
Burnt Norton (T.S.Eliot, The four quartets)
τοῦ λόγου δ᾽ ἐόντος ξυνοῦ ζώουσιν οἱ πολλοὶ ὡς ἰδίαν ἔχοντες φρόνησιν.
ὁδὸς ἄνω κάτω μία καὶ ὡυτή.
Diels: Die Fragmente der Vorsokratiker, Hrakleitos
I
Time present and time past
Χρόνος παρών και περασμένος χρόνος
Are both perhaps present in time future,
Είναι ίσως κι οι δυο παρόντες στον μελλοντικό καιρό
And time future contained in time past.
Και το μέλλον περιέχεται στο παρελθόν.
If all time is eternally present
Αν όλος ο χρόνος είναι αιώνια παρών
All time is unredeemable.
Όλος ο χρόνος είναι ανεξαγόραστος
What might have been is an abstraction
Αυτό που θα μπορούσε να έχει γίνει είναι μια αφαίρεση
Remaining a perpetual possibility
Που παραμένει μια αιώνια δυνατότητα
Only in a world of speculation.
Μόνο σ΄έναν κόσμο διαλογισμού.
What might have been and what has been
Ό,τι θα μπορούσε να έχει γίνει κι ό,τι έγινε
Point to one end, which is always present.
Κατευθύνουν σ΄έναν σκοπό, που είναι πάντοτε παρών.
Footfalls echo in the memory
Βήματα αντηχούν στη μνήμη
Down the passage which we did not take
Κάτω στο μονοπάτι που δεν πήραμε
Towards the door we never opened
Προς τη θύρα του ροδόκηπου
Into the rose-garden. My words echo
Που δεν ανοίξαμε ποτέ. Τα λόγια μου αντηχούν
Thus, in your mind.
Έτσι, μέσα στο νου σου.
But to what purpose
Αλλά για ποιο σκοπό
Disturbing the dust on a bowl of rose-leaves
Ταράζουν τη σκόνη σ΄ένα βάζο με ροδοπέταλα
I do not know.
Δεν ξέρω.
Μετάφραση: Έφη Αθανασίου
Η εικόνα του άρθρου είναι φωτογραφία από την τελευταία σελίδα του ποιήματος του Έλιοτ «Οι κούφιοι άνθρωποι» σε μετάφραση Γιώργου Σεφέρη. Το απόσπασμα παρακάτω είναι από το πρώτο εκ των τεσσάρων κουαρτέτων σε μετάφραση Έφης Αθανασίου.