Με έμπνευση και όραμα

Συγγραφείς στο σχολείο μας

Στέλιος Βισκαδουράκης: Με έμπνευση και όραμα

 

Πολλές φορές στη ζωή μας μάς δίνονται μεγάλες ευκαιρίες κι εμείς αυτό που έχουμε να κάνουμε είναι να τις εκμεταλλευτούμε και να ζήσουμε τη στιγμή. Μια τέτοια ευκαιρία «επισκέφτηκε» το σχολείο μας μια Δευτέρα που ο ήλιος μάς χαιρετούσε με τα μακρά, φωτεινά χέρια του!

viskadourakis

Μόλις ακούσαμε πως ο κύριος Στέλιος Βισκαδουράκης θα επισκεπτόταν το σχολείο μας, ένα ξαφνικό τρέμουλο πλημμύρισε όλο μας το σώμα. Όσο πλησίαζε η ώρα που θα τον συναντούσαμε, η καρδιά χτυπούσε όλο και πιο δυνατά. Ξαφνικά το κουδούνι χτύπησε και οι μαθητές ήμασταν έτοιμοι για τη μεγάλη εμπειρία. Αντικρίσαμε το πρόσωπό του και ένα μεγάλο χαμόγελο σχηματίστηκε στα πρόσωπά μας. Μια φωνή ακούστηκε ξαφνικά στο βάθος της αίθουσας, που ήταν κατακλυσμένη από πλατιά χαμόγελα …

«Από τι εμπνέεστε;» ρώτησε μια κοπέλα, πρόθυμη να ακούσει την απάντηση. «Ανάλογα με το τι μπορεί να με επηρεάσει … Αυτό που βλέπω, το κοίταγμα, κάτι που με ερεθίζει!»

Εκείνος μιλούσε και αγκάλιαζε τις ψυχές μας. Ένας άνθρωπος, που δεν τον εντυπωσιάζει ο εύκολος δρόμος, αλλά θέλει να αντιμετωπίσει τον δύσκολο τρόπο! Που φωνάζει «όχι» χωρίς να διστάζει, και πάντα υποστηρίζει τη γνώμη του. Ένας άνθρωπος που έχει βαδίσει στον δρόμο της συγγραφής, γράφοντας 10 ποιήματα, 50 διηγήματα, από την ψυχή του, και δεν έχει τελειώσει ακόμα το πανέμορφο αυτό ταξίδι του … Που μένει εκεί να μας κοιτάει στα μάτια και να προσπαθεί να απαντήσει σε όλες μας τις ερωτήσεις! Εκείνος εκφράζεται και ζωγραφίζει το κάθε διήγημά του στις καρδιές μας. Καθώς μιλούσε, χάιδευε τα αυτιά μας και ξετύλιγε όμορφες εικόνες στα βουρκωμένα μάτια μας … Τα ιδρωμένα μας χέρια ήταν σηκωμένα ψηλά, λες και θα έφταναν τον ουρανό. Οι ερωτήσεις μας χρωμάτιζαν την αίθουσα με τα πιο χαρούμενα χρώματα!

«Φυσικοθεραπευτής ήταν η δουλειά μου παλαιότερα! Θεράπευα και βοηθούσα εκείνους που με είχαν ανάγκη!», είπε, μα εμείς όλοι γνωρίζαμε πως συνεχίζει να κάνει αυτή τη δουλειά, με κάποια όμως διαφορά … τώρα είναι «ψυχοθεραπευτής». Θεραπεύει τις ψυχές μας με τα διηγήματά του, κι εμείς, διαβάζοντάς τα, φεύγουμε από την καθημερινότητα και ταξιδεύουμε σε τόπους μαγικούς!

Ξαφνικά, κοίταξα το ρολόι μου και οι ώρες είχαν κυλήσει. Έπρεπε να αποχωρήσουμε από την αίθουσα. Τρέξαμε όλοι να τον αποχαιρετήσουμε! «Μακάρι ο καθένας να βρει το δώρο του Θεού …». «Να βάζετε στόχους και δουλέψτε γι’  αυτούς …», μας είπε χαμογελώντας, και εμείς αποχωρήσαμε, έχοντας στο μυαλό συμβουλές και στην καρδιά έντονα συναισθήματα!

 

Αναστασία Ζωάκη Α1

Σχολιάστε

Top