«Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι» παρουσιάζει ο Ζαχαρίας Γιώργος

Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι (Της Λένας Μαντά)

 

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ “ ΧΟΥΜΕ ΦΤΕΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΤΑΜΕ…

            ΚΑΙ ΡΙΖΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΟΥ ΑΝΗΚΟΥΜΕ…

 

Πρόκειται για ένα ένα εξαιρετικό βιβλίο από μια αγαπημένη συγγραφέα. Η υπόθεση της ιστορίας είναι αρκετά συναισθηματική και σε κάνει να δεθείς με τους ήρωες, ενώ παράλληλα σε κάνει να ταξιδέψει μαζί τους.

 

Λίγα λόγια για την ζωή της συγγραφέως :

Αρχικά η Λένα Μαντά γεννήθηκε το 1964 στην Κωνσταντινούπολη. Μετακόμισε στην Αθήνα σε ηλικία δώδεκα ετών. Αποφοίτησε στην παιδική παιδαγωγική ως νηπιαγωγός, αλλά δεν εργάστηκε στον συγκεκριμένο τομέα. Ασχολήθηκε επίσης με τα καλλιτεχνικά και τη δημοσιογραφία. Είχε δικό της θίασο κουκλοθεάτρου που ανέβαζε έργα γραμμένα από την ίδια και δικές της διασκευές λαϊκών παραμυθιών, ενώ δημοσίευσε άρθρα σε τοπικές εφημερίδες. Ήταν διευθύντρια προγράμματος σε ραδιοφωνικό σταθμό, στον οποίο έκανε καθημερινά μια ενημερωτική εκπομπή και επιμελήθηκε τα διαφημιστικά σποτ.

Επιπρόσθετα, είναι συγγραφέας μυθιστορημάτων που οι υποθέσεις τους είναι απόλυτα μέσα στα πλαίσια της πραγματικότητας, και το πρώτο της βιβλίο κυκλοφόρησε το 2001 από τις εκδόσεις Λιβάνη. Από τις εκδόσεις Ψυχογιός έχουν εκδοθεί άλλα δεκαέξι μυθιστορήματά της, καθώς και δύο συλλογές διηγημάτων. Τα βιβλία της έχουν πουλήσει δύο εκατομμύρια αντίτυπα.

Υπόθεση:

Η ιστορία διαδραματίζεται σε ε΄να χωριό στον Όλυμπο δίπλα στο ποτάμι. Μία μητέρα και 5 κόρες που όλες ονειρεύονται να φύγουν μακριά από το χωριό τους. Όλες τα καταφέρνουν να ξεφύγουν από το σπίτι δίπλα στο ποτάμι.

Στο βιβλίο πραγματεύονται οι ζωές των πέντε κοριτσιών κ’ πως τα φέρνει η ζωή και μετά από πολλά χρόνια επιστρέφουν στο πατρικό του που το είχαν λησμονίσει.

Η Μελισάνθη η μεγαλύρερη κόρη που ήταν πολύ όμορφη, αλλά μικρή εντυπωσιάστηκε από έναν πολύ πλούσιο καπνέμορο από την Αθήνα. Τον πατρεύτηκε για τα λεφτά του. Αυτός όμως ο άνθρωπος την αγαπούσε και της έκανε όλα τα χατίρια. Έζησε τη ζωή που ήθελε. Τον αγάπησε σαν άνθρωπο. Όμως, όταν γέρασε πολύ ο άντρα της δεν μπορούσε να την ακολουθεί σεόλα αυτά που της άρεσαν. Ερωτεύθηκε κάποιον άλλον. Έμεινε έγγυος από αυτόν, αλλά αυτός σκοτώθηκε. Το παιδί το αναγνώρισε ο άρρωστος άντρας της και το αναγνώρισε κάνοντας πως δεν γνώριζε ότι δεν ήταν δικό του. Το παιδάκι είχε ένα πρόβλημα με την καρδία του και πέθανε. Ο άντρας της από την στεναχώρια του πέθανε και αυτός. Η Μελισάνθη αποφάσισε να γυρίσει στο σπίτι δίπλα στο ποτάμι.

