήταν μικρό παιδί έπαιζε ένα ομαδικό παιχνίδι που λεγόταν «μέλισσα-μέλισσα». Τα παιδιά χωρίζονταν σε δυο ομάδες, πιασμένα γερά από τα χέρια και στέκονταν αντικριστά, περίπου δεκαπέντε μέτρα μακριά η μια ομάδα από την άλλη. Η πρώτη ομάδα φώναζε:  «Μέλισσα- μέλισσα» . Η δεύτερη απαντά: «Μέλι γλυκύτατο!»

Η πρώτη: «Για ποιον;».  Η άλλη τότε ζητάει έναν παίχτη: «Την Κωνσταντίνα!»

Τότε αυτός ο παίχτης πέφτει καταπάνω τους με δύναμη στο πιάσιμο των χεριών. Αν καταφέρει να σπάσει το δέσιμο των χεριών, παίρνει ένα παιδί από αυτή την ομάδα και το φέρνει στην δική του. Αν όμως δεν τα καταφέρει, μένει ο ίδιος με τους άλλους. Τέλος κερδίζει η ομάδα που θα πάρει όλους τους παίχτες!

Μαρία Χριστίνα Κουτρομάνου

Η κολοκυθιά

Η κολοκυθιά είναι ένα παραδοσιακό ομαδικό παιχνίδι. Παλιά το έπαιζαν πολύ συχνά. Μπορούν να παίξουν πολλά άτομα. Ένας κάνει τη μάνα και αποφασίζει να δώσει από ένα νούμερο στον κάθε παίχτη. Όλοι πρέπει να θυμούνται το νούμερό τους.

Το παιχνίδι ξεκινάει όταν η μάνα πει: «έχω μια κολοκυθιά που κάνει 8 κολοκύθια». Το παιδί με τον αριθμό 8, ρωτάει: «και γιατί να κάνει 8;». Η μάνα του απαντάει: «και πόσα να κάνει;». Αυτό απαντάει: «να κάνει 2». Συνεχίζει αυτός που έχει το νούμερο 2. Αν κάποιος δεν απαντήσει ή πει τον δικό του αριθμό ή έναν αριθμό που δεν υπάρχει, τότε χάνει και βγαίνει από το παιχνίδι!

Όλγα Δρουμπούκη

Η κολοκυθιά

Η κολοκυθιά είναι ένα παραδοσιακό ομαδικό παιχνίδι. Παλιά το έπαιζαν πολύ συχνά. Μπορούν να παίξουν πολλά άτομα. Ένας κάνει τη μάνα και αποφασίζει να δώσει από ένα νούμερο στον κάθε παίχτη. Όλοι πρέπει να θυμούνται το νούμερό τους.

Το παιχνίδι ξεκινάει όταν η μάνα πει: «έχω μια κολοκυθιά που κάνει 8 κολοκύθια». Το παιδί με τον αριθμό 8, ρωτάει: «και γιατί να κάνει 8;». Η μάνα του απαντάει: «και πόσα να κάνει;». Αυτό απαντάει: «να κάνει 2». Συνεχίζει αυτός που έχει το νούμερο 2. Αν κάποιος δεν απαντήσει ή πει τον δικό του αριθμό ή έναν αριθμό που δεν υπάρχει, τότε χάνει και βγαίνει από το παιχνίδι!

Ειρήνη Καραφώτη

Η μικρή Ελένη λίγο διαφορετική!

Τα κοριτσάκια κάνουν έναν κύκλο. Στη μέση κάθεται ένα κοριτσάκι που κάνει ότι κλαίει. Τα άλλα κοριτσάκια γυρίζουν γύρω γύρω και τραγουδούν: «Η μικρή Ελένη κάθεται και κλαίει γιατί δεν την παίζουνε οι φιλενάδες της. Σήκω επάνω, τα μάτια κλείσε, τον ήλιο κοίτα και πιάσε όποιον θες!»

Το κοριτσάκι που πιάνει η μικρή Ελένη, φεύγει από τον κύκλο και γίνεται εκείνη η μικρή Ελένη.

Δώρα Γούναρη

Το κουτσό

Ένα από τα παιχνίδια που παίζανε στα παλιά χρόνια, είναι το κουτσό. Το κουτσό το φτιάχνουμε με κιμωλία στο πάτωμα και όταν το σχεδιάσουμε, παίρνουμε μια πέτρα και την πετάμε στα κουτάκια. Όταν η πέτρα πέσει σε κάποιον αριθμό, πρέπει να πας κουτσαίνοντας!

Θεοδώρα Καλού

Παίζοντας με τα χώματα!

Η μητέρα μου, όταν ήταν μικρή τα καλοκαίρια πήγαινε με την οικογένειά της στο εξοχικό τους. Εκεί μαζεύονταν τα ξαδέρφια της και τα παιδιά της γειτονιάς και η μαμά μου με τις αδερφές της και έπαιζαν με τα χώματα! Χρησιμοποιούσαν παιχνίδια, κουζινικά και παρίσταναν τους μεγάλους.

Έφτιαχναν ελληνικό καφέ, τσάι με νερό και χώμα και παρίσταναν ότι πίνουν. Μαγείρευαν φτιάχνοντας μπιφτέκια από χώμα, σπανακόπιτες με πάνω- κάτω χώμα και στη μέση χορταράκια, σαλάτες με χορταράκια και πολλά άλλα! Μέχρι και τούρτες που τις διακοσμούσαν με πετρούλες και για κεράκια βάζανε ξυλάκια!

Η μαμά λέει ότι με αυτό το παιχνίδι περνούσαν πολύ ωραία και δημιουργικά τον χρόνο τους στη φύση!

Χριστίνα Μαρκουτσά

Τα μήλα

Όταν η μαμά μου ήταν μικρή της άρεσε πολύ να παίζει μήλα. Για να παίξουν αυτό το παιχνίδι έπρεπε να είναι πολλά παιδιά. Δύο παιδιά κάθονται απέναντι για να ρίξουν τη μπάλα. Τα υπόλοιπα παιδιά που είναι μέσα πρέπει να πιάσουν τη μπάλα. Αν τα χτυπήσουν με τη μπάλα πρέπει να βγουν από το παιχνίδι. Αν πιάσουν τη μπάλα κερδίζουν ένα μήλο, δηλαδή μια ζωή!

Φωτεινή Γούναρη

Μακριά γαϊδούρα

 

Παιζόταν με δυο ομάδες. Ένα παιδί στεκόταν όρθιο και η υπόλοιπη ομάδα έσκυβε ο ένας πίσω από τον άλλο και γινόταν μια γαϊδούρα. Τα παιδιά της άλλης ομάδας πηδούσαν πάνω τους ώστε να μην πέσουν και να πάνε όσο πιο μακριά μπορούσαν.

Θοδωρής Αγγελόπουλος

Τα μήλα και άλλα παιχνίδια!

Η μαμά μου όταν ήταν μικρή, δεν έπαιζε με τα κινητά και τους υπολογιστές όπως εμείς! Μου είπε πως κάθε μέρα, όταν τελείωνε το διάβασμα, μαζεύονταν όλα τα παιδιά στην πλατεία και έπαιζαν κρυφτό, κυνηγητό, μήλα, σκοινάκι, ποδόσφαιρο, λαστιχάκι και άλλα παιχνίδια.

Το αγαπημένο παιχνίδι τη μαμάς μου ήταν τα μήλα. Στα μήλα ήταν δυο παιδιά έξω που πέταγαν τη μπάλα και τα υπόλοιπα μέσα. Τα έξω παιδιά έπρεπε να πετύχουν με τη μπάλα ένα ένα τα παιδιά που ήταν μέσα, για να τα βγάλουν έξω. Αν τα παιδιά έπιαναν τη μπάλα, τότε κέρδιζαν μήλο και είχαν μια ζωή.

Μακάρι να μπορούσαμε να βγαίνουμε και εμείς κάθε μέρα έξω για παιχνίδι… Πόσο ζήλεψα τη μαμά μου!

Νικόλ Βασιλοπούλου

Το Στρατόπεδο

Το παιχνίδι που θα περιγράψω ονομάζεται «Στρατόπεδο». Το παιχνίδι αυτό μου το εξήγησε ο μπαμπάς μου.

Σε αυτό το παιχνίδι τα παιδιά χωρίζονται σε δυο ομάδες. Μετά τα παιδιά του σχολείου χωρίζουν την αυλή του σχολείου σε δυο πλευρές και κάθε ομάδα φτιάχνει τη φωλιά της στη δική της πλευρά.

Η μια ομάδα πρέπει να φτάσει στη φωλιά της άλλης ομάδας, χωρίς να πιαστεί από τους αντιπάλους. Αν κάποιος πιαστεί, μπαίνει φυλακή. Η ομάδα που θα χάσει είναι αυτή που οι παίχτες της είναι όλοι στη φυλακή.

Αυτό το παιχνίδι άρεσε πολύ στα παιδιά παλιότερα!

Ελένη Ανδρεάκου

Η τυφλόμυγα

Η τυφλόμυγα παίζεται από δυο παιδιά και πάνω. Όλα τα παιδιά τραβάνε κλήρο για να δούνε ποιος θα τα φυλάει. Αυτό το παιδί κλείνει τα μάτια του με ένα μαντίλι. Την ώρα που τα έχει κλειστά, τα παιδιά ανακατεύονται.

Όποιο παιδί πιάσει, πρέπει να βρει πώς το λένε. Αν το αναγνωρίσει, τότε γίνεται αυτό η τυφλόμυγα!

Άλκης Δούλος

Το σχοινάκι

Ένα παιχνίδι που έπαιζαν παλιά ήταν το σχοινάκι. Δυο παιδιά κρατούσαν τις άκρες από το σχοινάκι και το γυρνούσαν γύρω γύρω. Ένα τρίτο παιδάκι πηδούσε πάνω από το σχοινάκι.

Όποιος έκανε τα πιο πολλά πηδήματα, χωρίς να πατήσει το σχοινάκι, ήταν νικητής!

Χρυσαφένια Λόξα

 

6ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΜΑΛΙΑΔΑΣ

Συνέντευξη με κάποιον/κάποια που θυμάται ένα παιχνίδι από την παιδική του/της ηλικία!

Το Κλοτσοκούτι

Το κλοτσοκούτι τα παλιά χρόνια έμοιαζε με κρυφτό.

Ένα παιδί κλοτσούσε το μεταλλικό κουτί και μέχρι να το φτάσει αυτός που κυνηγούσε, όλα τα άλλα παιδιά έτρεχαν να κρυφτούν.

Ο αρχηγός έτρεχε να τους βρει αλλά ταυτόχρονα πρόσεχε να μην του κλοτσήσουν το κουτάκι. Το παιχνίδι τελείωνε όταν έβρισκε όλα τα παιδιά!

Βασιλική Δημητρακοπούλου

Το χαλασμένο τηλέφωνο

Τα παιδιά που παίζουν χαλασμένο τηλέφωνο, κάθονται το ένα δίπλα στο άλλο. Ο πρώτος λέει στο αυτί του διπλανού του μια λέξη που έχει διαλέξει και ο ένας τη λέει στον άλλον, με αυτόν τον τρόπο, μέχρι τον τελευταίο.

Το τελευταίο παιδί λέει δυνατά τη λέξη που έχει ακούσει και την συγκρίνουν με τη λέξη του πρώτου παιδιού. Συνήθως η λέξη που έχει φτάσει στα αυτιά του τελευταίου, είναι διαφορετική από την αρχική λέξη και πάντα γελάνε!

Αλέξανδρος Καμβύσης

Μέλισσα- μέλισσα

Όταν η μαμά ήταν μικρό παιδί έπαιζε ένα ομαδικό παιχνίδι που λεγόταν «μέλισσα-μέλισσα». Τα παιδιά χωρίζονταν σε δυο ομάδες, πιασμένα γερά από τα χέρια και στέκονταν αντικριστά, περίπου δεκαπέντε μέτρα μακριά η μια ομάδα από την άλλη. Η πρώτη ομάδα φώναζε:  «Μέλισσα- μέλισσα» . Η δεύτερη απαντά: «Μέλι γλυκύτατο!»

Η πρώτη: «Για ποιον;».  Η άλλη τότε ζητάει έναν παίχτη: «Την Κωνσταντίνα!»

Τότε αυτός ο παίχτης πέφτει καταπάνω τους με δύναμη στο πιάσιμο των χεριών. Αν καταφέρει να σπάσει το δέσιμο των χεριών, παίρνει ένα παιδί από αυτή την ομάδα και το φέρνει στην δική του. Αν όμως δεν τα καταφέρει, μένει ο ίδιος με τους άλλους. Τέλος κερδίζει η ομάδα που θα πάρει όλους τους παίχτες!

