Υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό παιδιών τα οποία είναι πολύ ζωηρά, δραστήρια και ανυπάκουα. Αυτή η συμπεριφορά, αν και δυσκολεύει τη ζωήτων γονέων και των δασκάλων, θεωρείται, μέχρι μία ηλικία, φυσιολογική.

-          Τι γίνεται όμως όταν ένα παιδί δεν μπορεί να συγκεντρωθεί σχεδόν καθόλου για να κάνει τις εργασίες του;

-          Τι γίνεται όταν δεν μπορεί να συγκεντρωθεί για πολύ ώρα ούτε μπροστά στην τηλεόραση;

-          Όταν δεν κάθεται σε ένα σημείο σχεδόν ποτέ;

Τότε, είναι πιθανόν το παιδί να πάσχει από Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητα (ΔΕΠ-Υ). Τα χαρακτηριστικά της είναι τρία ένα από αυτά είναι η υπερκινητικότητα:

• Είναι υπερβολικά δραστήριο σε σχέση με τα παιδιά της ηλικίας του
• Κάνει άσκοπες κινήσεις (π.χ. στριφογυρίζει ή ανοίγει ντουλάπια χωρίς λόγο)
• Σε συνθήκες που απαιτείται ησυχία είναι σχεδόν αδύνατο να παραμείνει ήρεμο (π.χ. στην τάξη, στο φαγητό)

Σε όλα αυτά τα χαρακτηριστικά, πρέπει να προσθέσουμε το γεγονός ότι τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ είναι συχνά έξυπνα, αξιαγάπητα και εκδηλωτικά. Έχουν πολλές δυνατότητες και θέλουν πραγματικά να είναι ήρεμα και υπάκουα. Απλά δεν μπορούν να το πετύχουν αυτό γιατί δεν μπορούν να ελέγξουν τον εαυτό τους.

Σε αυτό το σημείο, μπαίνει ο ρόλος των ειδικών επιστημόνων, οι οποίοι μπορούν να αντιμετωπίσουν και να θεραπεύσουν παιδιά με ΔΕΠ-Υ.

• «Υπερκινητικότητα και Διάσπαση Προσοχής στους μαθητές»

Η Υπερκινητικότητα – Ελλειμματική Προσοχή αποτελεί την πιο συχνή διαταραχή των εφήβων χωρίς νοητικά προβλήματα τα τελευταία 120 χρόνια. Τα συμπτώματά της σχετίζονται με αδυναμία συγκέντρωσης, παρορμητικότητα και υπερκινητική συμπεριφορά. Αυτό που απασχολεί ιδιαίτερα όμως είναι η χαμηλή αυτοεκτίμηση που χαρακτηρίζει τα υπερκινητικά παιδιά, η έλλειψη πειθαρχίας και η συναισθηματική ανωριμότητα σε συνδυασμό με υψηλό άγχος και συνεχείς αυξομειώσεις στη σχολική επίδοση.

• «Συμπεριφορές άρνησης και σύγκρουσης μεταξύ των μαθητών. Τεχνικές και τρόποι παρέμβασης από τους γονείς»

Τα έντονα, συναισθήματα όπως ο θυμός, η περιγραφή των γεγονότων με τραγικό τρόπο, οι ηχηρές λέξεις, υβριστικό στυλ, η νευρικότητα και η αμφισβήτηση των ενηλίκων  (γονέων – εκπαιδευτικών), αποτελούν  τις πιο συχνές συμπεριφορές των εφήβων μέσα στο ηλικιακό τους στάδιο που συχνά οι ψυχολόγοι ονομάζουν «θύελλα της εφηβείας». Επομένως η εφηβική άρνηση για συμβιβασμό και οι επιθετικές λέξεις και συμπεριφορές χρειάζονται προσοχή και εμπειρία στην ερμηνεία και στην αντιμετώπιση.

Βασίλης Κουρλετάκης

Αλέξανδρος Μαράκης