Η Ιουλία ήταν μία κοντή δυναμική γυναίκα που θα ερωτευτεί, τον Καραπάνο. Ένα πολιτικό μηχανικό από την Θεσσαλονίκη που βρέθηκε στο χωριό τους για τη κατασκευή μιας γέφυρας. Ερωτεύθηκαν, πατρεύτηκαν και πήγαν στην Θεσσαλονίκη. Η πεθερά της δεν την συμπαθούσε κ’ ο άντρας της την πήρε και πήγαν στην Αφρική. Ζήσαν εκεί είκοσι χρόνια μέχρι που σκοτώθηκε ο άντρας της και πήρε τα τρία παιδιά της «γύρισαν πίσω στο σπίτι δίπλα στο ποτάμι…»

Η Ασπασία η τρίτη κόρη παντρεύτηκε ένα φτωχό παλικάρι μόνο και μόνο για να ξεφύγει από το χωριό. Πήγε στη Πάτρα με τον άντρα της και έκανε δύο παιδία, όμως επειδή ήταν ανήσυχο πνεύμα βαρέθηκε γρήγορα και αποφάσισε να τραγουδήσει σε κέντρα αμφίβολης ποιότηταςγια να νιώθει ζωντανή. Μέχρι και σε νησία πήγανε και τραγούδαγε απουσιάζοντας από τα παιδιά της μήνες ολόκληρους. Η σχέση με την οικογένεια της κλονίστικε τα παιδιά έκλαιγαν και ήταν μελαγχολικά. Η μεγάλη της κόρη αρρώστησε με καρκίνο και πέθανε, το μικρό έπαθε κατάθλιψη και ο άντρας της την χώρισε. Το σοου ήταν μεγάλο. Τα παράτησε όλα, πήρε το μικρό κορίτσι και γύρισε πάλι στις ρίζες της. Στο σπίτι δίπλα στο ποτάμι.

Την Μαγδαλινή την πήρε η αδελφή της μητέρας της. Είχε έρθει από την Αμερική, όπου ζούσε με τον άντρας της τα τελευταία 30 χρόνια για να δει τους γονείς του. Ο Δεν είχε παιδιά και έκλεισε την Μαγδαλινή να την πάρει μαζί της για να σπουδάσει. Η Μαγδαλινή έφυγε μαζί της στην Αμερική παρόλο που δεν ήθελε η μητέρα της «Έμαθε την γλώσσα αλλά αντί να σπουδάσει ερωτεύτηκε έναν άντρα που που γνώρισε σε μία δεξίωση» Ήταν ευτυχισμένη με τον άντρα της και έκανε δύο παιδία, ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Όμως, ούτε η ίδια ούτε η θεία της ήξεραν ότι η πλουσιοπάροχη χωή που ζούσαν οφείλονταν στο ότι οι άντρες τους ήταν αρχηγοί της μαφίας. Κάποια στιγμή μία αντίπαλημαφία έβαλε βόμβα στο αυτοκίνητό της και σκοτώθηκαν οι δύο άντρες και το μικρό αγοράκι. Το γεγονό αυτό ήταν τραγικό. Τίποτα δεν τις κράταγε στην Αμερική. Οι δύο γυναίκες πήραν το κοριτσσάκι κ αι γύρισαν στο σπίτι δίπλα στο ποτάμι…

Και τέλος η Πολυξένη, η οποίας δεν έφυγε όπως οι αδελφές της, αλλά την κοπάνισε κρυφά με ένα μπουλούκι ηθοποιών. Ήθελε να γίνει ηθοποιός, αφού το ένιωθε ότι είχε ταλέντρο. Το κατάφερε ύστερα από πολλές θυσίες άλλων αθρώπων να γίνει διάσημη ηθοποιός. Ήταν σκληρή. Αγαπούσε μόνο τον εαυτό της. Μόνο μία φίλη είχε που την θυμόταν μόνο όταν είχε προβλήματα. Μεγαλόνονταςάρχισε να γίνεται πιο ανθρώπινη, να κουράζεται με την ζωή της, να μαλακώνει η ψυχή της. Μία μέρα η φίλη της της ζήτησε να προσέξει το παιδί του για να πάνε μία βόλτα. Δεν γύρισαν ποτέ, διότι σκοτώθηκαν σε ένα τροχαίο. Η διάσημη ηθοποιός υιοθέτησε το παιδί και αποφάσισε να φυρίσει στην ηρεμία στο σπίτι δίπλα στο ποτάμι…

 

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης