Αρχιτεκτονική είναι η τέχνη της ικανοποίησης των ανθρωπίνων αναγκών στο χώρο μέσω σχεδιασμού μεθόδων και υλικών κατασκευών , που εφαρμόζεται ευρύτερα στην οίκηση και δόμηση του χώρου, ως εφαρμοσμένη επιστήμη της σχεδίασης και της υλοποίησης κατασκευών, όπως κτηρίων,γεφυρών και πόλεων, δίνοντας έμφαση σε ορισμένους τομείς των αναγκών αυτών, όπως στην εργονομία και στην αισθητική, στη λειτουργία, τη μορφή ή την κατασκευή τους, αναλόγως με την εποχή και τις ιδιαιτερότητες του εντολέα για τον οποίο διεξάγεται Η άσκηση της αρχιτεκτονικής υπόκειται πάντα σε νομικούς περιορισμούς, γι” αυτό και το έργο της κρίνεται ως νόμιμο ή αυθαίρετο, πέραν του κοινωνικού χαρακτηρισμού της ως, υψηλής, ή μη. Αντικείμενο της αρχιτεκτονικής είναι ο σχεδιασμός όλων των κτιστών υποδομών στο περιβάλλον, από το μακροσκοπικό επίπεδο του σχεδιασμού πόλεων ως το μικροσκοπικό του σχεδιασμού επίπλων και προϊόντων καθημερινής χρήσης. Ετυμολογικά, ο όρος προέρχεται από το ελληνικό αρχή και τέχνη – τεκτονική  ενώ οι ρίζες της ανάγονται στην ανθρώπινη προϊστορία μέσω της οικοδομής Οι επιστημονικοί κλάδοι της αρχιτεκτονικής, όπως ορίζονται από τα περισσότερα ακαδημαϊκά ιδρύματα, περιλαμβάνουν τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό, τον αστικό και πολεοδομικό σχεδιασμό. Η αρχιτεκτονική συνθέτει επιμέρους γνώσεις από τις καλές τέχνες, τις ανθρωπιστικές επιστήμες και τις επιστήμες μηχανικών. Παράλληλα επικαλύπτεται με συγγενείς αλλά διακριτούς επιστημονικούς κλάδους όπως η επιστήμη πολιτικού μηχανικού, η οποία δίνει έμφαση στις τεχνικές όψεις της κατασκευαστικής δραστηριότητας , η χωροταξία – πολεοδομία, η οποία αρχικά θεωρήθηκε τομέας της αρχιτεκτονικής και εξακολουθεί να διδάσκεται σε νέους αρχιτέκτονες Ο μονοσήμαντος ορισμός της αρχιτεκτονικής κρίνεται προβληματικός, καθώς αρχιτέκτονες και θεωρητικοί ή ιστορικοί της αρχιτεκτονικής δεν συγκλίνουν αποκλειστικά σε έναν. Σύμφωνα με τη Διακήρυξη του Άμστερνταμ για την Ευρωπαϊκή Αρχιτεκτονική Κληρονομιά, εκ μέρους του Συμβουλίου της Ευρώπης (1975), καθώς τα νέα κτήρια του σήμερα θα είναι η κληρονομιά του αύριο, πρέπει να καταβληθεί κάθε προσπάθεια ώστε να διασφαλιστεί πως η σημερινή αρχιτεκτονική είναι υψηλής ποιότητας και αυτή η τελευταία πρέπει να δώσει έναν νέο ορισμό της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς και των στόχων της ολοκληρωμένης διατήρησης

Ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα της αρχιτεκτονικής είναι οι γέφυρες. Οι γέφυρες χωρίζονται σε διάφορες κατηγορίες ανάλογα με τον τρόπο με τον οποίο στηρίζονται.

Κρεμαστές Γέφυρες

Σε αυτόν τον τύπο γέφυρας είναι τα καλώδια που σηκώνουν το βάρος του καταστρώματος κάθετα ως προς το κατάστρωμα. Γέφυρα αυτού του τύπου χρησιμοποιείται περισσότερο για τη διάβαση υδάτινων εμποδίων τα οποία διασχίζονται από πλοία. Η πιο γνωστή κρεμαστή γέφυρα αυτού του τύπου είναι η Γέφυρα της Χρυσής Πύλης στο Σαν Φρανσίσκο.

