Χ Ρ Ω Μ Α Τ Α
«Περιτριγυριζόμαστε από χρώματα· χρώματα που δεν τα σκεφτόμαστε ποτέ· άλλα φωτεινά κι άλλα σκοτεινά· χρώματα που σε κάνουν να αισθάνεσαι. Από τη στιγμή που τα έχεις δει, δεν μπορείς να τα βγάλεις από το μυαλό σου. -Πώς θα ήταν ένα άχρωμος κόσμος;- Αυτό κάνει η Ιστορία στον κόσμο μας, τον χρωματίζει, του δίνει μορφή και τον κάνει λίγο πιο ενδιαφέροντα από πριν. Δείχνει στο άτομο ότι δεν είναι μόνο εκείνο, αλλά μια συνέπεια πράξεων και συνθηκών που έχουν συντελέσει στην ύπαρξή του. Όλη αυτή η προσπάθεια από τους παλαιότερους για να βοηθήσουν τις επόμενες γενιές -ακόμη και θυσιάζοντας εαυτούς- είναι στην πραγματικότητα η προσπάθεια του κόσμου να γίνει πολύχρωμος… Θέλεις τα παιδιά σου να βλέπουν λίγο πιο πολλά χρώματα απ΄ ό,τι εσύ, γι΄ αυτό παλεύεις καθημερινά. Εκείνη τη στιγμή δεν το συνειδητοποιείς, αλλά δημιουργείς έναν ακόμα πιο όμορφο κι ενδιαφέροντα κόσμο.
Όμως, σ΄ εμάς δεν αρέσει πια το χρώμα -μαύρα σύννεφα και μαύρες σκέψεις- το απωθούμε από τη ζωή μας χωρίς να σκεφτόμαστε ότι τα χρώματα που μας προσφέρονται απλόχερα είναι στην πραγματικότητα ψυχές. Τα είδη εξελίσσονται. Η εξέλιξη η δικιά μας ήταν όταν αρχίζαμε να παίρνουμε χρώμα. Όμως τώρα σβήνουμε και χάνουμε τη λάμψη των χρωμάτων μας σαν να μπήκαμε στο πλυντήριο πολλές φορές και ξεθωριάσαμε. Το ερώτημα είναι: θα αλλάξουμε απορρυπαντικό ή όχι;»
Αναστασία Τσιγκριστάρη
Ένα κείμενο με την ιδιαίτερη γραφή μιας ξεχωριστής μαθήτριας/καλλιτέχνιδος του σχολείου μας, της Αναστασίας Τσιγκριστάρη. Μοναδικό προνόμιο να ερχόμαστε σε επαφή με τον κόσμο σου Αναστασία, είτε όπως αυτός μας εμφανίζεται στα έργα ζωγραφικής που φτιάχνεις, είτε στα κείμενα που γράφεις, είτε στο πρόσωπο και την «καθαρή» σου παρουσία.