Μαρία Χριστίνα Κουτρομάνου

Η κολοκυθιά

Η κολοκυθιά είναι ένα παραδοσιακό ομαδικό παιχνίδι. Παλιά το έπαιζαν πολύ συχνά. Μπορούν να παίξουν πολλά άτομα. Ένας κάνει τη μάνα και αποφασίζει να δώσει από ένα νούμερο στον κάθε παίχτη. Όλοι πρέπει να θυμούνται το νούμερό τους.

Το παιχνίδι ξεκινάει όταν η μάνα πει: «έχω μια κολοκυθιά που κάνει 8 κολοκύθια». Το παιδί με τον αριθμό 8, ρωτάει: «και γιατί να κάνει 8;». Η μάνα του απαντάει: «και πόσα να κάνει;». Αυτό απαντάει: «να κάνει 2». Συνεχίζει αυτός που έχει το νούμερο 2. Αν κάποιος δεν απαντήσει ή πει τον δικό του αριθμό ή έναν αριθμό που δεν υπάρχει, τότε χάνει και βγαίνει από το παιχνίδι!

Όλγα Δρουμπούκη

Η μικρή Ελένη

Όταν η νονούλα μου ήταν μικρή έπαιζε με τις φίλες της ένα παιχνίδι, που λεγόταν «η μικρή Ελένη». Όλα τα κορίτσια σχημάτιζαν έναν κύκλο, που κοίταζε προς τα μέσα. Στο κέντρο κάθεται ένα κορίτσι που κάνει πως κλαίει.

Τα άλλα γυρίζουν γύρω γύρω και τραγουδούν: «η μικρή Ελένη κάθεται και κλαίει γιατί δεν την παίζουνε οι φιλενάδες της. Σήκω επάνω, κλείσε τα μάτια, κοίτα τον ήλιο και αποχαιρέτησε!»

Αφού τελειώσει το πρώτο κορίτσι που κάνει την Ελένη, ακολουθούν και τα άλλα κορίτσια, ένα ένα με τη σειρά και κάνουν το ίδιο!

Ειρήνη Καραφώτη

Η μικρή Ελένη λίγο διαφορετική!

Τα κοριτσάκια κάνουν έναν κύκλο. Στη μέση κάθεται ένα κοριτσάκι που κάνει ότι κλαίει. Τα άλλα κοριτσάκια γυρίζουν γύρω γύρω και τραγουδούν: «Η μικρή Ελένη κάθεται και κλαίει γιατί δεν την παίζουνε οι φιλενάδες της. Σήκω επάνω, τα μάτια κλείσε, τον ήλιο κοίτα και πιάσε όποιον θες!»

Το κοριτσάκι που πιάνει η μικρή Ελένη, φεύγει από τον κύκλο και γίνεται εκείνη η μικρή Ελένη.

Δώρα Γούναρη

Το κουτσό

Ένα από τα παιχνίδια που παίζανε στα παλιά χρόνια, είναι το κουτσό. Το κουτσό το φτιάχνουμε με κιμωλία στο πάτωμα και όταν το σχεδιάσουμε, παίρνουμε μια πέτρα και την πετάμε στα κουτάκια. Όταν η πέτρα πέσει σε κάποιον αριθμό, πρέπει να πας κουτσαίνοντας!

Θεοδώρα Καλού

Παίζοντας με τα χώματα!

Η μητέρα μου, όταν ήταν μικρή τα καλοκαίρια πήγαινε με την οικογένειά της στο εξοχικό τους. Εκεί μαζεύονταν τα ξαδέρφια της και τα παιδιά της γειτονιάς και η μαμά μου με τις αδερφές της και έπαιζαν με τα χώματα! Χρησιμοποιούσαν παιχνίδια, κουζινικά και παρίσταναν τους μεγάλους.

Έφτιαχναν ελληνικό καφέ, τσάι με νερό και χώμα και παρίσταναν ότι πίνουν. Μαγείρευαν φτιάχνοντας μπιφτέκια από χώμα, σπανακόπιτες με πάνω- κάτω χώμα και στη μέση χορταράκια, σαλάτες με χορταράκια και πολλά άλλα! Μέχρι και τούρτες που τις διακοσμούσαν με πετρούλες και για κεράκια βάζανε ξυλάκια!

Η μαμά λέει ότι με αυτό το παιχνίδι περνούσαν πολύ ωραία και δημιουργικά τον χρόνο τους στη φύση!