Καλωδιωτή Γέφυρα

Τα καλώδια σε αυτό τον τύπο γέφυρας είναι λοξά ως προς το κατάστρωμα. Αυτές οι γέφυρες αποδείχτηκαν ιδανικές για μεγαλύτερες αποστάσεις, τόσο τεχνικά όσο και οικονομικά, αν και οι κρεμαστές είναι ιδανικότερες για ακόμα μεγαλύτερες αποστάσεις, εάν θεωρήσουμε ότι μία καλωδιωτή γέφυρα δεν αποτελείται από πολλαπλούς πυλώνες, καθιστώντας την τεχνικά ομάδα γεφυρών σε σειρά. Η απόσταση των πυλώνων είναι μεταξύ 200 και 1000 μέτρων.

Μια από τις πιο γνωστές αυτού του τύπου, είναι η γέφυρα Ρίου-Αντιρίου , έχει 4 πυλώνες και η απόσταση μεταξύ των πυλώνων είναι 560 μέτρα, είναι η δεύτερη μεγαλύτερη γέφυρα αυτού του τύπου στο κόσμο.

Γέφυρα σε δοκούς

Ο τύπος αυτός είναι ο πιο συνήθης για το λόγο ότι η κατασκευή είναι σχετικά απλή. Είναι πολύ διαδεδομένος στο σιδηροδρομικό δίκτυο της Ελλάδας.

Αμφίβοια γέφυρα

Γέφυρες αυτού του είδους, χωρίζουν συνήθως ποταμούς μικρού μεγέθους οι οποίες με την βοήθεια ανυψωτικών μηχανημάτων χωρίζουν με αποτέλεσμα να περάσουν τα πλοία από κάτω. Είναι οι πιο ακριβές ως προς την κατασκευή τους, ενώ χρειάζονται και προσωπικό για να λειτουργήσουν Μοιάζουν ιδιαίτερα με τις καλωδιακές, ενώ το μεγαλύτερό τους μέρος είναι χάλυβας.

Γέφυρα Bailey

H γέφυρα Bailey είναι ένα είδος φορητής, προκατασκευασμένης, συναρμολογούμενης γέφυρας. Αυτή αναπτύχθηκε από τους Βρετανούς κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου για στρατιωτική χρήση και είδε εκτεταμένη χρήση από τους Βρετανούς και τις αμερικανικές στρατιωτικές μονάδες μηχανικού.

Οι γέφυρες Bailey είχαν το πλεονέκτημα ότι δεν απαιτούσαν ειδικά εργαλεία ή βαρύ εξοπλισμό για την κατασκευή τους. Τα υλικά του ξύλου και χάλυβα που απαιτούνταν για την κατασκευή της γέφυρας ήταν μικρά και αρκετά ελαφρά για να μεταφέρονται σε φορτηγά και να ανυψώνονται στη θέση τους με το χέρι, χωρίς να απαιτείται η χρήση γερανού. Οι γέφυρες ήταν αρκετά ισχυρές για να αντέχουν την διέλευση αρμάτων μάχης. Οι γέφυρες Bailey εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται ευρέως στην κατασκευή έργων πολιτικών μηχανικών και για την παροχή προσωρινής διέλευσης με τα πόδια και κυκλοφορίας οχημάτων.

Άλλος ένας κλάδος της αρχιτεκτονικής είναι η κατασκευή κτιρίων

Κτίριο είναι κάθε μόνιμο και ανεξάρτητο κτίσμα το οποίο έχει εξωτερικούς τοίχους και στέγη, αποτελείται από ένα ή περισσότερα δωμάτια ή άλλους χώρους που χρησιμοποιούνται για τη στέγαση ανθρώπων, ζώων ή αντικείμενων Κατά κανόνα, τα κτίρια έχουν τέσσερις τοίχους. Θεωρείται, όμως, κτίριο και μία μόνιμη οικοδομική κατασκευή που, ενδεχομένως, είναι ανοιχτή από τη μία ή περισσότερες πλευρές, πάντα όμως έχει στέγη. Τα κτίρια μπορεί να είναι πολυώροφα, με υπέργεια και υπόγεια πατώματα.