Χριστίνα Μαρκουτσά

Τα μήλα

Όταν η μαμά μου ήταν μικρή της άρεσε πολύ να παίζει μήλα. Για να παίξουν αυτό το παιχνίδι έπρεπε να είναι πολλά παιδιά. Δύο παιδιά κάθονται απέναντι για να ρίξουν τη μπάλα. Τα υπόλοιπα παιδιά που είναι μέσα πρέπει να πιάσουν τη μπάλα. Αν τα χτυπήσουν με τη μπάλα πρέπει να βγουν από το παιχνίδι. Αν πιάσουν τη μπάλα κερδίζουν ένα μήλο, δηλαδή μια ζωή!

Φωτεινή Γούναρη

Μακριά γαϊδούρα

Παιζόταν με δυο ομάδες. Ένα παιδί στεκόταν όρθιο και η υπόλοιπη ομάδα έσκυβε ο ένας πίσω από τον άλλο και γινόταν μια γαϊδούρα. Τα παιδιά της άλλης ομάδας πηδούσαν πάνω τους ώστε να μην πέσουν και να πάνε όσο πιο μακριά μπορούσαν.

Θοδωρής Αγγελόπουλος

Τα μήλα και άλλα παιχνίδια!

Η μαμά μου όταν ήταν μικρή, δεν έπαιζε με τα κινητά και τους υπολογιστές όπως εμείς! Μου είπε πως κάθε μέρα, όταν τελείωνε το διάβασμα, μαζεύονταν όλα τα παιδιά στην πλατεία και έπαιζαν κρυφτό, κυνηγητό, μήλα, σκοινάκι, ποδόσφαιρο, λαστιχάκι και άλλα παιχνίδια.

Το αγαπημένο παιχνίδι τη μαμάς μου ήταν τα μήλα. Στα μήλα ήταν δυο παιδιά έξω που πέταγαν τη μπάλα και τα υπόλοιπα μέσα. Τα έξω παιδιά έπρεπε να πετύχουν με τη μπάλα ένα ένα τα παιδιά που ήταν μέσα, για να τα βγάλουν έξω. Αν τα παιδιά έπιαναν τη μπάλα, τότε κέρδιζαν μήλο και είχαν μια ζωή.

Μακάρι να μπορούσαμε να βγαίνουμε και εμείς κάθε μέρα έξω για παιχνίδι… Πόσο ζήλεψα τη μαμά μου!

Νικόλ Βασιλοπούλου

Το Στρατόπεδο

Το παιχνίδι που θα περιγράψω ονομάζεται «Στρατόπεδο». Το παιχνίδι αυτό μου το εξήγησε ο μπαμπάς μου.

Σε αυτό το παιχνίδι τα παιδιά χωρίζονται σε δυο ομάδες. Μετά τα παιδιά του σχολείου χωρίζουν την αυλή του σχολείου σε δυο πλευρές και κάθε ομάδα φτιάχνει τη φωλιά της στη δική της πλευρά.

Η μια ομάδα πρέπει να φτάσει στη φωλιά της άλλης ομάδας, χωρίς να πιαστεί από τους αντιπάλους. Αν κάποιος πιαστεί, μπαίνει φυλακή. Η ομάδα που θα χάσει είναι αυτή που οι παίχτες της είναι όλοι στη φυλακή.

Αυτό το παιχνίδι άρεσε πολύ στα παιδιά παλιότερα!

Ελένη Ανδρεάκου

Η τυφλόμυγα

Η τυφλόμυγα παίζεται από δυο παιδιά και πάνω. Όλα τα παιδιά τραβάνε κλήρο για να δούνε ποιος θα τα φυλάει. Αυτό το παιδί κλείνει τα μάτια του με ένα μαντίλι. Την ώρα που τα έχει κλειστά, τα παιδιά ανακατεύονται.

Όποιο παιδί πιάσει, πρέπει να βρει πώς το λένε. Αν το αναγνωρίσει, τότε γίνεται αυτό η τυφλόμυγα!

Άλκης Δούλος

Το σχοινάκι

Ένα παιχνίδι που έπαιζαν παλιά ήταν το σχοινάκι. Δυο παιδιά κρατούσαν τις άκρες από το σχοινάκι και το γυρνούσαν γύρω γύρω. Ένα τρίτο παιδάκι πηδούσε πάνω από το σχοινάκι.

Όποιος έκανε τα πιο πολλά πηδήματα, χωρίς να πατήσει το σχοινάκι, ήταν νικητής!

Χρυσαφένια Λόξα