Τα κτίρια κατασκευάζονται και προορίζονται για:

• διαμονή ή συγκέντρωση ανθρώπων ή ζώων
• εκτέλεση εργασιών ή άσκηση επαγγελμάτων
• αποθήκευση ή τοποθέτηση αγαθών ή πραγμάτων
• τοποθέτηση ή λειτουργία μηχανημάτων

Κάθε κτίριο διαθέτει χώρους κύριας και βοηθητικής χρήσης. Σαν χώροι κύριας χρήσης εννοούνται εκείνοι οι χώροι του κτιρίου που σε κανονικές συνθήκες λειτουργίας του, προορίζονται για παραμονή ατόμων. Σαν χώροι βοηθητικής χρήσης εννοούνται π.χ.:

• Οι χώροι υγιεινής
• Οι αποθήκες
• Οι χώροι παραμονής ζώων
• Οι χώροι μηχανημάτων

Αρχιτεκτονική δομή του κτιρίου

Καταλληλότερο σχήμα για την κατοικία είναι το επιμήκεις κατά τον άξονα ανατολής- δύσης, διότι προσφέρει μεγαλύτερη επιφάνεια προς το νότο για συλλογή της ηλιακής θερμότητας τους χειμερινούς μήνες. Αντίστοιχα, η μεγαλύτερη όψη της κατοικίας και τα μεγαλύτερα ανοίγματα πρέπει να είναι προσανατολισμένα προς το νότο, ενώ αντίστοιχα στη βόρεια πλευρά του κτιρίου πρέπει να υπάρχουν συμπαγείς τοίχοι και όσο το δυνατόν μικρότερα ανοίγματα.

• Οι τοίχοι του κτιρίου πρέπει να είναι ογκώδεις και φτιαγμένοι από συμπαγή υλικά για καλύτερη προστασία από τις θερμοκρασιακές μεταβολές. Αντίστοιχα, οι γυάλινες επιφάνειες των ανοιγμάτων ( πόρτες – παράθυρα ) της κατοικίας αποτελούν τον απλούστερο ηλιακό συλλέκτη.
• Προτείνονται μεγάλα ανοίγματα προς το νότο, μετρίου μεγέθους στην ανατολική και δυτική όψη και μικρότερα ανοίγματα προς το Βορρά.
• Τα ανοίγματα της κατοικίας πρέπει να προσφέρουν διαμπερή αερισμό (κυρίως στην κατεύθυνση Βορρά-Νότο) και γι” αυτό το λόγο πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχουν βόρεια ανοίγματα στην κατοικία. Ο διαμπερής αερισμός προσφέρει φυσικό δροσισμό τους θερινούς μήνες.
• Χρειάζεται να εκμεταλλευόμαστε την θερμική αδράνεια του εδάφους όπου αυτό είναι δυνατό (π.χ. σε εδάφη με μεγάλη κλίση).
• Ανάλογα με τη χρήση του κτιρίου και τις ανάγκες των κατοικούντων σε αυτό προσαρμόζεται και η χωροθέτηση των εσωτερικών χώρων. Έτσι, καθώς η βόρεια πλευρά του κτιρίου είναι η πιο ψυχρή και η λιγότερο φωτεινή, αυτοί οι χώροι προορίζονται για δωμάτια με ολιγόωρη χρήση (π.χ. υπνοδωμάτια, τουαλέτα). Με αυτό τον τρόπο το κέρδος είναι διπλό, καθώς αφενός οι κύριοι χώροι χρήσης (π.χ. σαλόνι) τοποθετούνται στις νοτιότερες (π.χ. επομένως πιο ζεστές) μεριές του κτιρίου, αφετέρου οι δευτερεύοντες χώροι λειτουργούν ως ζώνη προστασίας από τους ψυχρούς ανέμους και ανάσχεσης των θερμικών απωλειών των κύριων χώρων χρήσης.

Από την αρχαιότητα οι άνθρωποι κατασκευάζουν κτήρια.

Όμως η αξία της στην αρχαιότητα αρχιτεκτονικής διακρίνετε στους ναούς της εποχής.

Αυτά ήταν τα βασικότερα στοιχεία της αρχιτεκτονικής, η αρχιτεκτονική συντέλεσε σχεδόν σε όλες τοις εποχές κατά την διάρκεια της παγκοσμιας ιστορίας.

Φίλιππος Κλάδος   &

Άγγελος Κωνσταντινίδης
Πηγή βικιπαιδεια.